Keuze genoeg tijdens de eerste doorleefde nacht op Lowlands, waar een immense zwarte Amerikaan en een tengere Portugees de meeste indruk maakten. En de vernieuwde Bravo zich als XL-nachtclub nog moet bewijzen.

Zou Job Jobse het zelf gezien hebben? Dat twee lovebirds elkaar zoenen terwijl ze op de schouders van vrienden zitten en allebei een bamboetak in hun hand ritmisch op en neer bewegen? Het gebeurt recht voor z’n neus. Maar ja, er staan 6000 mensen omheen en de populaire Amsterdamse dj is op dat moment met vier Pioneer-spelers in de weer. Tot buiten de Bravo kun je over de hoofden lopen.

Niet alleen daar trouwens. Wie ‘s nachts van de Bravo via de Haciënda en de splinternieuwe Armadillow naar de X-Ray zwerft, verbaast zich voortdurend over hoeveel mensen er nog op de been zijn. En nee, het zijn echt niet alleen maar volhouders, pillenwauzen en dronkenlappen. Duizenden mensen rollen rond middernacht pas van de camping en komen speciaal voor het nachtprogramma.

Dat lijkt op deze 25e editie van Lowlands uitgebreider dan ooit. Voor reggae kun je vannacht terecht in de Lima, voor protestsongs, gemene gitaarmuziek en The Mama’s & The Papa’s mag je aanschuiven bij De Linkse Kerk van St. Paul en hiphopheads spoeden zich naar de Heineken of de Desperados-hut in de oksel van het veld. Overal is het feest.

(Tekst gaat door onder de foto)

De uitpuilende Bravo blijkt vanavond weerbarstig.

Publiek bij Job Jobse op Lowlands 2017

© Tim van Veen

Sint Bravo

Voor wie zijn nachtelijke portie elektronische dansmuziek serieus neemt, zijn er eigenlijk maar twee opties: de oranje X-Ray-loods of de vernieuwde Bravo. Op de eerste dag al Sint Bravo gedoopt, vanwege zijn sterke gelijkenis met een kathedraal. Al zou je in de rondvormige, met zwart plastic geïsoleerde zij- ingangen ook een riolenstelsel of een enorme aorta kunnen zien. Het kloppend hart van nachtelijk Lowlands.

Als enige Nederlandse dj staat Job Jobse dit weekend in de Bravo-tent. Zijn ster is de laatste jaren snel rijzende. Vorig jaar drong hij binnen in DJ-Top 100 van het toonaangevende webzine Resident Advisor. Vorige week stond Jobse nog in de prestigieuze club Robert Johnson, volgende week roept Bestival en op festivals als Melt, Nachtdigital en Dekmantel maakte de 27-jarige Amsterdammer dit jaar ook al hoge golven.

Logisch, want Jobse draait gedurfd en vernieuwend. Ook vanavond, als hij in de Bravo stevige techno met vervaarlijk sissende hi-hats afwisselt met afgemeten trance en een enkele danceklassieker (Faithless!).

Maar de uitpuilende Bravo blijkt vanavond weerbarstig. Een log massief monster dat maar moeizaam in beweging komt. Zelfs zijn geheime wapen ‘Gegenzauber’ - een eerdaags te verschijnen single van DJ Arif waarmee hij al twee jaar raak schiet, doet de zaal niet ontploffen.

Waakvlam

Niet alleen Jobse worstelt daarmee. Eerder op de avond breekt de ervaren Brit Midland eveneens het hoofd over welke plaat hij moet grijpen om de avond open te breken. Even lijkt dat te gebeuren als hij na Depeche Mode’s 'Behind The Wheel' doorpakt met een hallucinante Patchanga Boys-remix voor Jagwar Ma. Er klinkt gejuich, de eerste handen gaan omhoog. Maar daarna drijft de opgebouwde energie via de zijbeuken net zo makkelijk de kathedraal weer uit en gaat de zaak weer op standje-waakvlam. Zo zal het later op de avond keer op keer gaan. Zelfs de ervaren Dixon moet naar de mapjes ‘secret weapons’ en ‘big room sure shots’ scrollen wil hij de massa lospulken van de vloer.

Trommels alom

In de X-Ray gaat dat vanavond een stuk gemakkelijker. Het is er de nacht van de Exotische Trommels. Of ze nou Firmeza, Clap!Clap! of Dazion heten, allemaal grijpen ze naar dansmuziek waarin het wemelt van percussie uit alle werelddelen. Soms lomp en massief, zoals bij de Italiaan Clap!Clap!, dan weer verfijnd en verrassend, zoals bij het Portugese afrohousetalent Firmeza. Dat hij op een gouden berg eigen producties zit, blijkt uit het feit dat vrijwel niets wat hij draait te Shazammen is. Een Mickey Mouse-versie van Billy Jean wordt gevolgd door een jazzy houseplaat die uit de stal van Joe Claussell zou kunnen komen. In ieder geval is deze vrolijk dansende man uit Lissabon de verrassing van de avond. Een paar uur eerder maakte Dazion eveneens indruk, met een liveset vol afrogrooves en 80’s balearic. De Hagenees, door MC Steven van Lummel aangekondigd als 'voormalig haarmodel en grafisch ontwerper' zou nog wat scherpere keuzes kunnen maken in de opbouw van zijn set, maar doet niet onder voor de twee artiesten na hem. Enige vreemde eend in de bijt van de X-Ray-avond is Marie Davidson, wiens duistere electrowave meer gemeen heeft met Chris & Cosey dan met wereldmuziek. Toch werkt haar liveset goed, dankzij haar energieke presentatie en mysterieuze spoken word-zang.

Dikke afsluiter

Afsluiter Deeon is een verhaal apart. De massieve zwarte Amerikaan uit Chicago stond in de jaren 90 aan de wieg van ‘ghetto house’, een uitgeklede en geile variant van house. Superenergiek en heerlijk rauw is het de perfecte dansmuziek voor wie de vermoeidheid uit het lijf wil schudden. Deeon zelf (geflankeerd door een MC die eveneens worstelt met morbide obese) danst nauwelijks. Sterker nog, hij staat onbeweeglijk achter zijn mixer. Dat op zichzelf is al een wonder, want hij gaat vanwege complicaties bij suikerziekte zonder linkervoet door het leven. Niet voor niets staat er naast ‘dj, father & producer’ ook ‘Survivor’ in zijn bio. Met hoofdletter. Ondanks die inertie geeft Deeon zijn set vaart met klassiekers als ‘French Kiss’ en Paul Johnson’s ‘Get Get Down’ maar grijpt ook naar een Moloko-mash up en oude Dance Mania-platen. Vernieuwend is het allemaal niet, maar het vakmanschap druipt er vanaf. Gelukkig haalt iemand een barkruk voor de puffende Deeon, die het zwaarder lijkt te hebben dan de zwetende volhouders voor hem. Mooi slot van een eerste nacht die vooral uitblinkt in kwantiteit en keuzerijkdom, maar waar onvergetelijke dj-sets uitblijven.

Meer Lowlands? Check ons dossier voor heel veel verslagen en video's.

© Tim van Veen
© Tim van Veen