Een erotische avond in Vera Een erotische avond in Vera

De avond begint verrassend anders dan verwacht. Op het podium verschijnt een energiek duo, uitgerust met slechts een handvol apparatuur: een digitale drum, een groovebox en twee microfoons. Het Nederlands-Italiaanse duo, geworteld in zowel Amsterdam als in Groningen, noemt zichzelf Gonzo Bimbo. Hun muziek is een eigenzinnige mix van EBM, Europese pop en, onmiskenbaar, jaren '80 punk.

De set wordt geopend met stevige EBM-klanken, die je bijna het gevoel geven op een technofestival te zijn, gehuld in een andere staat van bewustzijn. Maar niet veel later gooien ze het roer om en brengen een geluid dat rechtstreeks uit de jaren ’80 lijkt te komen. Terwijl het duo theatraal meeswingt op hun eigen geproduceerde tracks, bekruipt je als toeschouwer bijna een gevoel van gemis: waarom staat er niemand in het publiek te dansen zoals Courteney Cox in Springsteens iconische videoclip?

Qua stemgeluid doet het duo denken aan The Communards met hun krachtige Dont Leave Me This Way, gecombineerd met een stevige elektronische beat. Of, voor een meer luchtige referentie, het speelse en parodische Pop! Goes My Heart van Hugh Grant uit de film Music and Lyrics. Er wordt volop geëxperimenteerd met de instellingen van de microfoons, variërend van galmende echo’s tot robotachtige stemgeluiden. Helaas ontbreekt het nog aan een soepele overgang tussen de nummers. De mixen voelen soms onaf en sluiten niet vloeiend op elkaar aan. Toch is het jammer dat dit duo in het voorprogramma staat, want terwijl het publiek vooral nog druk bezig is met zichzelf, verdient Gonzo Bimbo absoluut meer aandacht dan ze krijgen.

Dan is het moment eindelijk daar: de crème de la crème van de avond, waar het eerder nog wat afwezige publiek duidelijk op heeft gewacht. Cumgirl8 betreedt het podium. De naam laat al vermoeden dat dit geen doorsnee band is, en dat wordt meteen bevestigd. Het viertal draagt weinig meer dan kanten, doorschijnende tops met daaronder een totaal van acht tepels die je uitdagend aanstaren. Cumgirl8 voelt naar eigen zeggen als een band die 8000 jaar geleden werd geboren in een sekschatroom in een alternatieve metaverse. Ze brengen chaotische en meeslepende energie van cyberspace tot leven en vertalen die naar een mix van dansbare postpunk. Hun muziek roept herinneringen op aan grootheden als ESG, Cocteau Twins, Suicide, CSS, B-52’s en The Sangri-Las, met vleugjes van artiesten als Chris & Cosey en Madonna.

Net als hun geluid zijn de live-optredens van cumgirl8 opzienbarend. Een opzwepende wervelwind van chaos, waarbij iedere noot en beweging de geest van de New Yorkse performancekunst belichaamt. Het viertal, dat zichzelf omschrijft als een sekspositieve buitenaardse amoebe-entiteit, gebruikt hun muziek als een uitlaatklep voor onderdrukte en opgekropte emoties. Hun stijl en artistieke praktijk zijn doordrenkt van verzet tegen het patriarchaat en kapitalisme, wat in elk aspect van hun optreden doorklinkt. Met een drummer, twee elektrische gitaristen (die ook zingen) en een elektrische piano bespeeld via een iPad, trappen de dames hun set af. "Do you ever feel like a dumb bitch?" vragen ze uitdagend aan het publiek. "Me too, hell yeah, that’s so empowering!" Met die woorden is de toon direct gezet. Als punk jouw ding is, zit je bij cumgirl8 helemaal goed. Een muzikale ervaring waar je volledig jezelf kunt zijn en je kunt verliezen in je stoutste dromen.

Twee meisjes uit het publiek staan bij de merchandise, nu het wat rustiger is. "Eigenlijk wil ik die string kopen," zegt de een, terwijl ze een knalroze string met "cumgirl8" erop bekijkt. "Maar heb ik daar 25 euro voor over? Het is wel echt iets voor mij, dus misschien toch wel, hè?" En precies dat gevoel vat cumgirl8 samen: eigenzinnig, een tikje uitdagend, en onweerstaanbaar voor wie er gevoelig voor is.