PP22: Ziggy Marley viert het hele jaar vaderdag

Het is vaderdag. De dag dat kids een stropdas van macaroni in elkaar knutselen. Hun pa een hele lelijke tekening geven (‘Wat is dit? Een paard? Oh, dit ben ik?’). Of hun vader meenemen naar Pinkpop, natuurlijk. Maar hoe ga je met vaderdag om als je een moeizame relatie met hem hebt? Of als je vader er niet meer is? Dan kan het een megazware dag zijn, triggering zelfs. We zagen net op het Noord-podium al dat Joost Klein het niet droog hield in de track waarin hij de crematie van zijn vader bezong.

Ziggy Marley daarentegen, die eert zijn pa Bob met een glimlach. Niet alleen vandaag, maar het hele jaar rond tourt hij de wereld over als tribute act aan de populairste reggaeartiest aller tijden. Dat doet hij vandaag vrij natuurgetrouw met een tienkoppige band. Twee goeie, niet al te uitgesproken backingzangeressen. Een percussionist die loom zijn gangetje gaat. En een sloot aan onverwoestbare songs. Er komen er heel wat voorbij: ‘I Shot The Sherrif’ (met een cool dubby break en echo op de snare). ‘Jamming’. ‘Show Me Looooooove’. Als je dan een greatest hits-show kunt doen, is het wel een gemiste kans dat–ie ‘Three Little Birds’, ‘Redemption Song en ‘No Woman, No Cry’ overslaat, maar goed. Verder zitten er weinig verrassingen in de show, en geen enkele anekdote van Ziggy over zijn vader. Het blijft bij een muzikale tribute.

HET MOMENT
Het wordt zo relaxt gebracht dat je soms bijna zou vergeten dat Bob Marley allereerst een protestzanger was, een man die zijn auto nooit op sloot deed omdat hij wilde geloven in de goedheid van de mens. Maar in het aan elkaar geregen blokje ‘Get Up, Stand Up’, ‘War’ en ‘No More Trouble’ brengt ook zoon Ziggy een mooi pleidooi voor eendracht.