Festivalweekend van Uncloud neemt je mee naar parallelle wereld Festivalweekend van Uncloud neemt je mee naar parallelle wereld

“Uncloud jubileert met meest ambitieuze editie tot nu toe”, schreven we over de 2020-editie van het festival dat de grenzen van ruimte, beeld en geluid opzoekt. Dat was enkele weken voordat COVID de wereld op zijn kop zette en het culturele leven grotendeels tot stilstand bracht. Het team achter Uncloud moest improviseren en deed dat in 2021 met een pop-up museum in het voormalige Pieter Baan Centrum (PBC). 2022 was eigenlijk nog lastiger, waardoor er geen festival kwam, maar wel een interdisciplinaire concertreeks in De Helling, De Nijverheid, WAS. en TivoliVredenburg. Uncloud uitte zich de afgelopen jaren dus in verschillende vormen. Alle ervaringen en lessen uit die periode zijn gebundeld in Uncloud 2023. De kern van de zevende editie van het festival is een drieweekse tentoonstelling met interactieve installaties in het voormalige Pieter Baan Centrum. Daarnaast was er een openingsconcert, een festivalweekend met rond de twintig live optredens op drie locaties én vindt de locatievoorstelling To Be Continued nog plaats.

Ddoor de wisselende locaties en programma heeft edere avond van het festivalweekend een andere verschijningsvorm. Op vrijdag zijn er optredens in De Helling en een afterparty in het PBC. Deze eerste dag voelt het meest als een ‘normale’ muziekavond. De avond opent met de Utrechtse Honingbeer, die haar organische vioolspel met behulp van samples, effecten en loops bewerkt tot een elektronisch geluid dat ergens tussen ambient en drone in zit. Het is fascinerend om te volgen hoe ze met blote voeten het dunne plankje met lichtgevende knopjes bedient, om het klankpalet te creëren. De in Utrecht wonende Duits/Amerikaanse producer LØU speelt daarna een set met nummers die ze pas in de laatste maand heeft gemaakt. Door de overwegend witte kleding van de muzikanten, de visuals, de aankleding van het podium en een extra danseres is het een soort totaalvoorstelling. Bij de r&b-achtige single ‘NO HIT WONDER’ verdwijnen de visuals en wordt de zaal donkerder, waardoor dat deel van de show het fysieke gevoel van een club krijgt.

(tekst gaat verder onder de foto)

Na LØU duurt het even voordat NÂR haar set heeft opgebouwd. Het contrast tussen veelvoud en eenvoud op het podium kan bijna niet groter. Was bij LØU het hele podium gevuld, bij NÂR is het juist het tegenovergestelde. Ogenschijnlijk heeft ze slechts een tafel met wat obscuur ogende materialen met daarop een metalen apparaat - dat een overlap lijkt te hebben met een uitvergrote metalen klankkast van een viool -, iets wat lijkt op een brok steen en duidelijker zichtbaar een microfoon en een strijkstok. Dat dit tot iets totaal anders zou leiden is evident. Zonder op elk onderdeel van de tafel in te gaan, kun je zeggen dat NÂR een repeterend en afwisselend mantra aan resonanties, drones, beats en stemmen maakt, omlijst met minimale visuals die bestaan uit rode lampen. NÂR is in alles een beleving om in jezelf te keren, de techniek los te laten en fysiek mee te drijven op het hypnotiserende audio aspect van de set. Dat Uncloud een verzameling van coherente contrasten is, is nu al duidelijk en met de overgang naar Iglooghost wordt dit onnavolgbaar en kloppend duidelijk. Ook hier is de fysieke set minimaal van karakter maar in uitvoering een totaal samenhangende chaotische verzameling van GEN Z-sounds, breakcore beats, abstracte visuals met in het midden de fysieke perfomances van Iglooghost zelf. Voor wie eind jaren ‘80 heeft meegemaakt: dit was Bez van de Happy Mondays, maar dan met iets te veel koffie op en wél gebruikmakend van een microfoon in plaats van de sambaballen.

(tekst gaat verder onder de foto)

Op de uitverkochte zaterdagavond is er een uitgebreid AudioVisueel liveprogramma op drie plekken van het Pieter Baan Centrum, het kloppend hart van het festival, en een nachtprogramma in WAS. Tijdens de shows van Ibragim en MONOCOLOR ligt de focus vooral op de V van AV. In de verduisterde sportzaal kijken staande en zittende bezoekers gefocust naar de visuals van beide acts. Indrukwekkend zijn ook de twee shows van Lumus Instruments, die ook actief zijn op festivals als Drift en Draaimolen en eerder installaties hebben gemaakt voor o.a. Colin Benders en Elias Mazian. In een lange ruimte hebben ze bijna net zo lange ronde ledbalken gebouwd, waardoor ze lichten heen en weer kunnen ‘schieten’. Die snel voorbij scherende lichten maken ook geluid. Samen met sci-fi-achtige en dronende geluiden die in tijd en ruimte meebewegen zorgt dat voor een fysieke ervaring. Fysiek is ook het optreden van CORIN. Met een op het oog eenvoudige synthesizer, wat extra knoppen en vervormde zang creëert ze een wervelstorm van soundscapes, die wordt versterkt door de beelden op het scherm achter haar. Deze avond wordt dansbaar afgesloten met het Ierse Eomac, dat Keltische invloeden in hun elektronische set heeft verwerkt. Vooraan wordt er schoorvoetend gedanst.

(tekst gaat verder onder de foto)

Het weekend wordt afgesloten met een concertavond op zondag in het voormalige PBC. De voormalige sportzaal heeft een totaal ander gevoel dan een dag eerder. Fat Boy’s en klapstoelen zorgen ervoor dat iedereen die dat wil, kan zitten of liggen. Soheil Shayesteh, Kristia Michael en Rashin Teimouri beginnen de avond. Door subtiel spel tussen sopraan Kristia en muzikant Soheil ontstaat een zeer gevoelig, eigentijds klassiek stuk dat ondersteund wordt door de eveneens door Soheil bespeelde elektronica. Uiteraard ontbreekt de V van de AV hierin niet. Rashin smelt fysiek gemanipuleerde vloeistofprojecties samen met de elektronische visuals die Soheil klaarblijkelijk ook nog weet te bespelen. Een bijzonder begin van wat een fijne zondagavond wordt. De vanuit Berlijn opererende AV-artiest Perila zit aan de linkerkant van het scherm aan een klein tafeltje en verzorgt daar een lange set met introspectieve soundscapes, die wel wat weghebben van Grouper, met visuals. Maarten Vos sluit het festivalweekend passend af met een erg mooi en dynamisch optreden, waarbij Jacco Schilp (samen met Skander Jaïbi initiatiefnemer van Uncloud) het bijpassende licht verzorgt.

(tekst gaat verder onder de foto)

Het thema van deze editie is physicaldigitalphysicaldigital[..] en gaat over het opnieuw interpreteren van de kloof tussen het organische en het kunstmatige, tussen de tastbare en de vluchtige wereld. Het voormalige PBC is dit weekend voor even een parallelle wereld waarin het kunstmatige licht, geluid en beeld heel fysiek voelen en het vluchtige daardoor bijna tastbaar wordt. Een mooie manier om de waan van de dag voor een paar uur achter je te laten en tot rust te komen óf om juist over de echt belangrijke zaken in het leven na te denken. Niet alleen voor bezoekers, maar ook voor de artiesten zelf. “Ik ben een half uur gaan slapen in mijn eigen installatie”, vertelde één van de artiesten.

(tekst gaat verder onder de foto)

De tentoonstelling is nog tot en met 22 oktober 2023 te zien in het Pieter Baan Centrum. Van donderdag 12 tot en met zondag 15 oktober is daar ook de locatievoorstelling TO BE CONTINUED.

Gezien: Festival weekend Uncloud 2023, vrijdag 6 t/m zondag 8 oktober 2023 @ verschillende locaties