Vera bestaat dit jaar 50 jaar. In september werd de verjaardag al feestelijk gevierd. Het poppodium is door de jaren heen onmisbaar geworden in de Nederlandse muziekscene. Vera is niet alleen een begrip in Groningen, ook de rest van het land kijkt met veel respect noordwaarts.

Bandleden van Tramhaus en Personal Trainer vertellen over hun ervaring op het podium en achter de schermen. Wat maakt Vera zo belangrijk? Ook legt Joey Ruchtie, programmeur in Groningen, het belang van Vera uit voor de stad en andere evenementenlocaties.

Sfeer - Vera - Eurosonic 2024

Sfeer - Vera - Eurosonic 2024

© Harold Zijp / 2024

"Elke kans dat ik hier heen kan gaan, pak ik"

Volgens Nadya van Osnabrugge, gitarist van Tramhaus, komt de hele band graag naar Vera. Het verschil met andere evenementenlocaties zit volgens haar deels in de medewerkers. Het aantal vrijwilligers is anders dan bij andere poppodia in Nederland: daar zijn ook vrijwilligers maar niet op zo’n grote schaal. De hoeveelheid vrijwilligers werkt mee aan de sfeer, omdat de mensen die in Vera werken er ook echt willen zijn. “Dat merk je gewoon meteen, het is een soort warm bad waar je in terecht komt”.

De Rotterdamse band Tramhaus heeft vier keer in Vera opgetreden. De eerste keer was een kelderbar-concert. Volgend jaar april staan ze met hun eigen show in de grote zaal.

Nadya’s moeder kwam vroeger zelf vaak in Vera. Toen Tramhaus in 2023 de Vera Poll won en vereeuwigd werd op de muur in de grote zaal, was dit dan ook een extra bijzonder moment. Nadya vertelt dat ze haar moeder als eerst belde: “Mam, we staan op de muur!”

© Elmo Taihitu

“Je moet het in Vera als band verdienen”

Ook andere bands spelen volgens Nadya met veel plezier in Vera. Wat haar opvalt is dat grote bands, die eigenlijk al in grotere zalen met meer capaciteit spelen, toch shows blijven doen in Vera. Als voorbeeld noemt ze Sonic Youth en Swans, die volgens haar het poppodium wat ontgroeid zijn. Toch komen ze nog steeds naar Vera omdat ze het zo leuk vinden.

Daarnaast is Vera een unieke plek omdat er het gevoel heerst dat je het als artiest echt moet verdienen. Dit ligt zowel aan het publiek als aan de venue zelf. Je komt bijvoorbeeld als opkomende band eerst een keer in de kelder spelen en daarna, misschien, in de grote zaal. Het zijn een soort traptreden die je op moet klimmen. 

Verder is het publiek in Groningen heel anders dan in de randstad. Mensen zijn hier meer stoïcijns. Er wordt wat Nadya betreft minder snel bewogen of gedanst tijdens een optreden. Dit maakt het volgens haar interessanter. Je komt namelijk niet zo makkelijk weg met leuke trucjes, maar moet het echt van kwaliteit hebben. Toch is het publiek achteraf juist enthousiaster dan ze op andere plekken gewend is.

“Je moet er harder voor werken, maar dat maakt het juist leuk.”

“Mijn muzikale opvoeding is in Vera geweest”

Volgens Joey Ruchtie zet Vera onze stad op de kaart

Joey Ruchtie is programmeur bij De Oosterpoort en bij Eurosonic Noorderslag. Als tiener ging hij al vaak naar Vera. Dit heeft hem muzikaal gevormd, omdat hij er veel bands en artiesten voor het eerst hoorde.

In zijn studententijd is Joey zelf als vrijwilliger bij Vera gaan werken. In principe als tapper, maar dat veranderde al snel: “De eerste keer was achter de bar, bij de reünieshow van Moonlizards. Toen heb ik dat één keer volgehouden. Ik was helemaal niet goed in bardiensten draaien.” 

Joey heeft daarna nog een tijd voor de Vera Krant geschreven en anderhalf jaar bij het Downstage-team gezeten, de groep die in de kelderbarconcerten organiseert. Tijdens de zaterdagavonden moest Joey de Vera Krant vouwen, vroeger de taak van Downstage. Naast de band opvangen en eten halen, vouwde hij stapels kranten met een rubberen vingerdop om inktvlekken te voorkomen.

Volgens Joey hebben mensen soms kritiek op Vera omdat ze vinden dat het podium niet met de tijd mee gaat. Hij denkt hier zelf heel anders over. “In de jaren 80 was het heel New Wave en in de jaren 2000 waren al die garagebands in Vera.” Wat Joey betreft gaat Vera niet van hot naar her mee met alle trends, maar blijft het steady in golven meegaan met de verschillende muziekstijlen.

“Ik zie mezelf nog steeds als een Veraan”

© Jan Westerhof

De Groningse muziekscene is een soort keten

Volgens Joey versterken de Groningse podia elkaar. Artiesten beginnen bijvoorbeeld bij de kelderbar of bij Simplon UP. Daar kunnen ze een naam maken voor zichzelf. Als ze dan populair worden en breder gaan, kunnen ze doorstromen naar de grote zaal van Vera of Simplon en wie weet zelfs naar de kleine zaal van De Oosterpoort. 

Joey stelt dat Vera de stad Groningen op de kaart zet. Groningen heeft een bepaalde eigengereidheid en wat hem betreft hoef je een band of manager echt niet uit te leggen waar Groningen ligt of dat Groningen een coole plek is. Mensen weten dit al lang, en dat komt door Vera en evenementen als Eurosonic. Tijdens ESNS staan de langste rijen alsnog voor Vera, iedereen wil daar altijd spelen en zijn.

“Ik ben erg blij dat er een podium is als Vera in deze stad”

© Vera

Vera Krant

Iedereens favoriete zaal in Nederland

Willem Smit, frontman van Personal Trainer, beaamt wat Nadya eerder benoemde: Vera is een fijne zaal om te spelen. Het formaat is goed en de vrijwilligers zijn hecht. Mensen die werken bij Vera lijken het altijd naar hun zin te hebben, iets dat artiesten op hun beurt weer waarderen.

Personal Trainer heeft nu drie keer een Nederlandse tour gedaan. Vera was ooit een van de grotere zalen van de tour, maar tegenwoordig is het een van de kleinste. Dat let niet, volgens Willem, want ze willen er alsnog spelen. 

Voor Willem heeft Vera tegelijkertijd iets mythisch en een down-to-earth-instelling. Het mythische zit hem in de historie van het podium, het vrijwilligers-gevoel en alle artiesten die er gestaan hebben. Het nuchtere komt uit de cultuur van de stad en de provincie.

Meestal als Personal Trainer in Vera optreedt, overnachten ze in het Vera hotel. Het is volgens Willem niet gebruikelijk dat een venue een eigen hotel heeft, dat maakt Vera bijzonder. Als bands op locatie kunnen blijven slapen, is de kans namelijk groter dat ze even in de kelderbar belanden. Onder het genot van een biertje kunnen artiesten dan met bezoekers napraten en een gezellige avond beleven.

© Personal Trainer

Downstage

Personal Trainer is niet de eerste band waarmee Willem in Vera heeft gestaan. Vroeger stond hij met zijn eerdere bands, Canshaker Pi en Palio Superspeed Donkey, al eens in de kelder.

Daarnaast was het vijfde of zesde optreden ooit, van Personal Trainer, ook in de kelder. Tijdens die eerste optredens speelden ze nog voor lege zalen. De downstage-show bracht een heel andere sfeer met zich mee: het was ineens druk en het publiek ging los.

Ondanks dat Personal Trainer net in grote zalen en op Lowlands hebben gespeeld, staan ze eind november ook gewoon in een uitverkochte grote zaal in Vera.

Naast dat Willem lovend is over de zaal van Vera, vindt hij ook dat er goed geboekt wordt. Volgens hem boekte Vera in de jaren 80 en 90 sterke artiesten en doet het dit nog steeds. Het podium heeft een eigenwijze en eigenzinnige manier van programmeren, waarmee het zich weet te onderscheiden van andere Nederlandse podia.