Deze keer mochten we de platenkast van Sil Zijlstra induiken. Sil is een actieve muzikant in Groningen. Je kan hem vooral kennen als zanger van Frontsector. Met de vrolijke reggae nog op de achtergrond heeft Sil het over zijn diepgewortelde liefde voor punk, het herwaarderen van muziek en hoe tof Nederlandstalige nummers kunnen zijn.

Waar ben je mee opgegroeid?

“Ik ben opgegroeid met punkmuziek. Van mijn vaders kant echt met classic punk zoals de Ramones, vooral het nummer Havana Affair. Verder luisterde ik veel naar het album Don’t Worry About Me van Joey Ramone, deze schreef hij voordat hij overleed aan kanker. Dit is wel echt blijven hangen.

Door mijn moeder leerde ik juist heel andere muziek kennen, zoals Ede Staal, Spinvis en Nick Cave en allerlei Fado muziek. Ik ben veel opgegroeid met Nick Cave, dit is nog steeds een van mijn favoriete muzikanten. 

Toen ik tiener werd, ging ik voornamelijk Oi! luisteren, echt een beetje van die Streetpunk. Daarnaast luisterde ik zelf ook naar heel andere muziek. Zo begon toen bijvoorbeeld mijn interesse in early reggae. Iets waar ik nog steeds graag naar luister.”

Sil Zijlstra

Sil is onder andere zanger van Frontsector. Hiermee werd hij in de poll van poppodium Vera tot de op drie na beste band van Groningen verkozen. De punk band heeft afgelopen maand een nieuwe EP uitgebracht: Stomp 44. De plaat is een eerbetoon aan datzelfde poppodium , dat dit jaar 50 jaar bestaat. 

Sil heeft van kleins af aan allerlei muziekinstrumenten geprobeerd, denk aan contrabas, basgitaar en synthesizer. Maar eigenlijk is niets daarvan blijven hangen. Met veel enthousiasme beginnen aan een nieuw instrument maar dit vervolgens niet afmaken doet hij vaker. Wat wel is blijven hangen is de passie voor muziek. Zowel als luisteraar en als maker. Niet alleen is Sil zanger, ook draait hij sinds kort steeds vaker op underground events als DJ. Punk is er van af jongs af aan met de paplepel ingegoten en nooit meer uit zijn bloed gegaan.

© Lisabeth Woltjer / 2024

Wat is je favoriet van een Groningse artiest?

“Mijn favoriete band is Youth Deprivation. Dat vind ik gewoon hele vette punk. Het is heel melodramatisch en blijft lekker in je kop hangen. Ik krijg altijd kippenvel als ik Youth Deprivation live zie. De tofste plaat van ze vind ik Behind The Lids.

Toevallig heb ik laatst een nieuwe plaat gekocht met een Groningse artiest. Ik wist dat helemaal niet. Het is een early reggaeplaat die ik al lang wilde kopen. Kings and Queens van Boss Capone & Patsy, en blijkbaar is Patsy een Groninger, dat vond ik wel heel tof. Early reggae die heel vrolijk is, vind ik vooral leuk. Erg dansbare muziek, nou dat is dit precies.”

© Lisabeth Woltjer / 2024

Welke artiest komt het meeste voor in je platenkast?

“Ik heb heel veel platen van Nick Cave en van The Fall, maar wel het meeste van Nick Cave denk ik. Elke keer als hij iets nieuws uit brengt dan koop ik dat. Ik vind het geniaal wat hij maakt. Hij begon met The Birthday Party, een Australische post-punk band, maar is steeds verder gaan ontwikkelen. Elk album hoor je weer dat er nieuwe lagen en verdiepingen in zitten, dat het weer anders is of een nieuwe lading heeft. 

Veel artiesten ontgroei ik wel uiteindelijk, maar Nick Cave niet. Alles wat hij maakt is weer verrassend, het is stuk voor stuk bijzondere muziek. Een favoriet album van Nick Cave & The Bad Seeds is Skeleton Trees. Tijdens het maken van die plaat is zijn zoon uit het leven gegaan. Uiteindelijk is dit voor een deel in het album te horen, halverwege de plaat wordt de muziek meer beladen. Dat je alsnog zo’n plaat afmaakt en toch uitbrengt, dat is iets waar ik ontzettend veel respect voor heb. Heel typisch, maar dat is precies de plaat die ik niet in mijn kast heb liggen.”

Wat is de vreemde eend in de bijt?

“Heel veel denk ik. Ik heb een hele uiteenlopende muziekstijl. Mijn smaak gaat alle kanten op en is super afhankelijk van de sfeer waar ik in ben. Mijn favoriete genres zijn punk en reggae maar daar buitenom zijn er nog veel meer. Een vreemde eend in de bijt? Ja, ik heb er gisteren nog naar een geluisterd, even zoeken hoor. Dit is een soort Colombiaanse muziek, ik weet even niet meer hoe de stijl specifiek heet. De plaat heet 2 Festival Guajiro Del Acordeon, met allerlei verschillende artiesten erop.”

 

Wat zou meer waardering mogen krijgen?

“Misschien Nederlandstalige muziek. Ik merk dat dit vaak niet zo gewaardeerd wordt in mijn kringen, maar muzikanten als André Hazes, Zangeres Zonder Naam of Koos Alberts zijn super cool. Ik hou van dat soort muziek. Het is vaak muziek die veel meligheid bevat of melodramatisch is, dat vind ik prachtig. Koos Alberts heb ik trouwens op mijn been staan! Een tattoo met de tekst van het nummer Zijn Het Je Ogen.

O, een plaat springt er echt uit. Die heb ik zelf ook. Dat is het album Teddybeer van Gerard de Vries. Vooral het nummer Giddy Up Go vind ik geweldig. Het is heel verhalend. Het nummer gaat over iemand die zijn zoon uit het oog is verloren en altijd op de weg zit. Op een gegeven moment rijdt hij achter een wagen waar op staat Giddy Up Go, de wagen blijkt uiteindelijk van zijn zoon te zijn. Het is zo dramatisch en over de top, heerlijk. Het is trouwens niet zo dat ik alle truckermuziek leuk vind. Maar truckermuziek is wel een stijl die meer gewaardeerd mag worden, helemaal van Gerard de Vries."

© Lisabeth Woltjer / 2024

Wat is je grootste miskoop?

“Ik heb niet zozeer een miskoop. Wanneer je platen bewust uitkiest of luistert voordat je ze koopt, dan gebeurt dat niet zo snel. Er zijn wel platen die ik heb gekocht op impuls en toch minder goed vind wanneer ik ze thuis opzet. Maar niet echt miskopen waar ik achteraf van baal. Ik weet heel goed wat ik leuk vind, dus dat is erg makkelijk." 

"Er zijn ook niet echt dingen die ik ontgroeid ben. De dingen die ik ooit tussendoor ontgroeid ben, ben ik inmiddels juist weer gaan herwaarderen. Bijvoorbeeld Oi!, daar was ik een tijdje echt klaar mee."

"Er is nu een soort nieuwe beweging in Oi!, waardoor ik het weer meer ben gaan luisteren. Franstalige Oi! heeft echt een nieuwe wending gekregen bijvoorbeeld, zowel in Frankrijk als in Canada, dat luister ik nu echt veel. Claimed Choice is een band die Oi! maakt met 70’s glamrock invloeden, dat is geweldig!”

Bij wie moeten we de volgende keer in de kast duiken?

“Bij mijn buurman! Dat is Harmen Ridderbos, van Zeevonk Records en Town of Saints. Een bekende in de Groningse muziekscene. Hij heeft volgens mij wel een interessante collectie.”