Bij huiskamerfestival Gluren bij de Buren is het idee dat je je eigen buurt verkent en je buren leert kennen. Wij gebruiken het bij 3voor12 Leiden echter waar het niet voor bedoeld is: om verslag te doen van muziek op zolders en in huiskamers door de hele stad. We zetten daarvoor onze tropenhoed op, nemen kinine mee en gaan op safari in wijken waar we niet elke dag komen. Gluur ook dit jaar weer met ons mee!

Jammer genoeg kunnen ook gluurders soms uitvallen. Dat betekent in 2025 geen verslag uit Alphen aan den Rijn, zoals gepland, en een kleiner verslag vanuit Leiden.

© Rogier van Nierop

The Dukes

We staan in een schitterende, ruime woonkamer. “Het is een voormalig archief", vertelt Maarten, onze gastheer. Hier speelt een band uit Wassenaar, met uitlopers naar bijvoorbeeld Noordwijk en Noordwijkerhout. Covers van bluesy rock, indierock en pop worden verzorgd door twee gitaristen, een bassist, een drummer en een zangeres (en daarmee The Duchess?). Klassiekers van Golden Earring, Jefferson Airplane en Radiohead (‘Creep’) komen voorbij. Later die middag staan op het menu: Amy Winehouse, The Cranberries, Ben E. King (‘Stand by me’) en Bowie (‘Heroes’).

Zangeres Maudy kanaliseert goed haar innerlijke Sheryl Crow met ‘If it makes you happy’.Ze moet voor die powerballad veel volume en de juiste heesheid hebben: gelukkig heeft ze beide.The Dukes heeft het jankerige gitaar-met-banjo-effect uit het origineel weggelaten, een wijze keus. De covers worden goed gespeeld, al zou The Dukes verder groeien als niet alleen de frontvrouw interactie met het publiek zoekt.

© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop

Džas

Džas is een trio dat moderne Romaliederen zingt - “zigeuners”, werden die vroeger genoemd. Ron (gitaar en zang), Pauline en Karin worden geïnspireerd door componisten uit Tsjechië en Slowakije. ”De Roma hebben geen eigen land, dus is de muziek de route naar hun hart," vertelt frontman Ron. En wat voor muziek is dit! Melodisch, ritmisch en harmonieus, het doet eerder denken aan de Méditerranée dan aan de Balkan of Midden-Europa. Op droevige momenten hoor je dezelfde oorsprong als de fado van Amália Rodrigues. Er is echter ook veel vrolijks - omdat het melodisch, ritmisch en harmonieus is, herinnert het aan The Beatles. Je hoeft geen taalkundige te zijn om te horen dat dit een Romaanse taal is, de volksnaam zegt het al, en geen Slavisch. “We weten door taalcursussen ongeveer wat we zingen, we kijken wat het met ons gevoel doet,” licht Ron toe. 

Het trio zingt meerstemmig, soms in canon, en er is een occasionele drop. Rons gitaar is de eerste drie nummers versterkt, daarna moet die vanwege afspraken met de buren uit. Een schud-ei zorg voor percussie, gefluit voor de melodie.

© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop

Mark de Haan en De Twee Kanten van Nuance

We staan in een kleine, volle huiskamer, waar de zon onze ruggen verwarmt. Het publiek zit tot in de deuropening van de belendende studeerkamer, waar indieband Mark de Haan en De Twee Kanten van Nuance optreedt. Een uitgebreide schaal met koekjes zegt: "Welkom". Het blijkt dat we in het huis zijn van frontman Mark de Haan, persoonlijker kan niet.

Hun genre is kalme singer-songwriter met depressief-grappige teksten die relativeren: “Ik slik drieëntwintig verschillende pillen, en dat is beter dan naar buiten gaan.” De viool van Marc Govan geeft de bluesy melodieën iets appalachesks; Jorien Cornelissen bedient de toetsen. Er is vandaag met Dominic van Kleef een invalpercussionist, maar dat zou je niet zeggen, want hij speelt moeiteloos mee op de cajon. Marloes Bruijn bast goed, al zou haar versterker iets harder mogen om haar beter te kunnen horen. Mark de Haan heeft een mooie, melodieuze stem. Hij reageert onverstoorbaar. Als Mark vertelt dat alleen het langste nummer nog komt en een toeschouwer grapt: "Van drie kwartier?", gaat hij gewoon verder met zijn aankondiging.

Vorig jaar deed De Twee Kanten van Nuance als trio mee, als quintet laten ze horen hoe ze gegroeid zijn.

© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop

Knotenpunkt

Net als twee jaar geleden hebben we een artiest gevraagd om te beschrijven hoe het voor hen is om op te treden bij Gluren bij de Buren. Destijds geleden ging Erik Olijerhoek full Gonzo. dit keer is de beurt aan Lillian en Sander van Knotenpunkt.

Hier is hun verslag!

Als teaser is hieronder een filmpje van het optreden van deze experimentele band. De compositie is van henzelf, de teksten werden geleverd door twee van de grote dichters en barden uit de Klassieke Oudheid - Sappho en Homerus:

© Rogier van Nierop

PLÅNET

De astronauten van de nieuwe vietal PLÅNET lanceren zichzelf vanaf de buurtontmoetingsplek in de Herenstraat. Daar komen normaal gesproken bewoners langs voor een praatje en een kop koffie. Het bandrepertoire is divers: het is indie met funky geluid, afwisselend vrolijk en melancholisch. ‘Amsterdam’ is bijvoorbeeld rustige indie, ‘Darkness and light’ bevat fuzzy rock met elementen van psychedelia. Het loopje van ‘Home’ leidt naar een nummer over een one night stand met een vamp (m/v), van wie na verloop van tijd (spoiler) de partner thuiskomt. "Dit liedje is –waarschijnlijk– waargebeurd met een van ons. Wie o wie?", plaagt zangeres Isha ons. Ze heeft een vrolijke, warme stem. Daan plukt rustig aan de snaren van zijn basgitaar. Eduardo drumt met rods, de funkende gitaar is in handen van Rense.

De band heeft veel te vertellen: ze zitten in de halve finale om namens San Marino mee te doen met het Songfestival, en dus volgen weetjes over dit dwergstaatje. Ze hebben zelfspot (“Maar nu waar jullie allemaal voor komen: mijn melodicasolo!”) en zijn speels: “We zijn bij het laatste liedje, dus is het tijd voor bellenblaas!”

PLÅNET is vol belofte. De eerste kennismaking smaakt naar meer, je zou er kosmonaut van worden.

© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop
© Rogier van Nierop

We spelen even trendwatcher: bij Gluren bij de Buren viel het dit jaar op dat er steeds meer versterkt gespeeld werd. Waren het een paar jaar geleden allemaal akoestische gitaren, in 2025 was elk van de vijf acts die we zagen (deels) versterkt.

Bedankt aan alle gastheren en -vrouwen, alle muzikanten en speciaal aan Timo van den Berg, die in zijn eentje Gluren bij de Buren organiseerde in zowel Alphen aan den Rijn als Leiden. Tot volgend jaar!