Een optreden in een theaterzaal van 18 m2? We deden het voor Gluren bij de Buren. Wij, Pieter en Erik, in een show met platen. In de huiskamer konden maximaal tweeëntwintig mensen hutjemutje op elkaar. We waren drie keer ‘uitverkocht’. Een intieme theatervoorstelling dus. Omdat we op elkaars lip zaten, was dat spannend, voor zowel het publiek als voor ons. Daarbij was dit voor ons geen dagelijkse kost. We draaien normaal gesproken platen op feestjes. Nu hadden we bedacht dat we daarover een voorstelling wilden maken, waarin we vertellen en grappen uithalen met platen. We wisten natuurlijk niet van tevoren hoe het publiek daarop zou reageren.

Plaatjes vullen Gaatjes
We treden nu alweer zo’n acht jaar samen op als platendraaiers. Piet vroeg mij er een keer bij toen hij was gevraagd om op een feestje te draaien. “Erik, jij draait toch ook wel eens platen? Ik ben op een feestje gevraagd, maar wil niet alleen. Ga je mee?” “Maar natuurlijk,” was mijn antwoord. Voor die eerste keer samen draaien had Pieter al een naam bedacht: “Plaatjes vullen Gaatjes”. Dat werd na die ene keer draaien nog een keer een keertje en nog eens en nu draaien we letterlijk van Groningen tot Goes en van Bredevoort tot Rotterdam. We waren ook op feestjes in Duitsland en België.

Piet en ik kennen elkaar uit Zoeterwoude. Hij is het “broertje” van een van mijn beste vrienden. Ik was als toeschouwer bij bands waarin hij speelde: El Legamo, Dog’s Nop, Kitty Contana en Klavan Gadjé. Hij was ook een keer toeschouwer bij mij, bij SJZ 1, het voetbalelftal waarin ik speelde. Platen opleggen deden we allebei al ons leven lang. Pieter nam zijn kofferplatenspeler met plaatjes mee naar festivals. Zelf draaide ik met zo’n zelfde platenspeler op klassenfeesten, op de camping en in een hoekje op verjaardagsfeestjes.

Gluren bij de Buren
Het idee van een voorstelling met platen kwam niet uit de vlucht vallen. Pieter is een gezellige kletsmajoor, muzikant, goochelaar en grappenmaker en zelf maakte ik verschillende absurdistische theatervoorstellingen met Roggeveen|Olijerhoek. Afgelopen najaar zag ik de oproep van Gluren bij de Buren en deze keer vroeg ik aan Piet of hij zin had om mee te doen. “Maar natuurlijk,” was zijn antwoord. Samen bedachten we dat er genoeg te vertellen is. En we hebben veel platen om te draaien. Veel te veel. Ons theater? Mijn hofjeswoning in het centrum van Leiden. De naam van de show werd “Uit Je Plaat”.

In december kregen we de kans try-outs te spelen bij de “Verlichte Boerderijenroute” in Zoeterwoude. Op het mooiste podium dat je kan bedenken: in een stal in de Weipoort, letterlijk tussen koeien. We probeerden onze draai te vinden met platen, grappen en verhalen, zochten naar de juiste toon en de beste kleding. Het was een goede opmaat naar Gluren bij de Buren.

De plaksnorren zijn na de try-outs en na het zien van de foto’s van ons gezicht verdwenen, de pastelkleurige pakken zijn gebleven. We kozen andere platen om te draaien, beperkten het aantal scenes en vonden meer rust in de performance.

Dag van de waarheid
Afgelopen zondag stonden we vroeg op. De eettafel en bank sjouwden we naar boven, we hingen twee spots op en plakten het logo van onze voorstelling aan de muur. Zo ontstond met een beetje fantasie een heuse theaterzaal. In alle hectiek vergaten we wel de tijd. We kwamen niet meer toe aan een doorloop en de eerste toeschouwers belden een half uur voor aanvang al aan, waardoor ook de thee en koffie nog niet helemaal klaar stonden. Daar kreeg onze charmante gastvrouw, Kristin, zelf ook gelegenheidsdeejay, geen tijd voor. Een kwartier voor aanvang moest ze mensen al teleurstellen, ons huiskamertheater was vol.

Eerlijk is eerlijk, de eerste voorstelling van de dag was niet de beste. We vergaten onze brillen op te zetten en een truc met platen viel in het water, vanwege onze onvolledige voorbereiding, maar we hadden lol met elkaar en met het publiek en kregen leuke reacties.

Het gluren bleek een niet te onderschatten aspect van het evenement. “Zijn dat allemaal platen? Wow! En heb je normaal wel meubels hier? Waar slaap je dan? Boven? Mag ik misschien dan even boven kijken?” Iemand anders zei: “Ik heb altijd al in een hofjeswoning binnen willen kijken en jullie zottigheid met platen is mooi meegenomen,” was een lieve reactie.

In de tweede en derde voorstelling, die ook beiden een kwartier voor aanvang al “vol” waren, speelden we met iets meer souplesse. We vertelden elkaar verhalen over onze eerste plaatjes en we dansten met onze armen omhoog.

Het is een bekend fenomeen en we hebben het ervaren; het ene publiek is het andere niet. Waar de ene zaal lacht om een grap, staat het publiek in de show erna je bij dezelfde grap glazig aan te staren. Sommige mensen doen mee, anderen kijken het liever even aan. Dat maken we ook mee bij platen draaien. Het is een vak, echt waar. Je kunt de beste dansplaten draaien, terwijl het publiek daar nog niet aan toe is. Of andersom, wij hebben zelf bijvoorbeeld veel bewondering voor mensen die kunnen dansen op Dancing Queen.

Het was een heerlijke dag, met onverwachte wendingen, met Schallplattenhumor en een glimlach. De voorstelling “Uit Je Plaat” voegen we toe aan ons repertoire.

Ben je benieuwd hoe onze redacteuren van 3voor12 Leiden Gluurden bij de Buren? Je kunt het hier lezen.