Genomineerd voor de 3voor12 Award 2024: BSS
Nostalgische dj/producer brengt ambient ode aan zijn moeder
Toen zijn moeder 75 jaar werd, deed Luigi Vittorio Vromen haar een album cadeau. Nee, hij stapte niet op de fiets richting de platenzaak om een elpeetje voor haar te scoren, hij verschool zich wekenlang op een berg in Spanje om 45 minuten aan muziek voor La Mama te componeren. Wonderschoon gebaar, en dito muziek.
Vromen staat vooral in lijn van zijn vorige ambient-release Vanta (2023, op het label van Dekmantel) en is in niets te vergelijken met zijn werk als dj. Of toch ook weer wel: want ook in zijn dj-sets (zoals die marathonset in De School begin dit jaar en op Lowlands in de ArmadiLLow op maandagochtend) en clubproducties (die fraaie recente tunes ‘Sea Palace’ en ‘The Movies’) mikt hij op die bijzondere cocktail van euforie en nostalgie. Op Vromen klinken weliswaar geen breakbeats of 4x4 kicks, maar de kunst van het terugkijken en vervuld raken van liefde, die zit er al in vanaf de eerste tel.
Daar horen we een oude, krakerige voicemail van mama-BSS: ‘Hallo met Karin. Ik ben even heel hard aan het werk en daarom neem ik de telefoon niet aan.’ En dan babygejengel dat zomaar eens van Luigi kan komen.) Vanuit daar bouwt Luigi aan een fraai ambient-werk vol synthesizers als vergeelde polaroidfoto’s, met liefdevol woordeloos geneurie en plechtige koorzang.
En gaandeweg schetst Luigi ook wat context over de plek waar hij opgroeide, met nieuwsfragmenten over leegstand, de kraakbeweging, de multiculturele samenleving. Zijn tracks krijgen niet voor niets de titels mee van de plekken uit zijn jeugd. In ‘Stedelijk’ legt hij plechtige saxofoon-arpeggio’s over elkaar, bij het ‘Rijks’ komt daar nog een dwarse partij bij die er tetterend tegenin gaat, zoals zijn moeder in de tunnel onder het Rijksmuseum kon gaan lopen schreeuwen tegen straatmuzikanten terwijl kleine Luigi achterop de fiets zat, op ‘Brassa’ komen strijkers samen met een mooi-wankel gitaartje.
Vromen is geen groot commercieel succes, geen streaminghit en ook geen plaat die honderdduizenden luisteraars zal bereiken. Maar dat is ook helemaal niet de intentie. Eén trotse en ontroerde luisteraar is genoeg.