Album van de Week (42): Floating Points

Floating Points is niet voor één gat te vangen, zoveel moge duidelijk zijn. Sam Shepherd genoot een klassieke muziekopleiding, ontpopte zich als dj in de scene van Four Tet, Caribou en Jamie xx tot een gewaardeerde selector met een gigantische platencollectie en maakt inmiddels al tien jaar indruk met zijn eigen producties, die zowel de geest als het lichaam aanspreken. En dan is hij ook nog neuroloog! Op Crush, zijn tweede studioplaat, laat de Londenaar al die gezichten zien.

Crush kwam tot stand na Shepherds tour met The xx, waar hij voor elke show van zijn stadsgenoten een half uurtje improviseerde. Over debuut Eleaenia deed hij vijf jaar, Crush kwam in iets meer dan een maand tot stand. Een verfrissende aanpak voor een producer die het liefst twee weken schaaft aan de sound van een hi-hat. Het stelde Shepherd in staat om Crush op een natuurlijke wijze uit zijn poriën te laten sijpelen, om de teugels te laten vieren zonder oog voor het geheel te verliezen.

Zo kiest Shepherd op Crush - een plaat om bij te dansen én bij na te denken - een aantal keer bewust voor chaos. ‘Anasickmodular’ opent nog met een relatief rechtlijnige beat en serene synthmelodieën, maar gaat vervolgens dwars door de versnipperaar om te eindigen met flarden van al zijn elementen. En wat te denken van afsluitend tweeluik ‘Apoptose’, dat de luisteraar onderwerpt aan nerveuze IDM-beats. Shepherd trekt er ritmes uit een Buchla-synth die klinkt alsof hij keihard tegenwerkt.

Het zijn passages die ervoor zorgen dat de ongebreidelde schoonheid die op Crush te vinden is nog harder binnenkomt. De onstuitbare leadsingle ‘LesAlpx’ bijvoorbeeld, een pure technotrack waarin Shepherd zijn melodieën zo subtiel laat beginnen en eindigen dat je het amper doorhebt. Of ‘Requiem for CS70 and Strings’, een haast orkestrale compositie waarin synths en strijkers net zo lang de strijd met elkaar aanknopen tot ze niet meer van elkaar te onderscheiden zijn.

Op Crush blinkt Floating Points zoals altijd uit in details, maar geeft hij die details ook meer dan ooit ruimte om te ademen. De plaat is overduidelijk met zorg in elkaar gezet, maar voelt geen moment gekunsteld, de winst van het feit dat Shepherd na vijf weken durfde te zeggen dat het album goed genoeg en af was. De Londenaar laat daarmee als geen ander horen hoeveel leven er kan zitten in elektronica. 

Lees hier een interview met Floating Points. Meer van onze favoriete nieuwe releases vind je op de Luisterpaal.