De rode loper ging uit, in 2012. Zangeres Solange zou misschien niet zo’n koningin worden als haar zus Beyonce, maar ze had vrienden met smaak die haar de gedroomde r&b zangeres voor de indieliefhebber maakte. Er was een prachtige EP en dan had ze ook nog een fantastische live-show met Dev Hynes als bandleider. Maar wat gebeurde er? Helemaal niets. Tot nu. Solange is een van de must see shows op Lowlands.

Waarom duurde het eigenlijk zo lang? Het leek er niet op dat ze zichzelf op de rit moest krijgen, in tegendeel zelfs. Het ging super goed, als je haar op Instagram zag flaneren in de meest fabuleuze jurken. Ja, er was dat incidentje in de lift met zwager Jay-Z, maar dat leek toch eerder een uiting van temperament dan een vrouw die uit de bocht vloog. Was ze lui? Rustte ze op de lauweren van de familie Knowles? Zou kunnen, maar dan prefereren we toch liever theorie drie: Solange liet zichzelf, haar muziek en haar eigen platform Saint Heron rijpen en kwam eind 2016 met de meest wereldwijze en zelfverzekerde plaat van het jaar: A Seat At The Table, letterlijk de eis om op het grote toneel mee te mogen spelen.

We kunnen het haar zelf niet vragen, want Solange is niet bepaald toegankelijk voor interviews. Ze gaf er een handvol na de release van A Seat At The Table. Meest opvallend was die met Interview Magazine. De interviewer was namelijk haar grote zus Beyoncé. Zoals je mag verwachten van zo’n ontmoeting, loopt het artikel vooral over van het wederzijdse zussen-respect, maar Solange zegt er wel een paar interessante dingen. Zo vertelt ze hoe ze ‘Cranes In The Sky’, het beste nummer van het album, al acht jaar geleden schreef, toen ze midden in een scheiding zat en zichzelf van de grond af opnieuw moest opbouwen. Haar decor op dat moment: de eindeloze hoeveelheid wolkenkrabbers die de stad Miami tot in de hemel moesten opbouwen. Ze werden het symbool van persoonlijke groei en de risico’s van hoogmoed.

© Columbia Records

Oh ja, je zou het haast vergeten, maar voor die fantastische EP True (met sluimerhitje 'Losing You') uit 2012 had Solange al een aardige carrière. Ze begon op haar 15e al als achtergrondzangers in Destiny’s Child, ging solo op haar 17e, bracht in 2002 haar debuutalbum uit en trok zich op haar 22e terug uit de show business, moe van de spotlights. Ongelofelijk als je er aan terug denkt, maar eigenlijk een tamelijk normaal traject voor een telg uit de Knowles familie. Vader en moeder Knowles runnen een bijzonder succesvol muziekbedrijf. Ze spelen ook een belangrijke rol op Solange’s nieuwe album, maar daarover later meer. Eerst volgde namelijk in 2008 nog een album getiteld Sol-Angel And The Hadley St Dreams. Het was Solange op haar meest kwetsbaar. Niet voor niets opent het album met dit couplet: ‘Get me - get me out of this box, I feel so claustrophobic in here. Leave your labels, lead with no vision. Hear my voice and feel with your ears. I’m no soul girl equipped with no afro, I’m just my God given name.' 

Het is het begin van een bewustwordingstraject. ‘We've got so far to go’, sluit ze dat eerste liedje. A Seat At The Table mag je rustig zien als het einde van dat traject, een album waarin trots centraal staat. Persoonlijke trots, maar zeker ook ‘black pride’. Sleutelnummer over dat onderwerp is ‘Don’t Touch My Hair’, een song over een typische ‘onschuldige vraag’ die door zwarte vrouwen als denigrerend wordt ervaren: mag ik je haar even aanraken. Nee, je mag mijn haar niet aanraken, blijf uit mijn ruimte. 

Wat daar nou zo erg aan is? Het is toch een compliment? Solange verklaart het in een essay dat ze publiceerde bij de release van het liedje, een verhaal over alledaagse aanvallen op je integriteit en trots die gekleurde mensen elke dag meemaken. Over verkeerscontroles waar juist jij als enige langer ondervraagd wordt. Over die politie-agent die waarschuwt dat de wijk waar je binnen rijdt ‘residents only’ is, of de treinconducteur die hard en onbeschoft tegen je schreeuwt dat ie je kaartje wil zien, terwijl je net even in slaap gedommeld was. De aanleiding voor het hele verhaal was een incident bij een Kraftwerk-concert, waar ze ruzie kreeg met een paar blanke dames achter haar. Die schreeuwen ruw naar haar en beginnen limoenen te gooien omdat Solange, haar man en zoontje enthousiast dansen op hun lievelingsnummer. Boos en gefrustreerd stuurt ze een tweet: ‘This is why many black people are uncomfortable being in predominately white spaces.’

Het zijn van die levensgevaarlijke berichten op sociale media, omdat mensen er geheid mee aan de haal gaan (wat ook gebeurde), maar Solange is niet meer van plan ze in te houden. Op haar album gebruikt ze ook de getuigschriften van haar ouders, die echt uit een andere tijd kwamen en ook in andere omstandigheden opgroeiden. Haar vader vertelt bijvoorbeeld over de constante dreiging bijvoorbeeld. En ook Master P komt aan het woord, de hiphop ondernemer slash labelbaas. In het interview met haar zus in Interview Magazine vertelt Solange dat ze Master P als een soort extra vader ziet. Zijn verhaal gaat over het doorbreken van het glazen plafond voor zwarte Amerikanen. ‘Had twenty records on the top "Billboard" at one time. For an independent company. Black-owned company. You know, going to the white lady's house where my Grandmother lived at, and say, "Look, you don't have to work here no more Big Mama! We got more money than the people on St. Charles Street.”’

Het meest opvallende van A Seat At The Table is dat het geen felle of boze plaat is, zoals bijvoorbeeld Kendrick Lamar’s To Pimp A Butterfly. De arrangementen zijn juist open en ontspannen, haar engelachtige stem krijgt alle ruimte. Dat is kennelijk wat Solange zichzelf heeft aangeleerd: een stap terug, rustig ademhalen, en dan handelen uit kracht en waardigheid. En vanuit die balans bouwde ze ook haar live-show, die volledig draait om het uitstralen van controle. Muzikale controle, maar ook perfecte outfits en dansjes die er even geregisseerd als losjes uitzien. Ze bewees het al op North Sea Jazz, waar ze door velen bejubeld werd als hoogtepunt van het festival, en op de Lowlands vrijdag gaat ze zeer waarschijnlijk voor een vroeg hoogtepunt zorgen.

2012: het jaar dat indie en r&b elkaar omarmden

The Bigger Picture: Beyoncé en de soundtrack van #BlackLivesMatter

Statement tijdens Superbowl-halftime-show staat niet op zichzelf

Nog naar Lowlands? Dan is er ook vandaag weer een prijsvraag. Geef uiterlijk vanavond 20:00 uur antwoord op de volgende vraag om kans te maken:

Met welke indieband die aanstaande vrijdag een nieuw album uitbrengt heeft Solange een connectie?

Het antwoord deponeer je hier.

Tags