Woensdagavond kondigde Corso zelf de sluiting aan op Facebook. Concrete aanleiding is dezelfde die Watt een paar jaar geleden de das om deed: geluidsoverlast. "Door langdurig geklaag over geluidsoverlast, is er uiteindelijk een onderzoek ingesteld. Hieruit is gebleken dat we de norm zo ver overschrijden, dat op deze manier doorgaan niet mogelijk is. De enige oplossing die er zou zijn is zo verschrikkelijk duur, dat gezien de huidige economie dit toch ook niet tot een oplossing behoort."

Daarmee komt een einde aan de zaal aan de Kruiskade, die dertien jaar bestond. In eerste instantie als Off_Corso, een club, gericht op dansavonden. In 2012 verdween het eerste stukje van de naam en na een flinke verbouwing richtte Corso zich vanaf september nadrukkelijk op een functie als poppodium. Naast losse shows van o.a. Kaiser Chiefs en Miguel zag Corso zichzelf ook terug als prominente locaties in festivals als Motel Mozaique en Buma Rotterdam Beats. Het was geen onverdeeld succes, want veel bands liepen stuk op de moeilijk te bespelen zaal.

Corso kampte met allerlei onaantrekkelijkheden: van de metaaldetectiepoortjes bij de deur (zeer ongebruikelijk bij poppodia elders in het land) tot de moeizame temperatuurbeheersing bij koud weer. Straalkachels moesten tegen beter weten in hitte de koude zaal (en vooral foyer) in spuwen. De dure toiletten en het klant-onvriendelijke betaalsysteem (met pasjes) zorgden voor irritatie bij bezoekers. Moeilijk voor bands was een greppel van zo'n drie meter voor het podium. Bij een volle zaal zou dat een voordeel kunnen zijn: er zijn immers twee 'eerste rijen'. Als de zaal niet vol was, ontstond een haast onoverbrugbare kloof richting publiek. Corso voldeed simpelweg niet aan de standaard van een middelgroot modern poppodium in een grote stad als Rotterdam.

Harry Hamelink, voormalig Nighttown programmeur en tegenwoordig vooral bekend als directeur en programmeur van Motel Mozaique, ziet een aantal minpunten van Corso wel, maar hij maakte naar eigen zeggen toch graag gebruik van de zaal. "We hebben in Corso zeer succesvolle avonden gehad, met o.a. Lucinda Williams, dEUS en CocoRosie. Productioneel is het een lastige zaal, dat geef ik toe. Zo huurden we op festivaldagen altijd extra hotelkamers, omdat er niet genoeg kleedkamers in Corso zelf waren. Maar het was natuurlijk ook geen speciaal voor concerten gebouwde zaal, het was een verbouwd filmtheater."

Corso kreeg bovendien geen subsidie van de gemeente, waardoor de broodnodige investeringen die nodig waren om er een echt volwaardig poppodium van te maken onmogelijk opgebracht konden worden. Al helemaal niet omdat van een continue programmering geen sprake was. "Dan heb je het over tonnen", zegt Hamelink, die de hoge Nederlandse standaard ook relativeert. "Toen ik voor het eerst in New York in beroemde zalen als CBGB's en Knitting Factory was, dacht ik: je mag hier nog niet eens varkens houden. Dat is geen betoog om popmuziek in boerenschuren onder te brengen. Er is in Rotterdam behoefte aan een volwaardige popzaal voor duizend mensen."

Positief punt: enige flexibiliteit kent de stad Rotterdam nog wel. Zo verwacht Hamelink dat shows van De Jeugd van Tegenwoordig en The Opposites verplaatst kunnen worden naar de Maassilo, die na het sluiten van De Nieuwe Oogst leeg staat. "Je hoeft de sleutel maar in de deur te doen en je kunt beginnen. Ook voor de show van The:Dream zullen we een vervangende locatie vinden. Het optreden van De Staat in november verhuist naar de Schouwburg in december." Ondertussen is de hoop voor een structurele oplossing gericht op Popkantoor, een initiatief dat midden in een lobby- en onderhandelproces zit. Hoe ver ze daarmee zijn? Dat hoor je vanavond vanaf 22.00 uur in 3voor12 Radio. Maar tot Popkantoor er is moet Rotterdam het doen met een bruisend circuit aan succesvolle kleine zalen.