PSAS 2018 - Kim Janssen ontkiemt als artiest
Intieme indie en songs voor het stadium
Het is vrijdagavond 23 februari, de 2018 editie van Peel Slowly and See. Kim Janssen vult de Grote Zaal van de Leidse Schouwburg met publiek en tevens zijn ver dragende stem. De balkons staan bol van de bezoekers. Opvallend is hoe de bassist en toetseniste zorgen voor samen- en tegenzang die samen met de hoofdrolspeler leiden tot een adembenemende atmosfeer. Sommige nummers zouden niet misstaan in een stadion, afgewisseld met knusse kunstjes die de koppels tegen elkaar doen kruipen. Kim laat de muziek voor zich spreken en kletst niet teveel tussendoor, op een aanmerkelijke anekdote over zijn jeugd in Nepal na. De spanning van wachten op een aangekondigde aardbeving doet hij vervolgens aan het publiek voelen, instrumentaal indringend.
Dan vallen de overige muzikanten stil en zijn alleen nog een gepijnigde piano en de zachte zang van Kim te horen. Tegen het einde trommelt hij nog een twang op voor een bluesachtige bijdrage aan de setlist. Andere momenten voelen de vocalen aan als folk, ijl en ijzingwekkend. De hoofden van het publiek staan wel naar kopstem, te horen aan het enthousiaste applaus. Als de artiest zo doorgaat, heeft hij de kim van zijn carrière nog lang niet bereikt.
(Bas Kleijweg)