Album van de Week (25): Perfume Genius

‘No pattern. No bloom. Where I’m taking you.’ Mike Hadreas, aka Perfume Genius, fluisterzingt op opener ‘Just a Room’ de luisteraar alvast de juiste verwachtingen in het oor: zijn zesde album Ugly Season is een stuk abstracter en meer avant-gardistisch dan zijn vorige platen.

We kennen Perfume Genius al langer als een artiest die zich graag laat leiden door zijn sterke muzikale experimenteerdrift. Na twee kwetsbare albums begon hij steeds vaker ook grootse popgebaren te maken (zoals op ‘Slip Away’, ‘Queen’ en ‘On The Floor’). Op Ugly Season verkent hij nog dezelfde thema’s (queerness, het lichaam, mystiek), maar deze liggen diep verscholen in minutenlange instrumentals, geduldige, uitgestrekte songstructuren en meer cryptische teksten.

Dat is eigenlijk wel logisch, aangezien Hadreas de muziek van Ugly Season componeerde voor de moderne dansvoorstelling The Sun Still Burns Here. Componeerde, inderdaad: Hadreas flirt op Ugly Season met klassieke instrumenten en kamermuziek. Na de dansvoorstelling volgde een korte film, die eruit ziet als een door paddenstoelen aangewakkerde lucide halfnatte droom met moderne dans en 3D bowlingbaangraphics.

Niet dat de muziek op Ugly Season zo overweldigend klinkt, trouwens. Soms klinkt het imposant, bijvoorbeeld wanneer een kerkorgel halverwege ‘Herem’ de boel compleet overneemt. Als Hadreas zichzelf op ‘Hellbent’ omtovert tot een duistere versie van Jarvis Cocker en een muur van noise en doorgefuzzde gitaren te lijf gaat, wordt het zelfs paniekerig. Maar Hadreas houdt het even vaak juist doeltreffend stil. De dissonante piano-interlude ‘Scherzo’ en Jonny Greenwood-achtige orchestratie op de openingstrack schitteren juist in contrast met een griezelige stilte.

Zo blijft Hadreas 52 minuten lang verassen. De spaarzame klokkenspelarpeggio’s op ‘Teeth’ lopen uit op een freejazzfestijn. Het bijna negen minuten durende ‘Eye in the Wall’ blijft interessant dankzij een stuwende four on the floor beat, spacey synths en tropische percussie. Er mag even gedanst worden, misschien niet met de handjes in de lucht, maar wel zwierend met de armen innig om de eigen borstkas.  

Hadreas laat op Ugly Season zien dat hij niet expliciet hoeft te zijn om de aandacht keihard vast te houden. ‘Are you blind with form?’, vraagt hij zich af op ‘Herem’. Hij lijkt het vormloze in elk geval te hebben omarmd. Gelukkig is Hadreas meer dan interessant genoeg om de flarden voor zich te laten spreken.