Op het digitale Eurosonic zagen we Nederlanders die solliciteren naar de Pinkpop-mainstage maar ook Griekse psychfolk, we zagen Songfestival-acts door het ijs zakken en Britse bands die boven zichzelf uitstegen. We keken alle optredens, dit zijn onze hoogtepunten.

1. Yard Act

hilarische postpunkers

Postpunk is hot en bij Yard Act gloeiend heet, want de zwartgallige praatzang, gruizige gitaren en de occasional koebel vragen alleen nog om een zweterige kroeg waar de bierwalm permanent in de muren is getrokken. Laat dat laatste nou net niet kunnen met zo'n online festival. Maar heel eerlijk? Stiekem hebben de Britten die plakkerige vloeren helemaal niet nodig om onze harten te stelen. Met het brilletje op, de mondhoekjes omlaag en microfoon losjes in de hand spuugt frontman James Smith de ene na de andere gevatte lyric in de camera. De teksten zijn hilarisch, de muziek belachelijk goed en het is bijna net zo leuk als het echte werk. Bijna. 

2. Anna B Savage

singer-songwriter zet krassen in je ziel

Ze heeft een stem als een rode wijn, die Anna B Savage, zo-eentje waar je een nogal melancholische dronk van krijgt. Onwijs diep, maar kristalhelder. Dat legt ze er nog eens dubbeldik bovenop met een sessie in het zwart/wit, waarin ze enkel met een gitaar haar liedjes vol tragiek opvoert. Een singer-songwriteroptreden dat bij vlagen doet denken aan Jeff Buckley en John Martyn.

3. Gents

heerlijke deense weirdopop

Welke band kan nou zeggen dat ie en een midi blaasinstrument heeft, én een iPad slideguitar? En daar nog mee wegkomt ook? Gents dus, twee weirdo’s uit Denemarken waarvan vooral die zanger een totale Alex Cameron is. Leuk ook die slaapkamervibes. Maar maak dat bed nou toch eens op, jongens!

4. Wet Leg

vrolijkmakende britse gitaarhype

Je allerbeste liedje niet spelen, en toch zo hoog in deze lijst belanden? Dat kan alleen als je écht heel erg leuk bent, en gitaarpopsensatie Wet Leg ís heel erg leuk. Gelukkig is ‘Wet Dream’, hun eennabeste liedje, er ook eentje die je gerust twintig keer achter elkaar kunt luisteren, een song over de ex die haar lastigvalt met de natte droom die hij over haar heeft gehad. Klinkt creepy, maar ze spelen het met zoveel levensvreugde dat het zelfs vanuit je laptopscherm overspringt.

5. Sylvie Kreusch

gelikte sessie van pop noir-dame

We wisten al dat Sylvie Kreusch de grande dame van het Belgische livecircuit is, in deze slicke regie schitteren haar pop noir-liedjes ook honderd procent. Gestoken in een glanzende zilveren pak danst ze haast bezeten, en daarmee heeft ze wel wat weg van Nick Cave. ‘Look at me now, I'm a redhead and I'm raging!’

6. Mimi Webb

popster in kamerplantenparadijs

De 21-jarige Mimi Webb is de aanstaande superster van deze ESNS editie, zoals we ooit Dua Lipa in Vera zagen toen nog niemand haar kende. In Engeland scoorde ze al dikke top 10 hits. Uit haar sessie blijkt meteen waarom: in een donkere kamer vol met planten zingt ze haar melodramatische popballades met een enorme trefzekerheid. Hup, kledingwissel tussen twee songs, stilistisch matchende backing vocalisten, alles is tot in de puntjes geregeld.

7. Myd

franse producer met een zonnige lach

Veel producers in de housepop-hoek lukt het maar niet om een fatsoenlijke liveshow neer te zetten. De vrolijke Fransoos Myd wel, die is geadopteerd door Ed Banger. Zijn zonnige liedjes krijgen Phoenix-achtige kwaliteiten wanneer hij ze (tussen de multomappen en archiefkasten?!) naar het podium brengt.

8. Monsieur Doumani

psychedelica uit de oudheid

De tweede avond moet even op gang komen, maar dan verrijst daar ineens een oud-Grieks amfitheater. Grieks-Cypriotisch om precies te zijn. Een beetje kitscherig, maar ook wel weer cult in combinatie met de psychedelische folk van Monsieur Doumani, met als belangrijkste authentieke wapen een klein snaarinstrument dat tzouras heet. Nieuw tourmaatje voor Altin Gün?

9. Jungle By Night

jaloersmakende, zweterige jam

Niet zo héél lang geleden speelde Jungle By Night een show in TivoliVredenburg, een concertregistratie die ze voor ESNS opstuurden. Het is een show die precies vat wat we nu allemaal zo keihard missen: mensen die over elkaar heen buitelen en springen, de bijzondere dynamiek tussen artiesten die hun vak verstaan en een publiek dat even vergeet dat er nog iets bestaat buiten de deuren van de popzaal. En het mag gezegd worden: dat nieuwe, elektronische randje staat de Amsterdamse formatie onwijs goed. 

10. The Haunted Youth

intense Belgen

Uit de grote Belgische delegatie dit jaar op ESNS valt de vijfkoppige band The Haunted Youth op. In een strakke setting (keurig op afstand van elkaar!) spelen ze ongepolijste liedjes die toch zeer doordacht is. Uitbundige shoegaze met puntschoenen.

11. Neptunian Maximalism

heavy maximalisten

De heavy acts die imponeren komen dit jaar allebei uit België. Zo heb je Neptunian Maximalism, een veelkoppige hydra die in hun etherische optredens heavy folk met psychedelica, met drone metal en wonderlijk meanderende free jazz-explosies. Zo vinkt de band met verve zowel de hokjes Roadburn als Le Guess Who? aan. Imponerende show.

12. Pitou

verfijnde liedjes met wijdse gebaren

Met vrolijke blosjes op de wangen staat de Nederlandse singer-songwriter Pitou met wijdse gebaren kleine liedjes te zingen. Ze laat zich omringen door een band die weet wat doseren is, met een hoofdrol voor de fluweelzachte saxofoon en de fraaie samenzang. En hey, zien we daar niet Jasja van Indian Askin op de bas? Mooie, gebalanceerde sessie.

13. Son Mieux

open sollicitatie naar pinkpop

Welke duivel er in Camiel Meiresonne is gekropen? Doe die mij ook maar. Hij staat daar in een lege zaal voor een stel camera’s te swingen alsof hij voor vijfduizend man staat. Son Mieux spat werkelijk van het scherm af, met die discoglitterpakken, bongo’s en blazers. De muziek van de Haagse band klinkt uplifting,  Arcade Fire meets Bruce Springsteen zonder al teveel snobisme gebracht. Je gunt die gasten een dikke hit en een spot op de mainstage van Pinkpop.

14. Pothamus

Mechelse sludge metal

Alsof je een zwart gat ingesleurd wordt, zo klinkt de logge sludge metal van de Mechelse band Pothamus. Hun trage, broeierige tracks worden geankerd door brommende drones, af en toe hoor je etherische zang of juist geschreeuw dat je naar de keel grijpt. Kom maar door met die Roadburn-spot.

15. Alberta Balsam

slimme Rotterdamse elektronica met ziel

Hoe vertaal je die mooie ep van Rotterdammer Alberta Balsam naar een spannende video sessie? Door een beetje tegen het licht in te filmen hoe de producer over een tafel met apparatuur gebogen staat? Niet echt natuurlijk, maar de muziek is fantastisch: edgy IDM bleeps en ritmes, waar af en toe ineens mooie melodieën in opduiken, traag maar wel dansbaar. Laten we afspreken dat Alberta snel weer een goede club tot haar beschikking krijgt.

16. Hanne Mjøen

Het Noorse antwoord op Robyn

Na een teleurstellend inkijkje in de major pop-wereld brak de Noorse Hanne Mjøen met haar toenmalige label om op zichzelf te maken wat ze écht wilde maken. Het resultaat? Een verzameling alternatieve dancepopliedjes waar Robyn's liefde voor de dansvloer samenkomt met de moderne songwriting van artiesten als Holly Humberstone. Extra punten voor 'Hell With You', het liedje met mogelijk het beste reffrein van ESNS 2022.

17. The Lounge Society

branie-Britten gaan voor écht livegevoel

Probeer jezelf maar eens op de kaart te zetten als liveband met zo’n sessie. Het Engelse The Lounge Society lukt het wonderwel. Even waag je je om half twee in De Spieghel of een andere huiselijke kroeg, waar deze jonge gasten met veel vuur hun branie spuwen. Boosheid omgezet in aanstekelijke postpunk-meeschreeuwers, net vals genoeg gezongen om ‘echt’ te voelen. 

18. Amason

zweedse spacedisco-superduper-groep

Amason is wat we noemen een superdupergroep. Frontvrouw is de Zweedse Amanda Bergman, die ook vaak de hort op ging met haar lief Tallest Man On Earth. Naast haar staat de frontman van psychrockgroep Dungen, en even verderop de producer van Miike Snow (die ook werkte met o.a. Britney, Kylie, Madonna en Katy). Vooral dat tweede liedje is geweldig, een soort Fleetwood Mac meets spacedisco in het duister.

19. Bruno Pernadas

Portugese alleskunner met lessenaar

Even is er verwarring als onder de naam Bruno Pernadas een zangeres in beeld verschijnt, maar de echte ster van deze formatie blijkt de gitarist. Hij is arrangeur, componist en instrumentalist, en creëert in strakke studiosetting een fantasievolle mix van jazz, pop, exotica en space muziek. Een beetje stijfjes misschien, maar heel goed gespeeld. 

20. Joe & the Shitboys

gillen tot je een ons weegt

De meeste acts vullen hun Eurosonic kwartiertje op met twee, wellicht drie liedjes. Punkers Joe & The Shitboys weten er maar liefst negen stuks in te proppen. Niet zo gek ook met een gemiddelde tracklengte van een minuut. En die negen tracks haalt de frontman echt uit z'n tenen: 'GET OUT OF MY FUCKING FACE' gilt-ie tot hij rood aanloopt en na dat laatste liedje voel je de zweetdruppels door de camera heen. 

Meer Eurosonic?

Het showcasefestival is gratis online te volgen, met sessies opgenomen door de NTR in samenwerking met NPO 3FM, voor uitzending op NPO 3, NPO 3FM en het digitale festivalplatform – 3fm.nl/ESNS – gehost door VPRO 3VOOR12. Daar kijk je ook nog veel meer sessies terug.

Zaterdag 22 januari vanaf 20.00 zie je daar op drie kanalen ook heel veel Nederlandse acts in de Noorderslag-livestreams. In de tv-uitzending ESNS 2022 van de NTR, zaterdag 22 januari om 23.00 op NPO3, worden de Popprijs en de ESNS Kickstart awards uitgereikt.