In de rij voor de HMH op de Arenaboulevard staan alle puberneuzen dezelfde kant op. Met een giechelende spanning staan de blikken gericht op de ingang, en zeker niet op de ouders, die op gepaste afstand nog even kijken of de kroost wel veilig naar binnen gaat. Voor een hoop kids is We Are The Future de eerste kennismaking met uitgaan, de eerste stap naar het volwassen leven. Je mag naar binnen als je tussen de 11 en 17 jaar oud bent, het gros van het publiek lijkt in de oudere categorie te vallen. Het festival heeft drie hoofdattracties: de Main Stage, waar EDM-DJ’s en tieneridolen als Ronnie Flex en Broederliefde de dienst uitmaken, de Eclectic Stage, waar minder bekende DJ’s het podium delen met draaiende BN’ers als Monica Geuze, Manuel Broekman en Géza Weisz en zeker niet onbelangrijk: de Meet & Greet area.

Vroeger was het zonder twijfel makkelijker om je een houding te geven, als ongemakkelijke puber. Kon je niet dansen, dan nam je een stoere pose aan met een biertje in je hand aan de bar. Dat is er niet meer bij sinds de verhoging van de alcoholleeftijd. Het levert bij vlagen vertederende scenes op, zoals de jongen die zich per ongeluk plotseling in een kring dansende meisjes bevindt. Een paar tellen vrolijk meespringen, tot hij zich realiseert waar hij is en razendsnel het hazenpad kiest. Een tweetal meisjes van rond de vijftien is druk in de weer met hun schoenen. Sneakers met LED-lampjes rondom de zool. Ze werken niet altijd mee, waardoor hun ingestudeerde shuffle-routine af en toe even stilgelegd moet worden om een schoen opnieuw aan te zetten. Shufflen, overgewaaid uit de house-scene, is zonder twijfel de populairste dansvorm. De paar kids die het echt onder de knie hebben worden bewonderend bekeken, vooral bij de meisjes worden pasjes onderling uitgewisseld.

Buiten de Main Stage is het overal hartstikke druk. Op de begane grond vind je stands met We Are The Future-merchandise, een ‘Pimp Your Party-outfit’-stand, waar meisjes elkaar voorzien van plaktattoo’s en blacklight-schmink, en een winkeltje met ‘spacebrillen’, zonnebrillen met LEDjes erin, om extra hard te gaan op de Red Bull. Op de eerste verdieping bij de Eclectic Stage, waar r&b-hitjes worden afgewisseld met dance en EDM is het de hele avond vol. Er hangt iets meer de sfeer van een discotheek, dit is de plek voor een ietwat woeste eerste tongzoen in een donker hoekje. Opmerkelijk genoeg is het rokershok er tegenover open, al is de sigarettenautomaat afgedekt. Dat is dan ook meteen het enige waarvan je denkt dat ouders er een probleem van zouden kunnen maken. De hele avond verloopt gemoedelijk, nergens zie je laveloze tieners, de comazuipers uit de krantenkoppen zijn hier nergens te bekennen.

De Main Stage loopt inmiddels steeds voller als DJ Sem Vox aan het eind van zijn set aankomt. Deels door een prima staaltje EDM-machtsvertoon, met CO2-kannonen, confetti, vlammenwerpers en een prima staaltje zaalbeheersing: ‘Wie is er hier met zijn beste vrienden?’ Wie heeft er vakantie?’, Vox heeft zijn publiek heel goed in de smiezen. Maar de hoofdreden voor de toegenomen drukte lijkt de man te zijn die na Vox het podium betreedt. Ronnie Flex. In een show van twintig minuten laat de Top Notch-rapper voor de zoveelste keer dit jaar zien waarom hij één van de grootste van 2016 is. Zijn set past perfect binnen de rest van het programma, het gaat hier om zo hard mogelijk feesten. EDM-beats, springen, moshen en de altijd aanwezige CO2 kanonnen, zelfs een aardige cover van Fetty Waps’ monsterhit ‘Trap Queen’. Lil Kleine volgt hem op de voet, en ook hij weet dondersgoed wat het publiek op We Are The Future wil. De Main Stage barst bijna uit zijn voegen als de Amsterdammer opkomt met knaller ‘1,2,3,4’. Een champagnefles wordt leeggespoten, het gegil als zijn shirt uitgaat is oorverdovend. Aan het eind van zijn set kijkt hij vragend de coulissen in: ‘Mag dat hier? Ja? Gebruik drank, gebruik drugs, doe je best op school.’

Even terug naar de EDM. Julian Jordan krijgt drie kwartier de tijd om de boel weer warm te houden voor Broederliefde. Dat doet hij vakkundig, zij het op exact dezelfde wijze als de voorgaande DJ’s. Hoogtepuntje: een EDM remix van Dr. Dré-klassieker ‘The Next Episode’. Broederliefde zorgt in een krap half uur voor het hoogtepunt van We Are The Future. Een eindeloze tour langs elke discotheek van Nederland werpt overduidelijk zijn vruchten af. Deze mannen weten exact hoe je moet knallen in een korte set. Van meet af aan is het vol gas. Geheel volgens verwachting natuurlijk, de Rotterdammers hebben in 2016 een onwerkelijk aantal hits gescoord, ‘Ik Was Al Binnen’, ‘Mi No Lob’ en natuurlijk ‘Jungle’ komen in razend tempo voorbij. De zaal is afgeladen, elke track wordt woord voor woord meegeschreeuwd, lampjes in de lucht. Na Broederliefde worden al een hoop jassen gepakt, het is inmiddels 23:00, maar verreweg de meerderheid blijft in de Main Stage om nog een laatste keer te knallen bij Headhunterz en Wildstylez. Als dit je eerste festivalervaring is kun je in je handjes knijpen. We Are The Future is een perfecte plek om je voor het eerst over te geven aan de euforie van een dancefeest.