Volg je de lokale scene een beetje? Dan ken je ze wel: Wyno Bruinsma, Anne Caesar van Wieren en Eva Waterbolk. Voorheen speelden ze samen in De Messen en we kennen de individuele leden natuurlijk ook van onder andere WATERBOLK en CAW CAW. Anne en Eva zijn samen bovendien mede-execs van het Zeevonk-label. Maar aan dat rijtje namen en posities kan een nieuw wapenfeit worden toegevoegd. Want er is een nieuwe electropunk-band in Stad. Mesofauna is de naam, een act die de nodige raakvlakken heeft met eerdere uitingen, maar juist ook weer helemaal anders is. Hoe anders? Dat horen we van de bandleden zelf. En we krijgen als bonus ook nog een biologielesje.

De muziek van mesofauna heeft een gruizig, elektronisch geluid. Je zou het electropunk kunnen noemen. En dat is niet direct het genre waar je de drie bandleden van zou kunnen kennen. Toch komen deze klanken niet zomaar uit de lucht vallen. Zangeres Eva: “Mijn eerste optreden waar ik ooit ben geweest - samen met mijn moeder toen ik dertien was - was bij Vive La Fête in de Oosterpoort. Dat was voor mij echt een belangrijk moment. Ik werd toen op het podium getrokken door Danny (Mommens, red.), de gitarist. En toen wist ik dat ik muzikant wilde worden, of in elk geval op het podium wilde staan. Ik ben altijd ook die elektro-muziek blijven luisteren. En dat hebben we vooral ook als gemene deler met z'n drieën! We houden alle drie heel erg van elektronische muziek, onder andere heel erg van electroclash en electropunk. Met name vanwege het plezier dat erbij hoort. En we vroegen ons dan ook af of we dat ook konden maken. En Anne zei: ‘Zullen we eens kijken wat er gebeurt als ik van dat soort beats ga maken. Kunnen we daar wat mee?’” 

Mesofauna startte dus bij Anne. In de corona-periode begon hij te experimenteren met beats en rare sequences. “Iedereen zat thuis", vertelt Anne. "Dus je kon geen drums opnemen. Gebruik maken van elektronische drums was daarom natuurlijk perfect.” Met name was de Duitse band D.A.F. een inspiratiebron voor hem. “Acht jaar geleden was het voor het eerst dat ik D.A.F. hoorde. Voor mij was het een ontdekking dat je gewoon een hele toffe rare sequence kan maken van een loop, die je dan elke keer zo aanpast dat het een fantastisch nummer kan opleveren.”

© Donald van Tol

Wyno, op zijn beurt, heeft elektronische muziek eigenlijk altijd al interessant gevonden: ”Vooral als het een beetje scheef is en piept en knort zoals bij ons. Ik hou van die geluiden. Ik vind dat lekker.” Als gitarist heeft hij altijd iets met weirde geluidjes. “Soms vraag ik me af ook tijdens het spelen waarom ik bepaalde dingen doe. Maar dan bedenk ik me weer dat ik vroeger altijd met specifieke platen meespeelde, bijvoorbeeld van Talking Heads. Dat meespelen heeft me geleerd met heel weinig een goede ‘prik’ te maken, of een soort van ‘oomf’”

En nummers met een ‘prik’ en met ‘oomf’, daar grossiert mesofauna in. En veel liedjes zijn lekker kort. Anne: “Het leuke is met die korte liedjes dat als je het voor het eerst hoort dat je denkt ‘oh, snel weer voorbij’, maar op een gegeven moment wen je er aan. Als je vervolgens dan een liedje van drie minuten doet, is het alsof je progrock aan het spelen bent, zo lang!”
Wyno: “Qua energie voelt het bij die korte nummers voor mij gewoon heel erg van ‘hier pak aan’! Snel even zo'n punt maken en dan door naar de volgende!”

De mesofauna’s hebben individueel zogezegd al een behoorlijk trackrecord. Maar wat nemen ze nu mee qua ervaring en routines naar de nieuwe band en wat laten ze nou echt achter? 
Wyno: “Wat ik niet zo persé meer hoef is om midden in de nacht naar de studio’s van 3FM te gaan. Het hoeft even niet meer commercieel. En wat ik graag meeneem is het idee dat de som altijd groter moet zijn dan de geheel der delen. Als dat gebeurt dan ben ik sowieso altijd erbij.”

Eva neemt het absurdisme van De Messen mee, de band waar ze in zat samen met Anne en Wyno, met Joost Oomen als drummer: “Wat ik van de anderen daar heel erg heb geleerd is om de vrijheid op te zoeken. Ik durfde dat eerder in de muziek nog niet zo tot uiting te brengen. En wat ik niet meeneem van toen ik nog in mijn eentje speelde en met WATERBOLK, is het gevoel van dat het niet goed genoeg is, de kwetsbaarheid. Die kwetsbaarheid is uiteraard heel belangrijk om hele mooie muziek te maken, maar voor dit project hoeft het even niet.” Voor Anne - ten slotte - is dan weer het meest fijne van mesofauna dat je heel snel een idee hebt omgezet in een opname: “De stappen zijn heel kort. En het gaat allemaal erg spontaan. Maar dat kan juist heel goed door wat je aan ervaring meeneemt. Dat is het resultaat ervan. En dat is juist ook het leuke eraan.”

“Mesofauna zit er een soort van vaag tussenin”

© Donald van Tol

Net er tussenin

Iets wat ook leuk is, is de naam van de band. Deze past heel goed ook bij de naam van het platenlabel, Zeevonk. Het is namelijk weer iets kleins! Een zeevonk is niet groter dan twee millimeter en ook de ongewervelde diertjes die vallen onder de verzamelnaam mesofauna worden niet groter dan dat. Dat lijkt op een terugkerend thema. Het idee voor de naam komt, hoe dan ook, van amateurbioloog Eva.

Eva: “Ja, je hoeft alleen maar naar de tattoos op mijn been te kijken. Je ziet dus hier allemaal rare diertjes, een trilobiet, insecten en spinnetjes en dergelijke. Ik hou gewoon van diertjes. Maar je moet weten, je hebt drie soorten fauna: macrofauna, mesofauna en microfauna. Micro zijn alle diertjes die je alleen maar onder de microscoop kan zien. Macrofauna kun je zien met het blote oog, wat op de grond of vlak onder leeft, dus bijvoorbeeld wormen en zo. Maar ook een olifant. En een mens ook. Mesofauna zit er een soort van vaag tussenin. Dus je kan het wel zien met het blote oog, maar zonder microscoop zijn niet alle details te zien. Dus je hebt het over luizen en je hebt het over beerdiertjes, bijvoorbeeld. En het is misschien wel belangrijk om erbij te vermelden, deze diertjes zijn essentieel voor onze planeet. Maar misschien begrijpen mensen ze ook niet zo goed. En dat vind ik een geestig idee. Dus je hebt het over de dieren die ergens tussenin zitten, maar die ook een plek verdienen.

Waar ik over na had gedacht is dat we muzikaal gezien ook overal een beetje tussenin zitten. Het is elektronische punk, maar live proberen we ook altijd iets weird te doen waardoor je weer op het verkeerde been wordt gezet. Dus dat kan ook zijn door een liedje heel lang te maken, of doordat er ineens een gigantische gitaarsolo in zit of dat een nummer juist heel schattig is.” 

Happiness

Wat niet heel weird lijkt is dat op 11 april een dubbel-single is uitgekomen van mesofauna - happiness genaamd, met de nummers Hedonia en Eudaimonia - en op 25 april ook nog eens een volwaardig debuutalbum uitkomt, waarna vervolgens op 3 mei een releaseshow zal worden gegeven in de Kelderbar van Vera. Maar verwacht dus niet al te veel business as usual. Mesofauna gaat er een andere draai aan geven en er is ook bewust voor gekozen om op te treden in de Kelderbar. Anne: “Want daar leeft de mesofauna, ja, ja!”

Eva: “Onze eerste show ooit was op de mainstage, wat hilarisch was omdat we nog nooit hadden opgetreden. Maar de reden dat we gaan spelen in de Kelderbar heeft ook te maken met het concept van de band natuurlijk. Het is klein, dat past heel erg goed. En we hebben verder een vrijbrief van onze lieve vrienden van Vera gekregen om in principe te doen wat we willen, qua aankleding of de dingen die we eromheen willen doen. Wat precies? Dat is nog niet iets om bekend te maken, maar het wordt in ieder geval lekker bijzonder. We gaan een wereldje bouwen. Dat is waar we voor staan: wereldjes bouwen.”

In de bijzondere wereld van mesofauna is het ook normaal dat het debuutalbum niet op vinyl wordt uitgebracht, of op cd. Het album wordt verkocht als kunstwerk: een zeefdruk op goudpapier met een downloadcode voor de mp3’s van het album. We mogen nog niet laten zien hoe het kunstwerk eruit gaat zien, het is nog ingepakt en blijft nog even geheim! Dus voor het resultaat zul je je naar de show moeten spoeden. 

© Donald van Tol