BKS23: De dansbare nerveusheid van Sorry
Somber, dissonant, maar aanstekelijk
‘Sorry…’, zegt Sorry-frontvrouw Asha Lorenz. Wat technische complicaties zorgen ervoor dat het liedje ‘Let The Lights On’ opnieuw moet worden ingezet. Daar wordt Lorenz nogal zenuwachtig van. Rusteloos trekt ze wat aan de rand van haar shirt en ze sjort ongemakkelijk aan haar gitaarstrap. De zangeres lijkt soms het liefste uit haar eigen lichaam te willen kruipen.
‘You drive yourself CRAZY!’, buldert ze even later tijdens de kronkelende track ‘Right Around The Clock’. Zo, al die opgekropte frustratie is er ook weer uit.
Jeugdvrienden Asha Lorenz en Louis O’Bryen maken verdovende gitaarpoptracks, waarin ze hun giftige jaloezie en hopeloos verlangen een plekje proberen te geven. In die dansbare weemoed maken ze uitstapjes naar triphop en grungy nineties altrock. De tracks zijn zwaar geproduceerd, maar toch komen ze verbazingwekkend goed tot hun recht in de liveset. Tussen al het gitaargeweld klinken vaak samples en wat speelse geluidseffectjes.
Of het tegendraadse duo er zelf zin in heeft, is lastig van hun gezichten af te lezen. Hun heen-en-weer-gezang klinkt vaak afstandelijk, maar da’s juist de aantrekkingskracht van de band. De beats zijn geschikt voor een donkere club en in zekere mate dansbaar. Gewoon niet te erg op die sombere teksten letten, want daar verdrink je totaal in. ‘I cry crystallised tears and I wanna be blind, so I stare up to the sky and flood myself in the light’, zingt Lorenz in het pijnlijk mooie liedje ‘As The Sun Sets’.
HET MOMENT:
De gerijpte versie van hun hit ‘Starstruck’. Die ontstemde riffs klinken misschien wat weird, maar zorgen voor de meeste beweging in hun set.