Het is weer even wennen. Na een flink aantal dagen alleen maar zon en droog weer begint het deze donderdagavond zowaar weer te regenen. En dat is natuurlijk fris en nat. Dit in tegenstelling tot het muzikale ontvangst in de grote zaal van Vera. Daar horen we bij binnenkomst de warme, zomerse klanken van een Spaanstalig bossanova-achtig liedje. Dat kan maar één ding betekenen, de dj van dienst is vanavond Héctor Garcia Martin, AKA Eigen Risico. Dat is alvast een goed begin, besluiten we. De regen is snel vergeten.
Het blijft maar mooie Groningse releases regenen de afgelopen tijd. We zijn deze donderdag weer in de grote zaal van Vera voor nog maar een keer een releaseshow van een meer dan uitstekend nieuw album. Afgelopen april kwam Out of Body uit van postpunk/no wave kwartet Geo. De reacties liegen er niet om en de band heeft de afgelopen weken al aardig wat van Europa gezien. Nu speelt de band ‘thuis’ in de grote zaal van Vera. Zal ook hier het materiaal van het album zorgen voor een prettige Geo-chemie?
spullen
Het is rond de klok van negen uur nog niet bepaald erg druk. We zien dan wel veel bekende gezichten uit de Groningse scene, maar het publiek is nog niet in grote getalen aangetreden. De honger, de knaldrang, van net na de covid lijkt weer lange tijd gestild te zijn. Zodra de band spullen op het podium komt is het bijna kwart over negen en de zaal is matig gevuld.
Supportact Spullen is een Frans/Nederlandse band bestaande uit vier personen. We hebben gelezen dat deze band een combinatie speelt van minimal synth, no wave, opera en dub. En dat alle invloeden bruikbaar zijn. Ze noemen zich hoarders. We hopen dat die verzameldrang niet te extreem gebeurt, want dat kan de nodige chaos gaan opleveren. Onze angst is echter niet gerechtvaardigd, dat horen we direct al bij het begin. Spullen brengt heel veel dingen op een hele mooie manier samen. Het geluid van de band is vooral elektronisch en experimenteel. We horen no wave, donkere jaren tachtig synth en een lekkere bas-groove. Spullen brengt een mooie hypnotiserende vibe tot stand. De composities ontplooien zich erg rustig en geven ruimte aan diverse geluidseffecten. De leadzang zorgt voor een opera-echo die vaak over het bandgeluid heen lijkt te zweven, als mist boven het water. De nummers gaan qua beleving haast in elkaar over, de losse elementen horen bij elkaar. Je zou bijna vergeten tussendoor te applaudisseren.
Degenen die er zijn luisteren, kijken heel goed en gaan er in mee. Wanneer de bassist op een gegeven ogenblik de - vervormde - zang op zich neemt, klinkt hij haast sacraal. Hij speelt vervolgens de blokfluit, het geluid is niet van deze wereld, het heeft een ambient gevoel maar is ook donker. Spullen is niet makkelijk maar op zulke momenten wel erg mooi. Het laatste nummer van de set is wat meer uptempo. En juist als je denkt dat dat dan wel het meest compacte en catchy nummer zal zijn valt op dat de band hier nog wat strakker had mogen klinken.
Al met al was het wel een intrigerende set. Al zal het voor velen nog wat te zweverig kunnen zijn, de liefhebbers van aparte geluiden, rustige elektronische muziek, een diversiteit aan invloeden en mooie details zullen zeker veel van hun gading bij deze act weten te vinden.
©
Harold Zijp
Geo
We zagen Geo uiteraard al eerder. Een aantal jaren terug schreven we een verslag over een kelderbar-optreden. In de afgelopen periode is er echter het nodige gebeurd. Er is een album opgenomen (wel met een andere bezetting dan dat we nu op het podium zien). Gitarist Michiel Klein alsmede bassist Maud van Maarseveen hebben inmiddels de band verlaten. In de plaats daarvoor is één bandlid gekomen, bassist K.J. Braams. Overige bandleden: Jorne Visser op gitaar en zang, Ype Zijlstra op synth en percussie en Gijs Deddens op drums. Interessant is dus om te ervaren hoe de songs van het album vertaald gaan worden naar het podium, zonder de aanwezigheid van de extra gitarist. Zal er het nodige verloren gaan?
We hebben ons voor niets zorgen gemaakt. Ook zonder de tweede gitaar is de sound van Geo aantrekkelijk te noemen. Sterker nog, de band is in uitstekende vorm. De puike energie is direct aanwezig. Het is goed te merken dat Geo in de afgelopen weken al lekker veel heeft gespeeld en dat ze zich op dit thuiskomst-optreden hebben verheugd. Het optreden begint met Sunglasses en direct is het vlekkeloos. Er zijn weinig mensen die niet bewegen. Er mogen wat meer mensen in de zaal naar onze smaak, maar het is druk genoeg voor een uitstekende sfeer. Het voordeel is dat er ruimte is om wat wild te gaan doen vanavond.
Vanaf het vierde nummer - Gips - lijkt het optreden nog eens intenser te worden. De quirky mimiek van Visser is uniek. Chaos wordt hier als kracht gebruikt. De spanning neemt toe, maar de band ontspoort niet. Bij het volgende nummer - So Many Ways - zien we Visser kort wat danspasjes doen, zijn tong een beetje speels, even uit de mond. Hij is in zijn element. De band kan in deze vorm de grote zaal prima hebben en de gekte is aanstekelijk. Een beetje absurditeit in de muziek kan ook schoonheid bevatten. De zang van Visser is een vorm van ingehouden manie, met kreetjes tussendoor, de groove van de band is dwingend en de gitaarsound is nooit berustend. Je hoort de invloeden van bands als Gang of Four, waar het geluid van een punkhol in die van een jaren zeventig disco overgaat. Maar Geo is toch gelukkig heel erg eigen. “Roekoe, roekoe”, horen we bij You Are All Strange, één van de leukste singles van Groningse bodem dit jaar. Bij Wu Obt Fas gaan we collectief nog even flink los, maar het hoogtepunt van de set is toch afsluiter Big Fire. De microfoon verdwijnt bijna in de mond van Visser. Het vuur is nu volledig ontbrand. De set was uitstekend, oud en nieuw werk kwamen prima samen. Er zijn vanavond zelfs zes nieuwe nummers gespeeld. Heel knap hoe de band de verandering van samenstelling heeft opgevangen.
©
Harold Zijp
Ether Infinity
En dan zijn we er nog niet! Terwijl iedereen begint na te praten en sommigen zich naar de merchtafel begeven, begint het duo Ether Infinity geluiden samen te brengen. Nee, het is geen dj-set. Hier is geen sprake van keurig binnen de lijntjes genre-matig plaatjes draaien. Elias Elgersma en Jaap van der Velde (bekend van The Homesick) laten geluiden en texturen horen en vinden muzikale verbanden waarvan we dachten dat ze er niet waren. Het begint al met elementen van een verbasterde smartlap en verderop horen we samples van een weerbericht. En het klinkt nog lekker ook. Ether Infinity slingert muzikaal avontuur de ruimte in, tot de oneindigheid en verder.