Het is een thuiswedstrijd voor Silke Fenna. Zodra de zaal enigszins gevuld is met het publiek begint ze strak op tijd met haar eerste nummer. Zonder enige aankondiging, dus het overvalt een beetje. Ze staat naast haar MacBook met wat aangesloten randapparatuur en start zelf de effecten op haar stem en de bijbehorende muziek in. Het ziet er bijzonder uit, maar het is knap. De elektronische muziek die haar stem ondersteunt is in veel hokjes te plaatsen. We horen een hiphopbeat die ook wel iets wegheeft van trap, maar in combinatie met de synths en echo op haar stem klinkt het toch dromerig en zweverig. Rustige electropop met een kleine hint naar trap dus. De muziek is pakkend!
Silke Fenna's teksten gaan veelal over moeilijkheden die je in het leven tegenkomt, liefde en relaties. Ze zijn redelijk poëtisch. De zang is niet altijd even zuiver, maar dat stoort niet. Bijzonder is de manier waarop ze haar eigen stem naast de leadzang meerdere keren inzet als bijvoorbeeld tweede stem met diverse elektronische effecten eroverheen. Een mooie toevoeging aan het geheel.
De energie van het optreden blijft veelal hetzelfde. Het tempo van de nummers in haar repertoire veranderen namelijk amper, zeker aan het begin. Het creëert een situatie waarop sommige nummers, al dan niet op de tekst gelet, op elkaar beginnen te lijken. Het optreden dreigt een klein beetje eentonig te worden. Ook maakt Silke niet heel veel contact met het publiek, dat zouden natuurlijk ook de zenuwen kunnen zijn. Naarmate de show vordert wordt ze wel wat losser op het podium. Het consistente tempo wordt richting het einde toch nog doorbroken. Het gaat aanzienlijk omhoog. De bas trilt bijna door je lichaam en er ontstaat enthousiasme bij het publiek. Het klinkt als een mix tussen duistere techno met een trapbeat. Vernieuwend maar toch ook bekend. Na veel rustige muziek sluit Silke af met een knaller.