Een nieuw album dat in een paar takes in zijn geheel live is opgenomen, een show met drie drummers en drie mixpanelen op het podium: Soulwax is terug en doet nog steeds niks makkelijk wat ook moeilijk kan. Komend weekend staan ze op Best Kept Secret, het weekend erna op Down the Rabbit Hole.

Iedereen die de documentaire Part of the Weekend Never Dies heeft gezien, weet dat de broers Dewaele zich flink in dingen verliezen. Een album afmaken bijvoorbeeld. In de film vertelt LCD Soundsystems James Murphy dat ie ze een jaar lang tegenkwam en dat het album telkens zo goed als af was. “Oh no, just one more week!” In die val gingen ze nu niet trappen, vertelt Stephen Dewaele, zwetend boven een Indonesische rijsttafel in de kelder van Paradiso. ‘Die mogelijkheid tot aanpassen, dat is een wespennest waar we wel eens in vast zijn geraakt. Daarom werkten we nu met een harde deadline, gingen we er vlak voor pas bezig en besloten we alles in één take op te nemen.’

Buitenissig
Het duurde tien jaar voordat er een nieuwe Soulwax plaat kwam, de show op Pitch vorige zomer was de eerste in lange tijd. Niet dat ze stilzaten. Als 2ManyDJ’s tourden ze de wereld rond, er was de soundtrack van Belgica waarvoor ze 15 fictieve bands in het leven riepen, de absurde eigen studio werd afgebouwd. En buiten dat alles werd rondgereisd met het buitenissige Despacio, een geluidsysteem dat de broers samen met James Murhpy ontwikkelden en met containerschepen verscheept wordt, om vervolgens een paar dagen op een festival te staan. Torenhoge speakers, met naar het schijnt onwaarschijnlijk goed geluid. Alles wat ze erover draaien, komt van vinyl en als het eigen edits zijn, dan nemen ze dat rustig op op bandrecorders en persen er vervolgens één plaat van om mee te draaien. Zo ver gaat het bij de Dewaeles.

(Tekst gaat door onder video)

Albums Soulwax

1996: Leave the Story Untold 
1998: Much Against Everyone's Advice
2002: As heard on Radio Soulwax pt.2 (als 2manyDJS)
2004: Any Minute Now
2005: Nite Versions
2006: This is Radio Soulwax 
2007: Most of the Remixes
2016: Belgica (soundtrack met 15 fictieve bands)
2017: FROM DEEWEE

Twee jaar terug stonden ze met Despacio op Coachella, toen het idee ontstond om Soulwax weer van stal te halen. David: ‘Daar in de woestijn bedachten we, zou het niet wat zijn om meerdere drummers te hebben en die dan zelf op het podium te mixen. Het tweede weekend van Coachella hadden we alles al uitgedacht, begonnen we instrumenten te verzamelen, de muzikanten te bellen en mengpanelen te kopen. Uiteindelijk staan er drie mengpanelen op het podium. Voor elke drummer één en alles op het podium komt erdoor. 96 kanalen. We bepalen hoe de synths erin komen, welke effecten over welk instrument zitten. De voornaamste reden dat we het zo doen is dat we anders veel te afhankelijk zijn van onze geluidsman. Die is supergoed, maar kleine dingen zijn nou eenmaal superbelangrijk voor ons. Op een bepaald moment een flanger op die ene hi-hat bijvoorbeeld.’ Stephen vult hem enthousiast aan: ‘En dan ook niet zo maar een flanger he! Het is gewoon teveel werk voor één geluidsman. Uiteindelijk maken we live een pre-mix op het podium, en die mag hij hij dan rechttrekken. Als wij het verkeerd het podium afsturen of een mixingdesk valt uit, dan zijn we gezien. Dat kan niet meer worden rechtgetrokken. Dat is meteen de enige frustratie. We hebben geen idee hoe het in de zaal klinkt. Alhoewel, we luisteren na elke show alles met zijn allen terug, om te horen wat goed ging en wat beter moet.’

Agressief
Dat precieze geluid hoor je op het album ook al. De ruggengraat wordt gevormd door de almaar doordenderende drums, die van alle kanten komen, de strijd met elkaar aangaan en dan weer samengaan tot één groove. En ondertussen kronkelen synthesizers en baslijnen daaromheen, worden weer losgetrokken en zweeft de kille zang ergens tussen alles door. Het zijn de machines en apparaten die de dienst uitmaken en bepalen wat er gebeurt. En in het geval van Soulwax zijn die machines de drums. Spierwit en met hoornvormige toms. Net acid drops, volgens Stephen. ‘We hebben deze Staccato drums jaren geleden gekocht, maar eigenlijk alleen omdat ze er zo goed uitzagen. Louter en alleen omdat we ze cool en futuristisch vonden. En een klein beetje omdat we als kind er wel eens op gespeeld hadden, bij vrienden van onze ouders. De vorm maakt dat ze heel agressief klinken. Fuck man. Echt goed. Ze zijn in de jaren zeventig veel gebruikt in reggae en metal. Uiteindelijk bedachten we om er twee in een ruimte te zetten, met een derde, ander type drumstel erbij. En dan zo droog mogelijk. Dat is het geluid wat we mooi vinden. Dat is heeft niets met genre te maken. In dance klinken drums vaak zo, maar de drums van Thin Lizzy zijn bijvoorbeeld ook kurkdroog. Of die van Queens of the Stone Age, op Songs for the Deaf. Het is vooral een esthetische keuze.

'We kochten die drums louter en alleen omdat we ze cool en futuristisch vonden.'

 

 

 

Die staccatodrums klinken dan wel goed in de studio, maar doordat ze van kunstvezel zijn, zijn ze eigenlijk ook net te kwetsbaar om mee te gaan op tour. En om ze op het podium zo droog te laten klinken, is nog niet zo gemakkelijk. ‘Daarom hebben we nu akoestische panelen rond elke booth. Als we dat niet doen, dan zou je op het podium galm rond de snare krijgen, galm in de tom, galm rond de kick. Allemaal nog voor het de microfoon binnenkomt. En dan galmt het ook nog eens over de PA de zaal in, voordat het geluid voor het publiek te horen is. Met die panelen proberen we zo dicht mogelijk bij de bron alle verstoringen te minimaliseren.’

Superdom
En nu wordt het album dat zo live mogelijk werd opgenomen, zo studiogetrouw mogelijk nagespeeld op het podium. Met tussendoor Nite Versions classics als E-Talking en andere oude Soulwax hits. ‘Er zijn altijd dingen waarvan we denken, hm, misschien had het anders gemoeten,' zegt Stephen over hoe het bevalt om weer met de band te spelen. 'Maar het is ook goed voor ons. Alle nummers krijgen nu een nieuw leven. Nu moeten we maar eens gaan nadenken over wat we naast het spelen willen gaan doen. En dat is altijd gevaarlijk bij ons. Als we eenmaal een idee hebben, dan duiken we er meteen helemaal in. Daarnet hadden we het er nog grappend over, we zouden eigenlijk wel weer een klassieke rockband willen zijn. Maar zoals veel bands in de woestijn desertrock maken, zouden wij wel een plaat op willen nemen midden op de zee. Ocean Wave noemen we het dan. Kijk, dat is nu echt een superdom idee. Dus de kans is nogal groot dat we binnen twintig jaar kerkorgel aan het spelen zijn midden op de oceaan.’

Waarom moeilijk als het makkelijk kan: voor de BBC Essential Mix nam Soulwax een uur aan nieuwe tracks op, met als thema 'Essential'.