Het is al vroeg druk. Peter Dijkstra is de man die de avond aan elkaar gaat draaien. We horen van hem tunes die je gelijk in de juiste stemming brengen. Er is weinig shazam-stress, we zitten in een muzikaal warm bad. Het is gezellig, het voelt al vroeg als een vriendschappelijke avond. Groepjes kletsen. De eerste biertjes worden naar binnen geklokt. Er zijn elf lokale acts aangekondigd. En elke act gaat tien tot vijftien minuten iets spelen van andere Vera-favorieten. Stipt om half negen betreedt een drietal het podium.
De gelegenheidsformatie Days Like These, bestaande uit Suze Commandeur, Heta Salkolahti en Abel de Kam, speelt drie nummers van de band Low. De band die sinds het overlijden van de drumster Mimi Parker, in 2022, niet meer bestaat. Days Like These speelde al eens een tribute in de kelderbar. In de grote zaal weet het drietal ook meteen indruk te maken. Nee, het is niet specifiek een knallende opening van de avond, eerder is het wat stemmig. Maar wat bloedmooi! Er wordt met ingehouden kracht en disruptieve pracht gespeeld. Net zoals Low kon klinken. En vooral ook de samenzang van het drietal is kippenvel-opwekkend. Meteen wil je meer: je wil eigenlijk een langer optreden en je wil thuis weer meer naar Low gaan luisteren.
Na de nodige huishoudelijke mededelingen van Ralf Koopman (de bar in de grote zaal is open tot 02.00 uur, in de kelder tot 04.00 uur - belangrijk om te weten) en het bericht dat de band Plain Bizarre niet op tijd aanwezig zal zijn, wegens “vast in de trein”, volgt een optreden van het Downstage Team. Deze keer kunnen we genieten van muziek van The Gun Club hier in deze Grunn club. Het klinkt vooral erg fijn. En soms een tikje bizar. Zo hoort het. Er zijn veel gezichten in het publiek waar de grijns op dit moment niet van is weg te slaan.
We krijgen meteen na het optreden van het Downstage Team te horen dat Plain Bizarre niet meer komt. Helaas. “Maar dan is er meer tijd om bier te drinken,” zegt Ralf.