Nieuw werk van Vampire Weekend is natuurlijk iets om naar uit te kijken na twee van zulke sterke albums. Toch krijgen we het maar mondjesmaat. Hun korte show op de Radio Day Stage draait vooral op greatest hits. En wat zijn ze daar goed in geworden. Vampire Weekend was altijd een wat statisch bandje, alsof ze overgeconcentreerd moesten spelen om maar vooral geen fouten te maken. Nu zit het repertoire van de eerste twee albums er geramd in. Meteen bij de aftrap is het al raak met een vlammende versie van Cousins. Vampire Weekend is live beter dan ooit, dat is het goede nieuws. Maar zo weinig nieuw werk spelen is natuurlijk wel een beetje een zwaktebod op een showcase festival. 's Avonds in Stubb's, bij een wat langere show, komen ze tot vier nieuwe songs. Het zijn allemaal rustige nummers, mooi van sound en intrigerend genoeg om ze meteen nog een paar keer te willen horen. Maar bij de nieuwe nummers steekt wel meteen weer het euvel van de overgeconcentreerdheid de kop op. Ik moet het nog zien met die nieuwe Vampire Weekend, mooie nummers, maar zeker geen festival anthems. (Willem van Zeeland)

Vandaag is dan eindelijk het album de '20/20 Experience' van Justin Timberlake wereldkundig gemaakt. Eindelijk, omdat het vorige 'Futuresex/Lovesounds' album reeds 7 jaar geleden verscheen. Justin Timberlake gold in die jaren als de nieuwe Michael Jackson. Een wereldtournee met uitverkochte arena's volgde en alles leek er op te wijzen dat een derde album spoedig zou volgen. Timberlake richtte zich daarna echter vooral op acteren - oa The Social Network, een film over Facebook-, zijn eigen label - met daarop als eerste signing de Nederlandse Esmee Denters, die vorige week overigens bekend maakte het label al weer verlaten te (moeten) hebben - en andere randactiviteiten. Zeven jaar geleden werd het album in Nederland gelanceerd met een klein optreden in Paradiso Amsterdam. Grote paniek bij de fans om daar bij te kunnen zijn, er werd op straat grof geld geboden om binnen te komen. De show destijds was er een van een grote klasse. Een grote en strakke band. Geen danswerk, Justin liet zien dat hij een getalenteerd zanger en songwriter is.

Zeven jaar later kiest Timberlake op SXSW voor een zelfde aanpak: een nog kleiner optreden in een klein warehouse voor 400 mensen. Geld bieden op kaarten was zinloos, er werd geloot voor de toegang. Gelukkig stonden de deuren met zicht op het podium open en was zo voor een groepje gelukszoekers zoals ik de show toch goed te volgen. Halverwege de show mochten we alsnog naar binnen, criteria wie waarom alsnog naar binnen mocht waren onduidelijk wat tot het nodige duw en trek werk leidde met de politie, iets wat zeer ongebruikelijk is in Austin.

De hits gingen er als vanouds in, de uitgebreide band bestond uit geroutineerde muzikanten, de absolute wereldklasse op hun gebied. De nieuwe songs - opnieuw geproduceerd door Timbaland - hebben een incubatietijd en verder dan het zaadje planten kwam Timberlake niet tijdens de show. Dat komt natuurlijk deels omdat de songs nog onbekend waren maar deels ook omdat Timberlake en Timbaland op 'the 20/20 Experience' gekozen hebben voor lange tracks - 10 van de twaalf tracks duren langer dan 5 minuten, en 7 minuten is geen uitzondering - die eerder naar het ingetogen recente werk van Robin Thicke neigen dan naar de popfunk van voorbeelden Michael Jackson en Prince, of de sound van de eerste twee albums van Timberlake. Prince speelde een paar blokken verder deels tegelijk met Justin Timberlake in een vergelijkbaar warehouse 'La Zona Rosa', een guest-appearance over en weer was dus uitgesloten. De geruchtenmachine draaide echter volop. Beyonce was in de stad was om haar zus Solange enkele malen te zien optreden, het leek dus een zekerheid dat haar echtgenoot Jay-Z mee zou doen op 'Suit & Tie', de eerste single van het huidige album. Uiteindelijk geen gastoptredens echter. 'Cry me a river' bracht de zaal in vervoering, de INXS cover 'Need you tonight' bracht ook goede energie, maar toch werd het nooit de kolkende massa waarop ongetwijfeld gerekend was. Timberlake was erg spraakzaam en deed zijn uiterste best deze door Chevrolet - de diverse modellen stonden buiten naast de venue te shinen - en MySpace betaalde show echt onvergetelijk te maken. Daarvoor bleek het publiek toch te veel te bestaan aan toevallig ingelote personen dan grote fans. De popster Timberlake leek met deze kleine showcase op SXSW opnieuw te willen laten zien een goed muzikant en performer te zijn en dus zonder choreografie en grootse productie te kunnen. Dat bewijs hoeft hij echter al lang niet meer te leveren. Met een lange versie van 'Sexyback' werd de show toch knallend afgesloten en ontstond er buiten meer rumoer dan binnen door de fans die zich daar verzameld hadden om een glimp van de ster op te vangen. Daarmee werd pijnlijk duidelijk dat een loting onder conferentiegangers niet altijd een goed idee is. (Wilbert Mutsaers)

Als in de middag XXYYXX aantreed in de kleine rocktent Red 7 gaat werkelijk alles mis. Hij begint een half uur later dan gepland, waardoor de band op het andere podium al moet beginnen en keihard door de rustige elektronische set heen te horen is. Daarnaast kan de jonge producer uit Florida zijn monitoren niet horen en tot overmaat van ramp valt zijn laptop ook nog eens tot tweemaal toe uit. Hij is er zichtbaar door van zijn stuk, maar het in grote getalen aanwezige publiek steekt hem een hart onder de riem door toch alle tracks met groot enthousiasme te ontvangen. Nee, hier kan je hem niet op afrekenen, dus we geven hem een tweede kans. Hoe anders is het als hij diezelfde avond nogmaals speelt op het dakterras van kroeg Maggie Mae's. Hier zijn de omstandigheden wel juist en draait hij een van de beste sets van het festival, met zijn remix van TLC's No Scrubs als katalysator voor een ware stage invasion. De security lijkt even door te draaien en iedereen de tent uit te gooien, maar een van de organisatoren geeft ze net op tijd het seintje dat er niets aan de hand is en dat ze het los mogen laten. Als hij als laatste track zijn single About You er nog even inknalt is het voor alle aanwezigen duidelijk dat hier een groot talent op het podium staat. De meisjes vragen dan ook maar al te graag om een foto achteraf. Alles valt op zijn plek en XXYYXX straalt van geluk. (Christiaan Walraven)

Heel sympathiek dat we zo ongeveer als enige zonder houthakkersblouse naar binnen mochten bij John Fogerty. Fogerty is al een paar dagen the talk of the town dankzij zijn zinderende uitvoering van Fortunate Son in duet met Dave Grohl tijdens de grote Sound City show. Wat moeten we nog verwachten van Fogerty? Hij is een traditionalist, geen vernieuwer. Je zou hem de archetypische classic rocker kunnen noemen. Maar het wordt alles behalve een belegen ouwe mannen show. Fogerty gaat tekeer als een 23-jarige, stookt zijn publiek op, is een lekker vuige rocker en een briljante gitarist. Bij ieder nummer is het na twee minuten tijd voor de gitaarsolo en als die klaar is neemt Fogerty met een brede grijns het applaus in ontvangst waarna hij niet zelden vrolijk verder gaat met deel twee van de gitaarsolo om vervolgens altijd weer enthousiast het refrein te herpakken. Hij speelt vooral songs van zijn solo-albums, afgewisseld met een enkele classic van zijn oude band Creedence Clearwater Revival. Over enkele maanden verschijnt van hem een nieuw album met veel gastbijdragen en we krijgen al een fraai voorproefje van zijn samenwerking met The Dawes. Wat een baas deze Fogerty, goed voor de Texas feel en niets minder dan een cadeautje op de laatste avond van SXSW. (Willem van Zeeland)

De DJ roept herhaaldelijk dat 'Tegan and Sara' nu echt over een paar minuten gaan optreden. De soundcheck van de band duurt uiteindelijk langer dan het optreden zelf. Daar kunnen de Canadese tweelingzusjes Tegan en Sara Quin niets aan doen, het is een showcase avond en ze mogen net als Macklemore & Ryan Lewis, Josh Baze en Atlas Genius deze avond maximaal 30 minuten optreden. Als er al geklaagd wordt door bands op SXSW is het over de korte soundcheck-tijden die ze hebben. De crew trekt zich er niets van aan, en stuurt de band pas het podium op als alles perfect is zoals ze het willen. Het tekent de ervarenheid en dwang naar perfectie van Tegan and Sara die met 'Closer' momenteel een bescheiden hit in handen hebben, maar die al veel langere tijd aan de weg timmeren. De aanvankelijke indie rock van de begin periode, lijkt met de laatste EP 'Heartthrob' subtiel naar wat meer radiopop gebogen te zijn. Het optreden houdt het ook precies tussen alternatief en pop in met nadruk op het nieuwe werk. Na de welgemeende excuses van Tegan voor het late begin, wordt er strak en enthousiast gespeeld door de band. Tijdens 'closer' gaan de handen in de lucht en pakt de crew de eerste spullen al weer in om hopelijk alsnog op tijd te komen voor de volgende showcase van Tegan and Sara op SXSW. (Wilbert Mutsaers)