Album van de Week (8): Hurray For The Riff Raff
Grootse indierockplaat om trauma te overwinnen
Ga hier weg, want het is thuis niet meer veilig. Ga naar een kust hier ver vandaan. ‘You gotta run babe, you know how to run’, zingt Alynda Segarra. En het komt uit hun tenen. Zo trapt LIFE ON EARTH, het zevende album van americana-act Hurray For The Riff Raff af met een nummer direct gericht tot vluchtelingen. Even later, op ‘Precious Cargo’, kruipt ze in de huid van een van hen, een man die met zijn familie te voet vanuit Mexico de grens oversteekt en met baby’s op zijn schouders de rivier over zwemt op zoek naar een beter bestaan. Om door de grenscontrole te worden betrapt en opgesloten in een immigratie-detentiecentrum. Hij is inmiddels gescheiden van zijn familie, zit al dertien maanden vast en heeft NUL perspectief. In eerste instantie is het Segarra die zijn verhaal zingt, maar uiteindelijk komt hij zelf aan het woord: ‘I just wanna say they should keep helping people because immigrants are suffering.’ Als je hart dan niet breekt?
Hurray For The Riff Raff is altijd al zo’n geëngageerde act geweest die begeesterde folk- en americana-liedjes gebruikte om verhalen van minderheden te vertellen – met zoveel bloed, zweet en tranen gezongen dat het je niet onberoerd kan laten. Neem ook de bloedstollend mooie song ‘Pa’lante’ (voorwaarts!) van hun vorige album, geïnspireerd door Puerto-Ricaanse activisten maar eigenlijk opgedragen aan alle onderdrukten ter wereld.
Zo staan er meer loodzware thema’s op LIFE ON EARTH, en de kern van de plaat is: ‘Life on earth is long’, máár er is wel degelijk schoonheid in de wereld te vinden. Dat wordt nog eens onderstreept door producer Brad Cook (o.a. Bon Iver, Big Red Machine, Waxahatchee, The War On Drugs). Samen treden ze voorzichtig weg bij het rootsy eerdere werk van HFTRR, en komen ze tot een rijker gearrangeerd indierockgeluid vol synths, saxofoons, elektrische gitaren en rockdrums. Het is een stap zoals Sharon Van Etten in 2014 zette met Are We There, een stap vanuit de bescheiden zondagochtendspot in de India naar de prime time.
Je gunt Hurray For The Riff Raff die podia, je gunt hen een groots publiek voor deze prangende verhalen. En zielig of sneu wordt het nooit. Hun uiteindelijke boodschap op het wonderschone ‘Saga’: je moet je niet laten definiëren door je trauma’s en pijn, je moet je eigen narratief claimen en je successen vieren. Voorwaarts!