Album van de Week (45): Thomas Azier
Derde album is instinctiever en sensueler
Het kwartje moet even vallen, maar wat eerst een nogal debiel bewegende oude vent leek, blijkt halverwege de videoclip van ‘Echoes’ een klassieke puppetmaster. Zo’n straatartiest die met touwtjes een houten pop laat dansen en zingen. Geen toevallig beeld natuurlijk als je net de banden met je platenmaatschappij hebt doorgesneden. Thomas Azier wil zelf overeind blijven en nooit meer in de creatieve wachtkamer zitten, en dus richtte hij zijn eigen label op. Het resultaat is zijn meest ruwe en ongepolijste album tot nu toe.
Dat kon ook haast niet anders. Aan zijn debuut Hylas schaafde hij jarenlang, terwijl tweede album Rouge een ode is aan het Franse perfectionisme. Op Stray beweegt Azier vrijer en losser, en dat hoor je direct. In de instrumentatie gaat een drumcomputer de strijd aan met een klavecimbel, en dat klinkt ogenschijnlijk bewust onecht. Om vervolgens een paar verzorgde blazers in gevecht te laten gaan met een overstuurde synth. Azier maakte veel producties voor dit album zelf, en vaak ‘on the road’, zonder goed uitgeruste studio tot zijn beschikking. En daar maakte hij ook zijn kracht van.
Niet dat het nou een lo-fi bedoening is. Songs als ‘Nightrunner’ en vooral ‘Vertigo’ hebben een direct herkenbare Thomas Azier popvibe. De laatste met een verrassende exotische sfeer, wellicht te danken aan de plek waar het ontstond: Abidjan, Ivoorkust, destijds woonplaats van zijn broer Isa. Na het liedje volgt nog een ‘Vertigo Interlude’, een soort dubversie. Intens is ook ‘Girl Underneath The Lion’, over de gewelddadige kant van de mannelijke lust. Het meest opmerkelijke liedje op de plaat heet ‘White Horses’, een broeierig spoken word nummer waarin Azier gromt als een oude blueszanger op een decor van elektronische beats. Sensueel is ook ‘Hymn’, een duet met de Franse zangeres Scherazade.
Zo is Stray een ambitieus en toch eenvoudiger album geworden dan zijn voorganger. Instinctiever, lichamelijker. Een album dat diep geworteld in de klassieke songwriting traditie, maar dat de regels daarvan net iets losser durft toe te passen.
Meer van onze favoriete nieuwe releases vind je op de Luisterpaal.