In de amicale Haarlemse buurt ‘De Vijfhoek’ heeft David van Bilderbeek de deuren van Ruiskamer geopend: een vinylzaak voor elektronische muziek waar je tevens terecht kan voor een bakkie slow-koffie (koffie die langzaam door een filter in het kopje druppelt) en een werkplek. Ook huizen in Ruiskamer twee platenlabels die David samen met Pelle Loopik voert: label ‘Karton’ en het iets jongere dochterlabel ‘Ruis’.
Wat is Ruiskamer en hoe ben je Ruiskamer gestart?
Ruiskamer is een creatieve verzamelplek, werkplek en ook het hoofdkwartier van de twee platenlabels Karton en Ruis. Ik heb hiervoor een studie grafische vormgeving gedaan, maar ik ben al langer bezig met Karton en draaien. Een maand na mijn afstuderen kwam dit pand vrij, een plek waar ik al langer op aasde: ik had de vorige huurders al ingeseind dat ze mij moesten waarschuwen als ze weggingen. Omdat het snel vrij kwam, was het uiteindelijk toch een impulsieve beslissing. Ik wilde een plek creëren om te kunnen werken: dat concept is gaan groeien en eigenlijk is dat concept nog steeds dynamisch, het kan overal heen. We organiseren ook evenementen. Eigenlijk is het een soort thuishonk en een plek waar je ideeën kan uitwerken en presenteren. Sinds kort zit in Ruiskamer bijvoorbeeld ook een vriendin die vanaf hier haar eigen kledinglijn runt.
Creatieve werkplek, horeca, vinylwinkel, platenlabel, organisatie van evenementen: is dat niet veel in één? Beschouw je Ruiskamer als een conceptstore, een winkel die verschillende producten en diensten aanbiedt voor een bepaalde doelgroep?
Nee, Ruiskamer is geen conceptstore. Maar ik kan de vergelijking wel begrijpen. De term ‘conceptstore’ maakt het meer tastbaar. Je wordt tegenwoordig doodgegooid met de term, maar het is niet meer van deze tijd om een winkel op te richten voor één doel. Je moet je ontwikkelen en meerdere doelgroepen aanspreken.
Een conceptstore is de laatste tijd populair en hip geworden. Waarom denk je dat dat zo is? En welke doelgroep zou jij willen aanspreken?
Ik denk dat de winkel op deze manier als koffiebar, werkplek en vinylshop, laagdrempeliger en voor iedereen is. Als mijn doelgroep alleen in de elektronische muziek op vinyl zou liggen dan is die superklein, niet in Haarlem en de drempel hoog voor buitenstaanders. Voor nu zou ik zeggen dat ik drie doelgroepen heb: mensen die houden van muzikale elektronische vernieuwing, mensen die horeca gezellig vinden en personen die een werkplek zoeken. Ik heb geen bedrijfsplan, want ik vind dat Ruiskamer zich moet vormen. Het is moeilijk in te schatten hoe het zich in de toekomst gaat ontwikkelen.
Zou je liever willen dat dit een goedlopende muziekwinkel zou worden of een populaire creatieve werkplek?
Het hoofddoel is muziek: de labels en platen zijn heel belangrijk. Maar het kan alle kanten op. Misschien kan Ruiskamer ook wel groot worden. Natuurlijk hoop je dat het gaat lopen want we hebben zoveel concurrentie van webwinkels. Tegelijkertijd kan ik me onderscheiden doordat mensen hier fysiek door bakken met platen heen kunnen klappen.
Zou je beide labels willen omschrijven en kunnen aangeven waarin ze van elkaar verschillen?
Ik vind het moeilijk om onze muziek in een hokje te plaatsen. Het is techno/minimal: toch één herkenbare soort stijl die niet heel groot is, maar wereldwijd wel bekend. Karton is een label met various artists-platen: steeds vier verschillende artiesten met ieder één track. Ik zou de muziek willen omschrijven als iets meer ‘clubbie’, meer voor de dansvloer. Ruis heeft EP’s met één artiest die de meer experimentele elektronische muziek vertegenwoordigen. Alles is alleen op vinyl verkrijgbaar, je kan de muziek niet digitaal kopen en er is maar één oplage. Exclusief dus, op is op.