Een scherpere headliner kun je je als festival nauwelijks wensen: amper vier weken geleden verscheen het zesde album van Arctic Monkeys, en daarmee keert de Engelse band vijf jaar na hun eerste keer terug in Hilvarenbeek.

Toen Arctic Monkeys in 2013 de eerste Best Kept Secret ten doop hield, bevond de band zich op een keerpunt in hun carrière. Eerst waren ze schuchtere puistenkoppen die beter konden spelen dan hun uitstraling kon dragen, maar dat was in een klap verleden tijd. Hier stond een geregisseerde band die een performance wilde neerzetten. Het was hun beste show op Nederlandse bodem, maar wel nog met meer dan de helft liedjes van de eerste twee albums. Inmiddels heeft Arctic Monkeys twee albums uitgebracht die de nieuwe vibe ondersteunen, de nieuwe levensfase. Maar dat betekent ook dat het geliefde vroege werk vanavond wat ongemakkelijk aanvoelt. 

De meeste energieke troeven speelt Arctic Monkeys vanavond al vroeg uit. Bijna direct na nieuwe single ‘Four Out Of Five’ volgen klappers ‘Brianstorm’ en ‘I Bet You Look Good On The Dancefloor’, liedjes waarbij je je bier omhoog wilt gooien en je vrienden wilt omhelzen. Maar na de vlammende start gaat het tempo omlaag en zien we de nieuwe band in volle glorie. Alex Turner in een losjes zittend pak, met lang haar, baardje en een grote zonnebril die na een paar nummers soepel in de binnenzak verdwijnt. 

Waar Turner ooit de sluwe observeerder in een pub vol biergooiers was, is ie nu de stille Martini-drinker op de hoek van de bar. Waar hij in zijn begindagen songs schreef als snelste revolverheld van de Britpop - een man die sneller schoot dan zijn schaduw - is hij nu de onaantastbaar gangster aan het donkere tafeltje in de hoek, afgeschermd door anderen die het vuile werk opknappen. Daar zit hij, in het Tranquility Base Hotel & Casino, met een stapel fiches voor zijn neus. ‘What do you mean you haven’t seen Bladerunner?,’ snauwt hij. Onbenaderbaar is ie, maar verleiden en verlangen kan hij ook, als hij wil. 

HET CONCERT:
Arctic Monkeys, Stage One, vrijdag 9 juni

HET PUBLIEK:
Iedereen. Op de twintig mensen na, die bij Sudan Archives stonden. 

WAS HET GOED:
Het was moeilijk voor zo'n groot veld, maar het was wel degelijk heel goed.

HET NUMMER:
Geen nieuw nummer, wel een recente, het smachtende 'Do I Wanna Know?'

(Tekst gaat door onder de video en foto)

Het middenstuk van de set vanavond overrompelt je niet, voert je niet onvermijdelijk mee. Maar er zit wel degelijk veel dynamiek in die reeks songs. Er is smachtende romantiek van ‘Cornerstone’, de sexy soul van ‘Knee Socks’ en de weerbarstigheid van ‘Arabella’, waarin een subtiel crooner-couplet doorkruist wordt door Led Zeppelin-achtige gitaar-riffs. De zonnebril komt er speciaal weer even voor uit de binnenzak. Al nemen gitaren gedurende de set nooit de overhand. Het basgeluid bijvoorbeeld klinkt veel overtuigender. Daarmee worden ook oudere songs op de een of andere manier slim in de vibe van het nieuwe album getrokken. 

De songs van het vijfde album AM passen daar bijna allemaal fantastisch in, en ze gaan er duidelijk heel goed in. Niet alleen de singles. Dat is heel anders met het nieuwe werk, dat niet alleen te vers is om geland te zijn, maar ook weinig dynamisch. Het zijn songs met een diepe, introverte vibe, afstandelijker dan ooit, maar hier op het podium toch ook wel intrigerend. Al was het maar omdat ze geluidstechnisch het allerbeste klinken van de hele set. 

Albums Arctic Monkeys

2006: Whatever People Say I Am, That's What I'm Not
2007: Favourite Worst Nightmare
2009: Humbug
2011: Suck It And See
2013: AM
2018: Tranquility Base Hotel & Casino

 

HET MOMENT:
In de toegift gaat Turner er nog eens voor zitten, achter de elektrische piano. Hij mijmert over de ‘star treatment’ waar hij dagelijks mee te maken heeft. ‘I just wanted to be one of the Strokes’, zingt hij. ‘Now look at the mess you made me make.’ Nog een keer mag drummer Matt Helders zich vervolgens uitleven in oudje ‘A View From The Afternoon’, om vervolgens af te sluiten met ‘R U Mine’, waarin Turner ogenschijnlijk spontaan een echt podiummoment creëert: hij loopt naar de rand van het podium, tilt zijn gitaar op zijn schouder en laat het liedje wel twintig seconden stilvallen. Het is de opmaat naar de geweldige apotheose van een gewaagde - misschien zelfs wel taaie - set.

Volg Best Kept Secret op de voet in het dossier.

Setlist

1. Four Out Of Five
2. Brianstorm
3. Don’t Sit Down Cause I’ve Moved Your Chair
4. I Bet You Look Good On The Dancefloor
5. Why’d You Only Call Me When You’re High
6. 505
7. Tranquility Base Hotel & Casino
8. Do Me A Favour
9. Cornerstone
10. One For The Road
11. Knee Socks
12. Arabella
13. One Point Perspective
14. American Sports
15. Pretty Visitors
16. Crying Lightning
17. Do I Wanna Know?

———

18. Star Treatment
19. The View From The Afternoon
20. R U Mine?