Zangeres Rachel Brown mompelt wat in de microfoon en het geluid lijkt bij vlagen alle kanten op te gaan. Maar gek genoeg werkt het wel. De ongepolijste, rauwe aanpak past bij de uitstraling van de band. Ondanks de chaos voel je de spanning en energie die onder de oppervlakte borrelt. Naarmate de show vordert, worden de nummers ook steeds sterker.
Het was opnieuw een weekend vol muzikale ontdekkingen op het gezellige Misty Fields. Hoewel de postpunk af en toe de overhand had, konden we aan het einde van het festival toch gerust stellen dat de muzikale balans perfect in evenwicht was. BIG SPECIAL stelde niet teleur en maakte hun favorietenrol meer dan waar, terwijl de Fransen van MEULE en Hoorsees diepe indruk achterlieten. In onze top 10 is echter ook ruimte voor aanstekelijke synthpop uit de VS en laid-back vibes uit Australië.
10. Water From Your Eyes
9. The Grogans
Zelf omschrijven ze hun stijl als surfrock uit de jaren zestig. Hoewel we af en toe een ieniemienie vleugje Beach Boys horen, bijvoorbeeld in ‘I’m Not Sure’ en ‘Hey Ma’am’, smaakt hun meest recente album Find Me A Cloud uit 2023 vooral naar garagerock met snufjes blues, indie, vintage psych en oude punk. Maar het Australische trio is afkomstig uit Melbourne en ademt dus bijna als vanzelfsprekend een laidback Aussie-sfeer uit. Energieke nummers en soulvolle ballads wisselen elkaar in een ongenadig tempo af, met onuitputtelijk enthousiasme.
8. RVG
Bassiste Isabele Wallace valt op door haar jeugdige uitstraling en sluik blond haar dat haar gezicht verbergt. Ze staat gedurende het grootste deel van de set doodstil, op één voet na, die voorzichtig op en neer wipt. 'A Quality of Evil' en 'That's All' springen eruit. Romy schreeuwt de laatste noten van 'That's All' vanuit haar tenen. Het klinkt erg ruw, maar het werkt en het levert haar een welverdiend applaus op. Het mooie 'Nothing Really Changes' wordt met groot enthousiasme ontvangen, alvorens de band afsluit met 'Vincent van Gogh'. RVG is misschien niet perfect, maar hun passie en rauwe energie zijn onmiskenbaar.
7. PM Warson
PM Warson klinkt alsof hij met Marty McFly’s DeLorean (voor de jonge lezers: uit de filmtrilogie Back to the Future) vanuit de vorige eeuw naar Misty Fields is gereisd. De dertiger werd aangekondigd als een ‘jonge oude ziel’. Deze verwachting maakt de Britse zanger helemaal waar: zijn warme stem, ondersteund door het jazzy geluid van de achtergrondzangeres en het Hammondorgel, brengt vintage tot leven.
6. Nation of Language
Een drummer ontbreekt, wat sommigen als een gemis kunnen ervaren, maar eerlijk gezegd werkt het juist prima. Nummers als "On Division St" en "The Wall & I" voelen aan als klassiekers, en live komen ze minstens zo sterk uit de verf. Nation of Language levert hier een optreden af dat naadloos in elkaar zit, en laat zien dat ze klaar zijn voor grotere podia. De kans is groot dat we dit trio de komende jaren nog vaak – en waarschijnlijk steeds hoger – op festivalposters zullen zien prijken. En daar hoor je ons absoluut niet over klagen.
5. The 113
The 113 gaat gehuld in mysterie. Wie online wat over ze wil vinden, komt uit bij de Nederlandse suïcidepreventielijn. Dit was de zanger ook opgevallen en hij hoopt dat we het in ieder geval nu naar onze zin hebben. Nummers volgen elkaar snel op en de tijd vliegt voorbij. Het bekendere ‘Bespoke’ valt goed in de smaak. Tijdens ‘Conscience’ is er geen houden meer aan en ontvouwt zich een pit waar je U tegen zegt. The 113 laat een Misty Fields achter dat snakt naar meer.
©
Jeffrey Blondeau
4. BIG SPECIAL
Denk aan Arab Strap op hun meest melancholisch en IDLES op hun felst, maar bovenal klinken ze als zichzelf: hard en oprecht. Wat Big Special echt bijzonder maakt, is dat ze zich zonder enige moeite weten te onderscheiden in een weekend vol optredens. De backingvocals, baslijnen en synths komen weliswaar uit een doosje, maar ze komen ermee weg omdat hun energie en presentatie zo overtuigend zijn. Bijkomend voordeel: ze hebben nu al een arsenaal aan songs waar ze uit kunnen putten. ‘THIS HERE AIN’T WATER’ en ‘BLACK DOG / WHITE HORSE’ worden luidkeels meegezongen door de voorste rijen, en het lijkt een kwestie van tijd voordat dit duo zijn inspiratiebronnen achterna gaat.
©
Jeffrey Blondeau
3. Hoorsees
Tracks als ‘Ikea Boy’ en ‘Artschool’ zijn zo aanstekelijk dat je ze na één keer horen niet meer uit je hoofd krijgt. En het gitaarwerk? Strakker dan de spijkerbroeken van Julian Casablancas in zijn beste dagen. Het publiek in de bomvolle tent smult. Maar dan slaat het noodlot toe: stroomuitval. En niet voor even. Nee, veertig minuten staan we droog. Het resultaat is een (logischerwijs) leeggelopen tent. Toch is het tekenend voor Hoorsees’ kunnen dat, zodra de lichten weer aangaan, mensen uit alle hoeken van het festivalterrein toestromen voor de laatste paar minuten van de set.
©
Nadine Gijzen
2. Meule
De nummers van Meule zijn uiterst dansbaar, dat kan ook niet anders met twee drummers die moeiteloos op elkaar inspelen. Beiden worden goed aangevuld door Valentin die naast het mengpaneel ook gitaar speelt en sommige tracks voorziet van zang, zoals bij ‘Getaway’. Tien minuten voor het einde kondigen ze hun laatste nummer aan. Hoezo lange nummers? Tijdens de laatste vijf minuten gaat Valentin helemaal los op zijn gitaar, hij zwiert over het podium, de gitaar gaat alle kanten op, tot groot genoegen van het publiek. We combineren even het Frans met het Brabants voor de perfecte samenvatting: nondedju, wat een goeie set!
©
Karen Raedts
1. Meatbodies
Na jaren op de baan en een flinke hoeveelheid stimulerende middelen, dreigde Chad Ubovich te bezwijken onder de klassieke valkuilen van het rockbestaan. Maar zoals we wel vaker zien, leidt persoonlijke chaos vaak tot de beste platen. Hun nieuwe album, Ocean Flora Tiger Bloom, is daar het levende bewijs van: een van de beste rockplaten van het jaar. Live vertaalt die muzikale heropstanding zich in pure chaos, en dat is in De Mist niet anders. Vanaf het eerste moment donderen de riffs de tent in, zo strak als de snuit van Dirk Kuijt. Het publiek krijgt geen seconde de kans om stil te staan, de tent gaat meteen in de hoogste versnelling.