Album van de Week (4): Yard Act

Als paddenstoelen schieten ze uit de grond, die Britse postpunkbands. We horen je denken ‘hebben we er inmiddels niet genoeg?’. Nou, nee. Want Yard Act was voor ons de absolute winnaar van Eurosonic 2022 en debuutplaat The Overload laat zien waarom. Het viertal giet de gebruikelijke cynische praatzang en gruizige gitaren in weer een andere, groovier en breder gewaaierde mal. Ergens doet de vinnige dictie van frontman James Smith wel denken aan de jonge Alex Turner, natuurlijk aan praatzang-grootvader Mark E. Smith én soms zelfs aan nineties hiphop? Nog steeds met hoekige postpunk als leidraad, maar dan net effe anders.  

Pakweg tien jaar geleden waagde frontman James Smith zich ook al aan het genre. Maar toen daar naar eigen zeggen niemand naar omkeek, gooide hij die handdoek maar weer in de ring. De jaren verstreken en terwijl in Groot-Brittannië de politieke spanningen verder opliepen, bleef de drang om te ‘schreeuwen’ bij Smith knagen. Eén en één was twee en Yard Act werd geboren. In maart 2020 waren ze daar opeens met oorwurm single ‘Fixer Upper’ over de wereldvreemde Graham die voor de Brexit stemde en het niet zo heeft op buitenlanders. Je kent het wel. Samen met een handjevol andere simpele zielen keert Graham terug op The Overload. 

Zo vertelt ‘Tall Poppies’ het ietwat treurige verhaal van een jonge voetballer die piekte op zijn twintigste: ‘By the time he was twenty, he'd now been with all the girls deemed worth it in the village’. Smith strooit niet alleen met hilarische karakterschetsen, maar laat ook geregeld zijn ongefilterde kritiek op het post-Brexit Verenigd Koninkrijk horen. Geheel in stijl met lange beige trenchcoat en een permanente frons op zijn gezicht. ‘Crap country full of cunts!’ prevelt-ie in ‘Dead Horse’. Smith laat niet veel aan de verbeelding over wie of wat dat dode paard is: ‘So then what becomes of the inhabitants/ Of this once unstoppable isle / When all of its exports are no longer in style?’ Wat past er nog meer in dit rijtje? Juist ja, anti-kapitalisme. Zoals op het mega aanstekelijke ‘Pay Day’, dat gaat over hebzucht naar geld en de wereldvreemdheid van het rijke westen. ‘And there are starving children in Africa / So go send your toy guns to Bosnia’. 

The Overload puilt uit van de gevatte grapjes, hilarische verhalen en politieke sneers. Al moet je als Hollander extra goed luisteren om dat op te pikken tussen dat dikke Noord-Engelse accent. Maar eigenlijk maakt dat de plaat des te leuker. Dansen en lachen dus, wat wil je nog meer?