Terwijl forse dance-festivals Lente Kabinet en Awakenings Upclose de aandacht opeisen in de randstad, organiseert het Tilburgse Draaimolen een piepklein idyllische minifestivalletje met een wel heel bijzonder programma.

Wat ga je doen? Ga je in een hoekje zitten janken dat je schoenen vies zijn geworden? Of ga je er vol voor? Dat laatste, toch? Terwijl de weergoden de festivals in het hele land gunstig gezind zijn, ligt het strandje van Experience Island er een beetje sneu bij. Er is vanochtend een fikse regenbui langsgetrokken die dit oh zo idyllisch evenemententerrein heeft veranderd in een grote blubberboel. Maar de circa duizend ravers hier laten zich niet kisten. Een gast loopt onverstoorbaar – met twee poncho’s om zijn schoenen gebonden – door de diepe plassen. En beter nog: naast de speakers ligt een berg sneakers. Mensen staan gewoon met glibberende tenen tot in hun enkels in de modder te dansen, alsof er niks aan de hand is.

Welkom op Draaimolen Island, het idyllische minifestivalletje uit de koker van Draaimolen. Terwijl het hoofdfestival in september alsmaar ambitieuzer en megalomaner wordt, met duizelingwekkend stagedesign en een vooruitstrevend programma, is dit een zeer gemoedelijke tegenhanger. Geen moeilijkdoenerij, gewoon twee simpele stages (eentje op het strandje, eentje aan het water onder een groot tentdoek) en een programma om je vingers bij af te likken. Dit feestje bestaat al net zo lang als Draaimolen zelf, vertelt directeur Milo van Buijtene backstage. Lange tijd als een onaangekondigde party voor intimi, sinds 2019 als een officiële datum op de groeiende Draaimolen-kalender. En artiesten komen hier graag, zegt hij trots. De Italiaanse triptechno-grootmeester Donato Dozzy bekende in 2022 zelfs dat het de aller-aller-allerbeste set was die hij ooit heeft gedraaid. En uit zijn mond betekent dat nogal wat.

Voor vandaag hebben ze een bondje gesloten met Sustain-Release. Echte zielsverwanten van Draaimolen, een festival in de bossen op 2 uur rijden van New York City uit de koker van dj-smaakmaker Aurora Halal, dat altijd een crazy line-up heeft voor nog geen 1000 bezoekers. Waarin schuilt die aantrekkingskracht van Draaimolen Island, vraag je je waarschijnlijk af? Misschien wel dat het het totale tegenovergestelde is van corporate dance NL. Dj’s staan amper op een verhoging, Draaimolen ontvangt zijn artiesten met Brabantse hoffelijkheid (inclusief coquilles en oranje wijn backstage) en de sfeer is superongedwongen.

Die vibe voel je ook als bezoeker van begin tot eind. Dat de hemel opeens wéér openbreekt (terwijl een uurtje eerder nog gewoon jetski’s over het meertje zoefden) mag de pret niet drukken, dat de stroom vervolgens uitvalt ook niet. Daarna tovert de Nieuw-Zeelandse HALF QUEEN gewoon ultieme dubstep-kraker ‘Skeng’ uit haar hoge hoed. Ze heeft verder een uitstekende verzameling industriële reggaeton (ja, dat is een genre), gqom-bangers met krijsende adelaars (?!) en smerige billenschudplaten in de TraTraTrax-hoek, zoals je de laatste jaren steeds vaker op de festivals hoort terugkomen. Fun!

Even later staat hier een van de boegbeelden van datzelfde TraTraTrax-label, Nick Léon, die afgelopen jaar al op Dekmantel en Draaimolen te zien was en later dit jaar nog op Lowlands. Zijn platen ademen zijn thuisstad Miami: hij draait ondeugende Miami Bass met geluiden van gillende keukenmeiden, de baile funk die daaruit is ontstaan en de percussieve trommelhouse waar zijn label viraal mee is gegaan. Hij staat hier schouder aan schouder met de Nederlandse dj Identified Patient. Een beetje een malle combinatie, zou je misschien denken, maar het werkt wonderwel, zeker aangezien Identified Patient over de afgelopen jaren steeds bassier is gaan draaien. Neem Verraco’s ‘Godspeed >’: vooruitstrevende freaktechno en bizarre trommelplaat in een. Precies het type plaat dat een brug vormt tussen de twee. Maar die Jersey club-tune met een Korn-sample… die had misschien niet gehoeven, jongens!

Tegelijkertijd is dat lichtvoetige ook wat Draaimolen Island zo leuk maakt. Je voelt het ook bij de ‘serieuzere’ dj’s op het strandje. Sustain-Release-opperhoofd Aurora Halal heeft voor de gelegenheid ook Ron Like Hell uitgenodigd (de look: verlopen rockster met dikke zonnebril en oversized zwart shirt), die grijnzend met een zwarte waaier staat te wapperen op ruwe acid house-classic ‘Work That Mutha Fucker’ en die aan een al even nasty recente acidtrack van Gesloten Cirkel knoopt. Minder subtiel gemixt dan Halal solo zou doen, maar ze moet er zelf ook smakelijk om lachen. Ook strand-afsluiter DJ Nobu lijkt in een wat speelsere bui dan anders. Dus begint het Japanse techno-icoon met een bloedmooie Alex Kassian-track die totaal botst op de duistere randje-van-de-afgrond techno zoals hij een halfuurtje later al zal draaien, laat staan op de gewelddadige kicks op 160 bpm in zijn toegift.

Maar de meeste fun heeft I-F. Ferenc van der Sluijs, italo-koning, acid-veteraan, de man die nog altijd Intergalactic.fm draaiende houdt. Het maakt niet eens uit of hij Wolfram’s ‘Automatic Lover’-cover erin smijt, krakende spookhuis-techno of schmierende disco: hij staat alle hooks mee te zingen achter de booth (soms zelfs terwijl nog niemand anders de hoek al kan horen). Het is alsof de Italo bij die man door de aderen stroomt, hij voelt werkelijk elk van zijn platen. En zo krijgt hij – ondanks de regen, hoewel we hutjemutje onder een net iets te klein tentdoek staan opgepropt en aanvankelijk vooral een kletsende massa vormen – de boel heerlijk in beweging. Precies zo losjes en ongedwongen als je hoopt bij Draaimolen Island. Opdat dit feestje altijd zo lowkey mag blijven!