De bezoekers verplaatsen zich na opening direct naar de kleine zaal. Enkelen nemen plaats op een stoel, terwijl de rest van het publiek op de grond moet plaatsnemen. Niet gek dat het zo druk is, want het festival wordt geopend door auteur Ronald Giphart (bekend van o.a. 'Phileine zegt Sorry'). Podiumdier Bart Chabot staat ook op het programma, maar hij heeft zijn optredens wegens gezondheidsproblemen moeten annuleren.
Al gauw is er tijd voor muzikaal genot in de kleine zaal. De Engelse singer/songwriter Lou Rhodes (de voormalige frontvrouw van triphopband Lamb) laat het publiek kennis maken met haar solo repertoire. In maart is haar album 'One Good Thing' verschenen waar ze de beats en electronica ver achter zich laat. De muziek van Lou Rhodes klinkt als ingetogen folk en presentatrice Jet Sol laat weten zeer gecharmeerd te zijn van deze artiest. Jet Sol: "Lou Rhodes heeft een stem waar ik verschrikkelijk gelukkig van word.' Lou Rhodes doet een akoestische set op het Geen Daden Maar Woorden Festival, met veel nummers van haar laatst uitgebrachte album. Ook komen er nummers voorbij van haar eerder uitgebrachte albums 'Beloved One' en 'Bloom'. Bij het tweede nummer komt er meteen veel emotie los, want er zit een aangrijpend verhaal aan vast. 'Janey' is een liedje dat geschreven is na het overlijden van Rhodes' zus en is tevens een verhaal over het leven. Je kunt een speld horen vallen in de zaal. 'Tremble' van haar allereerste solo album klinkt als vierde nummer door de zaal en het stemgeluid van Rhodes komt af en toe in de richting van Jewel. Tijdens de nummers maakt ze gebruik van een opnamefunctie. Je hoort soms ineens het geluid van een tamboerijn of een base drum, terwijl ze alleen met haar gitaar op het podium zit. Er komen niet alleen folk-achtige liedjes voorbij, want Rhodes is ook in voor een blues song. Ze vraagt het publiek mee te klappen wanneer zij de kick drum horen. Het begint met het publiek op de voorste rij die voorzichtig meeklappen, maar uiteindelijk klapt de rest van de zaal ook mee.
Tijd voor literatuur: Eva Mouton & Ivo Victoria hebben speciaal voor dit festival 'Walvis en citroenen' gemaakt. Presentatrice Jet Sol laat het publiek weten dat dit Belgische duo er nerveus is voor hun optreden. Eva en Ivo vertellen om de beurt verhalen waarbij bijpassende (zelfgetekende) illustraties verschijnen op het scherm achter hen. Er worden alledaagse situaties geschetst in de verhalen; situaties waar je soms niet helemaal bij stilstaat. Sommige dingen gebeuren nou eenmaal, zonder dat je er bewust over nadenkt. Ze vertellen ook een verhaal met een aparte wending. Het verhaal gaat over twee oudere vrouwen die bij een tramhalte wachten. De gedachten van de mensen worden omschreven en op het laatst stelt de bejaarde vrouw voor om uitgebreid bier te gaan drinken bij haar thuis. Vooral Eva Mouton vertelt met veel details, waardoor je de verhalen in je hoofd ziet afspelen.
De Amsterdamse auteur Kees van Beijnum is deze avond ook aanwezig. Van deze auteur zijn zelfs al drie boeken verfilmd (o.a. Oesters van Nam Kee). Hij is dit jaar genomineerd voor de AKO Literatuurprijs 2010 en het festival mag trots zijn deze man te ontvangen. Hij leest voor uit zijn boek 'Een Soort Familie' die ook genomineerd is. Het boek gaat over een gezin die in de jaren '80 in Noord-Holland wonen. Het is een gezin waarvan de ouders zich inzetten voor een vredesbeweging. Ze leven een bepaalde levensstijl en de kinderen moeten verplicht mee naar verschillende manifestaties etc. Het zijn goede mensen, maar ze houden hun kinderen in een strak regime. De oudste zoon wordt opstandig en de jongste zoon (die de hoofdpersoon van het verhaal is) komt tussenbeide als bibberende vredesmacht. Het is een verhaal over loyaliteit.
Na deze literaire lezingen is het tijd voor muziek in café Floor. Singer/songwriter Lotte van Dijck begint helaas iets later dan gepland met haar set. Op het podium wordt ze begeleid door bassist Peter Akkerman en haar gitarist. Ze opent de set met het prachtige liedje 'Genoeg' van haar album 'Lege plaatsen in de stad', die in september uitkwam. Helaas is het bij de bar van café Floor nogal rumoerig, wat storend is voor dit luisterconcert. Haar liedjes bestaan uit diepgaande teksten en ware poëzie. "Laat me verdrinken als ik niet zwemmen wil" is daar een voorbeeld van. De bezoekers krijgen een primeur voor hun kiezen, want Lotte speelt een nieuwe liedje genaamd 'Raadsels' die niet op haar album staat. Door haar lieve stem klinken de liedjes als gedichten met een melodie. Af en toe komt het tekstueel zelfs in de buurt van Spinvis. Het optreden is qua instrumenten erg variërend. Bij het kleine liedje 'Los' ruilt ze haar akoestische gitaar voor een ukelele. Komende tijd reist ze het land door met de Popronde en staat ze o.a. op Crossing Boarder. Lotte van Dijck; onthoud die naam.
Intussen betoveren Goslink en zijn special guest Janne Schra het publiek de kleine zaal. Jet Sol twittert na afloop dat Goslink en Janne de koning en de koningin van het festival waren. Samen met zijn zelfgemaakte gitaren zoals de fruitkistgitaar en de houtrestjescontrabas én Janne Schra aan zijn zij laat Goslink zijn liedjes horen aan het publiek. Er komen ook ex-Room Eleven liedjes voorbij zoals 'Not Jealous', die Janne schreef met David Pino (waarmee Goslink vroeger in een band zat). Ook het mooie 'Swimmer' die een andere versie heeft dan op het album.; het is vlotter gezongen. Janne laat zien dat ze niet alleen kan zingen, maar ook gitaar kan spelen. Zo zien we haar niet vaak. Op een van de zelfgemaakte gitaren van Goslink begeleidt ze zichzelf bij het nummer 'Draw the Line'. Een nummer van het album 'India Lima Oscar Victor Echo You' van haar project Schradinova, die over twee weken in de winkels ligt. Van het in 2010 uitgebrachte album 'Stil Leven' van Goslink komen o.a. 'Open Boek' en 'Wil Je Me Voeren aan de Krokodillen' voorbij. 'Open Boek' gaat over literatuur belooft Goslink. In dit geval is het woord literatuur een metafoor. Het liedje gaat over seks en heeft een hilarische tekst wat het publiek doet schateren. Bij het liedje 'Seeds' verandert Goslink halverwege de melodie en lijkt het nummer sterk op Johnny Cash' klassieker 'Ring Of Fire'. Dit duo maakt veel grapjes tussendoor en is absoluut vermakelijk om naar te kijken.
Na dit muzikale genot is het tijd voor -misschien wel- de headliner van het festival. De zaal is dan ook stampvol en er kunnen zelfs geen mensen meer bij. Kees van Kooten is niet alleen cabaretier, maar ook een bekend schrijver. Van Kooten maakte een tijd geleden kennis met de Amerikaanse humoristische dichter Billy Collins. Hij heeft zesentwintig gedichten van Collins vertaalt naar het Nederlands (inclusief zijn commentaar erbij) en het boek 'Zo wordt u gelukkig' is vanaf vandaag verkrijgbaar. Van Kooten laat het publiek een fragment horen van Collins dat hij heeft opgenomen in Amerika. Collins vertolkt een gedicht waarvan van Kooten later zijn vertaalde versie van voordraagt. De voordracht is bijzonder, want van Kooten spreekt de Nederlandse taal op een manier die je niet vaak meer hoort. Af en toe blikt hij terug naar zijn jeugd in Den Haag en komt het Haagse accent weer tevoorschijn. Uiteraard is er veel humor te ontdekken in de voordracht, want van Kooten zou van Kooten niet zijn zonder er een humoristische draai aan te geven. Van Kooten heeft het ook over muziek, met name Jazz. Er zit een leuk verhaal aan vast over zijn ontmoeting met jazzmuzikanten, gevolgd door een gedicht over dat onderwerp. Het gaat over de blikken die mensen hebben als ze een optreden bijwonen. Van Kooten weet het allemaal goed uit te beelden. De zaal wil meer van deze man horen, maar helaas is het na zo'n twintig minuten alweer gedaan. Van Kooten sluit zijn optreden af met: "Geert Wilders is anagram van Gister Wereld." Erg goed gevonden en dit bewijst maar weer eens dat van Kooten een ware kunstenaar is.
In café Floor staat Ming's Pretty Heroes op het podium met de roodharige frontvrouw Ai Ming Oei. Ze vertelt tussen de nummers door regelmatig waar ze over gaan. Tijdens het liedje 'Karma' neemt ze plaats achter de grote piano die op het podium staat. Ze vertelt dat ze niet zozeer in karma gelooft, maar dat ze het wel een mooi principe vind. Er komen intieme liedjes en vlottere liedjes voorbij. De muzikanten zijn vandaag voor alles in. De Londense cellist en haar gitarist maken het geheel compleet. Binnenkort gaan ze naar Duitsland voor een grote tour.
Er waren nog veel meer dingen te beleven op het Geen Daden Maar Woorden Festival. Zo was er in de grote zaal een bijzondere voorstelling van het Scapino Ballet Rotterdam met dichteres/schrijfster Ellen Deckwitz waarbij een mooie combinatie te zien is van poëzie en dans. Sanneke van Hassel, die de BNG Literatuurprijs won, hield een voordracht en werd na afloop geïnterviewd door Jeroen S. Rozendaal. Ook was er later op de avond een voorstelling van het Rotterdamse gezelschap Wunderbaum. In de hele Schouwburg was er iets te doen, zelfs in de kleedkamers van de artiesten. Na afloop draait DJ St. Paul tot in de late uurtjes door. Geen Daden Maar Woorden Festival is een evenement waar Rotterdam trots op mag zijn.