15:54
Bij aankomst is er een moment van verwarring: er is geen rij te bekennen! Is dit wel het goede adres? Toch wel, blijkt, want er staat een kluit familie en bijzondere gasten voor de ingang. Omar Waseq loopt vrolijk rond en begroet alle bekenden die hij ziet; oma’s schudt hij de hand, kleine kindjes gaan als Simba de lucht in. Het personeel is druk in de weer met linten en hekken, dus we wachten nog even. Eigenlijk is het ook veel te lekker weer om binnen in een club te zijn.
16:13
Het is zo ver: de eerste mensen mogen naar binnen. Even een stickertje op de telefooncamera’s (inmiddels een bekend fenomeen na Club Was. en menig club in Amsterdam) en we mogen door. Op de eerste rij kluisjes staat een sterk geurend potje met wierook. Als we binnen zijn, belanden we eerst op een soort foodcourt. De vaste nachtwinkel is aanwezig met een uiterst eclectisch menu, bestaande uit onder andere spaghetti, tosti’s en poffertjes, en er zijn foodtrucks voor burgers, loempia’s en veganistische kebab.
In de Zohal, de grootste zaal, hangen de tapijten aan de muur en achter de dj-booth staat een kolossaal reliëf van Midden-Oosterse gevels. Op het balkon kun je een ijsje halen van een kraam met vers (!) schepijs om vervolgens in een zithoekje neer te ploffen. Vandaag kun je er echter ook T-shirts bedrukken, waarvan de opbrengsten naar Palestina gaan, en voor een zacht prijsje een priktattoo laten zetten. In het eerste prille halfuur ligt de zaal er nog als een ongerept weiland bij, klaar voor de stormloop.
16:38
Langzaam trippelen kleine groepjes door het grote pand. Waar zijn de wc’s? Kunnen de kluisjes open en weer dicht? Waarom is een biertje zo duur? Het antwoord daarop is: “Hier zit eenmalig €1,50 voor de beker bij in, dus niet kwijtraken!”