Lees hier alle verslagen van de Popronde Middelburg 2009.

William Wixley in De Spot

William Wixley is een 4-koppige band die een mix van onder andere rock en reggae speelt. Ze zijn afgelopen week al meerdere keren te horen geweest op 3FM. Ook hebben ze in 2008 de Grote Utrechtse Live Prijs gewonnen en stonden ze al op Dwergpop.

Plus
William Wixley is een energieke band; de bassist loopt lekker te springen en de zanger is ook niet vies van af en toe een dansje doen. Verder betrekt de zanger het publiek ook veel in de show en begint hij zelfs een heel gesprek met iemand. De gitaarsolo’s en de stem van de zanger zijn goed; op hun techniek is niets aan te merken! Het publiek lijkt het allemaal goed te kunnen waarderen.

Min
Ik krijg een beetje het idee dat ze té veel genres in hun muziek proberen te proppen. Het gaat van reggae naar rock en van rock weer naar pop. Ook blijven de liedjes niet hangen, het enige liedje wat ik als ik terug fiets naar huis in mijn hoofd heb, is het liedje wat er vóór de show gedraaid werd. Het leukste liedje, dat zelfs een paar keer op de radio gedraaid is, komt niet hoger dan de categorie “wel aardig”.

Florian Wolff in Barrel

Florian Wolff is een 24-jarige singer-songwriter die na het uitkomen van zijn album Catching Up, Standing Still vorig jaar, successen kende in de Grote Prijs van Nederland, 3FM en op festivals. Zijn muziek is dan ook tijdloos en geschikt voor een breed publiek. Hij mag in de studentenbar Barrel zijn kunstje vertonen.

Plus
Het is een cliché om te zeggen, maar Florian Wolff raakt een gevoelige snaar. Dromerig en ontspannen brengt hij overtuigend zijn songs over op het publiek. Zijn stem is warm en heeft door zijn kracht naast de gitaar geen begeleiding nodig. De teksten zijn zowel zomers als herfstig te noemen.

Min
Florian Wolff laat nergens zijn scherpe tanden zien. Veel mensen zijn de muziek van Jack Johnson allang beu, en deze Nederlandse versie doet het nog even dunnetjes over. Met andere woorden: je moet ervan houden, deze zoetsappige softpop.

Fremdkunst in t Hof

Fremdkunst is een collectief bestaande uit de dj’s Mace, Optimus en Vindictiv, gitarist Shycop en een special guest. Zeker Optimus en Vindictiv zullen voor de meeste Zeeuwse muziekliefhebbers geen vreemden meer zijn. Deze scratchkunstenaars gaan een stapje verder dan hiphop alleen. Ze zoeken de combinatie met onder andere live gespeelde jazz & funk en electro wat een ratjetoe van stijlen oplevert, zonder rommelig te klinken.

Plus
Het is weer eens iets anders dan een standaard samenstelling van een band. In die zin fremd, maar ook verfrissend. Kunstig is het ook; het gebruik en de plaatsing van de vele samples zijn goed doordacht en muziek creëren met scratchgeluiden is fascinerend. Het samenspel van draaitafels, laptop en live instrumenten is goed op elkaar afgestemd.

Min
Het gebrek aan pakkende muziek doet het optreden al snel inzakken. Daarnaast is de locatie Kaffee ’t Hof zo volgepropt dat het meeste publiek helemaal niets kan zien van het optreden, daar waar de kunsten van de dj’s ook optisch gezien een speerpunt zijn. Of de populariteit van deze act als minpuntje moet worden gezien, valt natuurlijk te betwijfelen.

Uncle Frankle in cafe Dinges

Unkle Frankle bestaat uit vier jonge mannetjes die snelle britpop spelen die zwaar leunt op de Arctic Monkeys. Ze waren te zien in de wereld draait door en het voorprogramma van Razorlight. Een belofte gepresenteerd in café Dinges, waar het podium zo onhandig is neer gezet dat iedere bezoeker langs de band moet struikelen voordat een pint besteld kan worden.

Plus
De jongens vliegen erin met een aanstekelijk enthousiasme. Haartjes en kleertjes piekfijn in orde. Helemaal hip! De band speelt snelle puntige gitaarrock met leuke breaks en een hoog meezinggehalte. Niet altijd even strak, maar de meisjes vinden het prachtig en zelfs de mopperende muppets aan de bar geven zich op het eind gewonnen.

Min
Dit is het soort bandje dat de een gitaar uitkiest bij de kleur van de stropdas. De nummers zijn goed, maar iets meer aandacht voor de uitvoering kan geen kwaad. Het kan net iets strakker. De (samen)zang was hier een daar echt vals en het volume stond veel te hoog zodat de subtiliteit, die er zeker inzat, minder uit de verf kwam.

Conclusie
Dit kan inderdaad een hele leuke band worden. Het ziet er allemaal prima uit en Uncle Frankle kan zeker spelen. Maar nog belangrijker…er zit hitpotentie in. Op een fatsoenlijk podium zeker even gaan kijken.

Avant La Lettre in Gallery Revolution

Avant La Lettre is een vijftal uit Amsterdam dat inmiddels al een aantal jaren zijn naam regelmatig laat opduiken in de Nederlandse popmuziek. Met hun combinatie van toegankelijke indiepop en stevige rock vatten ze de muziek van dEUS en Radiohead compact samen. Tijdens de popronde zijn ze één van de eerste bands van de avond in de Revolution 100.000etc Gallery.

Plus
Het optreden is nu niet eens in de achterkamer van de galerie, maar in de voorkamer. Het vele licht past bij het energieke optreden van de band. Stevige en springerige rock aangevuld met keyboardklanken lokt direct een grote groep mensen naar de galerie; de tafels en koffie verkeerd maken dan ook snel plaats voor een enthousiaste menigte en bier.

Min
De band doet zijn naam geen eer aan. Radiohead? dEUS? Waar hebben we dat eerder gehoord? De muziek van Avant La Lettre heeft een schrijnend gebrek aan originaliteit en eigen geluid. Ook mag de podiumpresentatie (alhoewel hier geen sprake is van een podium) wel wat levendiger; zo zit de gitarist rustig op een stoeltje.

Pony Pack in de Spin en de Spot

Retestrakke punk/wave uit Amsterdam, dat is waar Pony Pack voor staat. Sinds het uitbrengen van het album Claws and Fists is het trio een veelgevraagde band dankzij hun catchy en energieke songs. ’s Middags doen de twee dames en heer een instore optreden in platenzaak Spin en ’s avonds mogen ze het publiek in De Spot bespelen.

Plus
Met invloeden uit de punk rammelt en kraakt het geluid van Pony Pack aan alle kanten, maar ze weten ook de pit en aanstekelijkheid van dat genre vast te leggen. Dat maakt van Pony Pack een uitstekende feestband. Het geluid staat lekker hard waardoor de band het publiek moeiteloos aan zich weet te binden. De voetjes staan dan ook niet stil.

Min
De muziek van Pony Pack is weinig bijzonder en moet het niet hebben van de fabuleuze speltechniek van de bandleden of innovatieve geluidskunsten. En het podium van de Spot is wel erg groot met slechts twee vrouwen en een man erop.

 

 

The Benelux in de Spot


The Benelux is een goed op elkaar ingespeelde Amsterdamse band, bestaande uit 4 mannen. De band laat zich niet leiden door gangbare muziekgeluiden. De veelal live gesamplede geluiden worden samen met een rauw gitaargeluid dansbaar door elkaar heen verweven tot een rockend geheel. Deze vrije geluiden laten zich samenvatten in de woorden, excentrieke elektro-rock.

Plus
De band weet een opzwepend feest te bouwen in De Spot, waarin het zowel zichzelf als het publiek helemaal laat opgaan in de muziek. De zanger danst, marcheert en springt ritmisch op het podium, en doet daarmee weinig onder aan Iggy Pop. The Benelux past als afsluiter, of je dat nu een afterparty of hoofdact wilt noemen!

Min
Als je de muziek zou omschrijven klinkt het als een breed genre, maar je moet er van houden. Een deel van het publiek moest in de loop van het concert opeens naar huis.

Fauvist in de vriendschap


Fauvist is een collectief bestaande uit performer Laura Johannes en de muziekanten André Schoorlemmer en Onno Kramer. De naam is afgeleid van de stroming in de schilderkunst: het fauvisme. Net als in de schilderkunst brengen ze intense en oorspronkelijke muziek. Ze combineren een aantal klassieke stijlen zoals flamenco en fado met zang en experimentele elementen.

Plus
Fauvist levert een goede combinatie van zang en instrumenten. Ze spelen een aantal nummer op  Spaanse gitaar en mandoline, later wordt de stem van Laura Johannes begeleidt door twee gitaren. Er wordt inventief en experimenteel gebruik gemaakt van alles wat ze mee hebben genomen; zo wordt bijvoorbeeld de gitaarkoffer als drumstel gebruikt.

Min
Het publiek is vrij luidruchtig. Sommige nummers vereisen een zeker mate van stilte, dit lukt echter niet omdat veel mensen in de vriendschap zijn om iets te eten of te drinken en er doorheen praten. Het optreden komt mede door het schamele publiek slecht op gang.

Rebelle in bar Seventy-Seven

Drie Haagse rockchicks met een knapzak (half)vol rocknummers. Reeds te horen op TMF en 3FM. Binnenkort verschijnt hun debuutalbum.

Plus
Stoere meiden die de pijpenla van Sev snel in weten te pakken. En dat is knap, want op dit uiterst smalle podium is het niet gemakkelijk spelen. Fijn ook dat alle rokers weer eens gezellig binnen komen zitten. Het stuitert lekker alle kanten op en vooral de bassist verdient een pluim op haar hoed. Als de knapzak leeg is, heeft het publiek nog lang geen genoeg. Dus beginnen ze gewoon opnieuw.

Min
Meidenbandjes hebben altijd een streepje voor, maar vooruit. De meerstemmige zang wordt misschien iets te gemakkelijk ingezet, zodat het effect hiervan verloren gaat.

Conclusie
Kan iemand zich Magnapop nog herinneren? Daar doet Rebella sterk aan denken en dat is beslist een groot compliment. Benieuwd naar de plaat.

Chef’ Special in cafe Underground

Haarlemse band uit de Gotcha! school met een crossover van funk, hiphop, metal, ska en reggae. Een echte feestband die een dampende groove serveert met een uitgebalanceerde roux van Fun Lovin’ Criminals, Relax, The Roots en zelf Rage Against The Machine. 

Plus
In welgeteld twee seconden staat de underground op zijn kop en zijn de ramen beslagen.. Retestrakke band met een zanger die zich als volksmenner ontpopt. Moeiteloos laveert de band tussen de verschillende stijlen en neemt net op tijd een beetje gas terug om de spanning erin te houden. Barhangen is geen optie. Hop met de beentjes!

Min
In de tijd dat Gotcha opkwam was dit soort muziek een ongehoorde belevenis. We zijn nu bijna 20 jaar verder en dus is de vernieuwing er wel af. En tja…die trendy mutsjes, daar krijgt uw recensent het wel plaatsvervangend warm van.

Conclusie
Met deze band wordt zelfs begrafenis van je oma chill. Blind boeken op ieder feest. Beter dan seks, nou ja, beter dan slechte seks!

Tommy Ebben in Desfinado

Sfeervolle folk, country en blues zo luid de aankondiging. Tommy Ebben een 24 –jarige Groninger is de nieuwe belofte volgens diverse media.

Plus
Om 5 uur te reizen voor een optreden van 45 minuten is al genoeg voor respect van alle toehoorders. Als er tijdens het concert dan ook nog een erg goed uitgevoerde cover van Bob Dylan wordt voorgeschoteld is het dubbeldik respect!

Min
Na een half uurtje loopt het café wat leeg. Toch ligt dit misschien meer aan de aard van de PopRonde dan aan de kwaliteiten van Ebben.

Conclusie
Een belofte met lekkere folk-blues die rijp is voor de grotere podia in Nederland.

Meer 3voor12 Zeeland