Het zachte lawaai van Neighbours Burning Neighbours

‘Ik weet het moment nog tijdens onze allereerste tour. We zaten na een show in Berlijn buiten op een bankje met de band, om even onze rust te pakken. Dat was de allereerste keer dat ik anderen vertelde dat ik non-binair ben’, zegt vocalist/gitarist Daanie. ‘Dat zegt genoeg toch? Dat ik dat als eerst aan mijn bandleden vertel. Het laat zien hoe hecht we zijn, hoeveel we voor elkaar betekenen.’ Zonder deze groepsdynamiek zou de muziek van de grillige Rotterdamse noiserockband Neighbours Burning Neighbours ook niet hetzelfde klinken. De meeste nummers komen tot stand door urenlang te praten of filosoferen over persoonlijke en universele problemen. 

Op debuutalbum Burning Neighbours is dat niet anders. Neem opener ‘Trans Youth’, over het ontdekken en accepteren van je eigen genderidentiteit. Het is zelfs een soort oproep tot solidariteit. En een ‘voyage’, vertellen Daanie en mede-gitarist/vocalist Alicia. Niet alleen tekstueel, maar ook muzikaal: een luide track waarop zware baslijnen en noisy gitaarriffs worden afgewisseld met rustig en verfijnd gitaarspel. ‘Die muziek stroomt uit ons, als het ware. Je hoort de emoties die we toen voelden. Dat proces gaat echt compleet automatisch,' zegt Daanie. Hetzelfde is te horen op de instrumentale track ‘Catharsis’, waar de zwaarste riffs en hardste drums van het album alleen worden overstemd door geschreeuw. Daanie: ‘Dat is echt een catharsis voor ons. Even al onze emoties vergeten. Daar is deze track voor. We spelen hem daarom ook altijd in het begin van onze show. Dan zijn al onze zenuwen er gelijk uit.’ 

Ondanks de zware onderwerpen waar de band over spreekt, proberen ze op Burning Neighbours toch toe te werken naar een positief of blissvol einde. ‘Bijvoorbeeld op ‘Friends’, waar we echt willen laten weten hoe belangrijk een gemeenschap of vrienden kunnen zijn om je ergens thuis te voelen’, zegt Daanie. ‘Daarom is het ook zo fijn om onderdeel te zijn van de Rotterdamse gitaarscene. We zijn allemaal vrienden. We gunnen elkaar de wereld. Binnenkort komen we zelfs met een Rotterdams offensief naar de hoofdstad’, doelend op een show met Tramhaus en Texoprint in Paradiso. 

Er zit dus een bepaalde mate van zachtheid in de harde rockliedjes van Neighbours Burning Neighbours. Van persoonlijke tracks tot vredelievende ideeën en positieve protestliedjes: ‘Het zit eigenlijk al in onze bandnaam’, vertelt Alicia. ‘Er is zoveel negatiefs in de wereld, maar uiteindelijk ben je allemaal buren. Waarom zou je je eigen buren kwaad doen? We voelen ons soms zo machteloos of hopeloos. In alles wat we doen zit daarom een oproep tot menselijkheid. We mogen allemaal wel wat liever voor elkaar zijn.’