Al weken - maanden! - riep Ronnie Flex dat zijn album bijna af was, maar afgelopen juli was het er ineens. Remi, een knipoog naar het beroemde ‘alleen op de wereld’ verhaal. En zo onderstreept Ronnie Flex het beeld van de introverte jongen in de meest extraverte muziekstijl denkbaar.
Succes maakt niet gelukkig. Dat is de oudste wijsheid uit de popmuziek. Zo mooi als het aan de top lijkt, zo eenzaam blijkt het in het echt. Zo is het natuurlijk geen toeval dat Lil Kleine afgelopen maand zijn album Alleen doopte, en Ronnie Flex er nu overheen knalt met Remi, je weet wel: alleen op de wereld. Twee jaar terug werden de rappers min of meer door het toeval aan elkaar verbonden met dat New Wave project op Schiermonnikoog. Het was daar een complete rap-orgie, waar iedereen het met iedereen deed (muzikaal dan he, muzikaal), maar zij brouwden er de track die de nieuwe generatie introduceerde bij het grote publiek. En nu, twee jaar later, moeten ze het weer alleen doen.
In de tijd dat Lil Kleine twee albums maakte, heeft Ronnie alleen gewerkt aan Remi. Voor wie hem sinds ‘Drank en Drugs’ kent is het misschien even wennen, die lichte depri-vibe. De melancholie, de focus op downtempo r&b, het smachten en de schaamteloze traan op zijn wang. Maar trouwe volgers van Ronnie Flex kennen dit natuurlijk allang van hem. Dit hoorden we ook op zijn debuutalbum De Nacht Is Nog Jong, Net Als Jij En Ik Voor Altijd. Ook toen had Ronnie al catchy hits die als een malle gingen op YouTube, maar ook toen zagen we een kwetsbare jongen die heen en weer geslingerd wordt tussen de schone schijn en zijn eigen onzekerheid. Dat debuutalbum werd destijds niet de doorbraak die velen verwacht hadden, misschien juist wel doordat het zo’n emo plaat was, geen verzameling hitjes. Gaat het nu anders? Waarschijnlijk wel. Al was het maar omdat dit een bredere en sterkere plaat is. Hij staat barstensvol met pakkende tunes, met veel variatie.
Het perfectionisme spat van deze nieuwe plaat af, zonder zwaar of overgeproduceerd te klinken. Daarmee onderscheidt Ronnie Flex zich duidelijk van alle andere rappers van zijn generatie. Vergeet niet: de scene ontplofte de afgelopen twee jaar juist op snelheid en flexibiliteit. Het ijzer smeden nu het heet is, lekker veel uitbrengen, als een kettingroker de ene hit met de andere aansteken. Het succes van onder andere Broederliefde en Jonna Fraser kwam voor een deel juist door het gevoel van spontaniteit. Het hoefde niet allemaal super ‘af’ te klinken. Maar Remi blinkt juist uit in doordachte details. Luister bijvoorbeeld naar alle fantastisch klinkende vrouwelijke backing vocals. Soms gecredit, soms ook niet. Tabitha blinkt uit in de gospel-achtige track ‘Is Dit Over’, met ook nog eens een super crispy synth geluid. ‘Dichterbij Me’ opent met een pikante openingszin: ‘Dit meisje wil het in de ochtend, klappen op haar -.’ Het laatste woord klinkt niet, maar wordt ingevuld door een superslimme (en weer vrouwelijke) vocal die net genoeg aan de verbeelding overlaat.
Ronnie Flex
1992 - geboren in Capelle a/d IJssel
2012 - eerste bescheiden hit met 'Soldaatje' (met Mr Polska)
2013 - 'In Een Jet' en 'Tankstation'
2014 - single 'Zusje', debuutalbum De Nacht Is Nog Jong Net Als Wij Voor Altijd
2015 - New Wave, eerste nummer 1 met 'Drank & Drugs', hit 'Niemand' met Mr Polska
2016 - Pop Prijs met New Wave, hit 'Niet Omdat Het Moet' met Lil Kleine
2017 - hit 'Energie' met Frenna en 'Come Again' met Boef
We moeten vooral Boaz van de Beatz aankijken, de man die ook al veel meewerkte aan Ronnie’s debuutalbum. Boaz is bij elke track betrokken. De paar jaren die hij inmiddels in de omgeving van hitproducer Diplo doorbracht hebben duidelijk zijn vruchten afgeworpen. Waar hij in het begin vooral bekend stond vanwege zijn hectische Boaz-drops, is hij nu een alleskunner. Een 90s r&b track als ‘Is Dit Over’ klinkt open en smooth, de harde trap van ‘Opgekomen’ (inclusief Migos flow) knalt er echt in, en ook de dancehall-pop van ‘Energie’ is echt indrukwekkend in de details: de backing vocals en de scherpe elektronische snares. En dan is er natuurlijk de autotune, duidelijk aanwezig en perfect gedoseerd. Zo’n track als ‘Energie’ is een schoolvoorbeeld van een track waarin de stemcorrectie echt als geluidseffect ingezet is, om perfect aan te sluiten bij de elektronische productie.
Voor iemand die zichzelf ‘alleen op de wereld’ verklaart, zoekt Ronnie Flex trouwens verdomd veel contact met anderen. Of beter: met vrouwen. In zo’n beetje iedere track spreekt ie een vrouw aan. Soms leidt dat tot een soort r&b smartlappen, zoals ‘In Mijn Bed’: ‘Mijn parfum, het ruikt niet zoals dit. Ik zie je uitgesmeerde lippenstift.’ Maar opvallend genoeg opent het album met een track waarin Ronnie zijn hele ziel en zaligheid uitstort. Het is een ode aan aan de ex-vriendin. Hij verliet haar middenin de tornado van succes, maar heeft daar eigenlijk spijt van. ‘Ja ik krijg spijt van m'n keuze. Het is het beste om te doen voor jou en mij. Als je me nodig hebt, bel (Krrrrr), en ik ben er altijd. Kan niet stoppen met houden van je.’
Diezelfde track gaat ook nog over een andere vrouw, zijn moeder. Die komt ook nog even langs in ‘Opgekomen’, de hardste straattrack op het album, compleet met Migos flow. We zien Sevn Alias op zijn scooter wegstuiven voor de ‘skotoe’, maar Ronnie heeft een onderonsje met zijn moeder over die nieuwe schoenen van duizend euro. ‘Ik vond de prijs nog wel schappelijk (Yeah). M’n moeder, ze vindt het belachelijk (Wow). Ik geef 'r twee tassen dan lachen we.’ Tuurlijk, het is opschepperij, even vertellen dat je zoveel geld verdiend hebt, maar toch ook een momentje van zelfreflectie. Als in: ja, ik weet zelf ook hoe krankzinnig het allemaal is.
