Het moment dat we elkaar spreken komt net na een dag intensief repeteren voor de aankomende shows, dus Harmen verontschuldigt zich voor het geval hij wat langzaam antwoordt. Wie de flarden aan instagram stories uit de repetitieruimte voorbij heeft zien komen, weet dat de band ook tijdens de oefening alles geeft. De energie en uitbundigheid laten een band zien die allesbehalve klaar is. Het besef van het einde is dan ook nog niet helemaal doorgedrongen, maar om een andere reden: ‘We spelen al heel lang bijna niet meer. We hebben dit jaar twee andere shows gespeeld als Town of Saints, maar het is moeilijk afscheid nemen van iets dat er eigenlijk niet meer is. Maar, bij de laatste show zal er vast een moment komen waarop er een traan of een brok in de keep springt en het besef doordringt.’
Er komt definitief een einde aan Town of Saints. Na zo’n veertien jaar op de planken valt het doek voor de eclectische indie/country/folkformatie uit Groningen. Eind deze week is de laatste show. Het verhaal is alom bekend in Stad en ommelanden: Harmen en Heta ontmoetten elkaar ergens op een berg tijdens een songwriters cursus en begonnen een band die door heel Europa podia platspeelde. Tegen het einde van het afgelopen decennium is het vat wel een beetje leeg. Jammer genoeg was het door corona onmogelijk om toen fatsoenlijk afscheid te nemen. Daarom komt de band ruim vijf jaar na hun laatste tournee nog één keer samen voor een reeks shows in Duitsland om te eindigen op hun favoriete plek: Vera. We spreken Harmen Ridderbos over de laatste show op eigen bodem.
Dat de band stopt heeft volgens Harmen dan ook niets te maken met de band zelf. ‘Het is nog steeds heel leuk om samen met elkaar te spelen. Het gevoel bij de liedjes is alleen niet meer hetzelfde. In ieder geval voor mij. Het voelt als een ander leven. Toen ik de liedjes schreef, en dan vooral de oude nummers, hadden ze heel veel urgentie. Dat moest eruit. Zo voelt het niet meer. Al die nummers moeten met totale overgave en passie worden gespeeld en als ik dat niet meer kan, dan voelt het alsof ik aan het acteren ben. Dat hoort niet bij die muziek.’
‘Toch heb ik nog wel zin om ze nog één keer een week lang te spelen voordat het echt klaar is,’ voegt hij toe. ‘We spelen ze nog één keer vol liefde, passie en overtuiging. Juist de gedachte dat het daarna niet meer hoeft, zorgt ervoor dat ik die passie nog één keer kan opbrengen.’ Volgens Harmen voelt het spelen daarom ook direct een stuk losser. Ook in de repetitieruimte: ‘We doen het dit keer echt puur omdat het leuk is. We hebben in het verleden best vaak de verplichte kant van succes ervaren. Je maakt je druk over het verkopen van kaarten en verder komen in onze carrière. Het voelt heerlijk nu die verplichting er niet is. We doen dit om lol te hebben en om samen te spelen! Dat was ook de fundering van deze band: Met heel veel passie muziek maken en that’s it!’
Voor de meeste Groningers in de scène is Town of Saints een bekende naam. Toch is er tijdens en na corona een grote schare aan muziekliefhebbers bij gekomen in Stad. En de meesten van hen zullen Town of Saints nooit live hebben gezien of überhaupt weten wat ze van de laatste show kunnen verwachten. ‘Ja, dat is eigenlijk best grappig! Veel mensen die ik de afgelopen vier jaar heb ontmoet, kennen mij vooral van andere bands of als producer. In ieder geval niet van Town of Saints, terwijl ik dat tien jaar lang ongeveer fulltime heb gedaan.’ Wat kunnen ze verwachten van de show? ‘We hebben drie albums en twee EP’s en we gaan er een ruime selectie van spelen. We hebben ook best veel dingen gedaan. We zijn als akoestisch poppunk duo begonnen en later is het indie rock geworden. Ook hebben we een plaat gemaakt die neigt naar country. Dat gaan we zaterdag allemaal proberen samen te vatten in één show. Het zal dus een behoorlijke eclectisch geheel worden,’ lacht Harmen.
Harmen, Heta, Jesse, Berend en Abel zijn zaterdag 19 oktober in Vera nog één keer samen te zien als als Town of Saints.