Waar Hybrid 2023 een lofzang was voor experimentele elektronica, pop, dance en gitaarmuziek, is het dit jaar al vanaf de opening van het festival in de Akerk en ware hoogmis. Het 800-jaar oude koor is gevuld met een dikke laag haze. Een enkel licht gaat langzaam van fel naar donker en van links naar rechts. Als een vuurtoren door de mist schijnt het over de koppen van Hybrids vroege kerkgangers. Het is wachten tot de Franse Malibu het startsignaal mag geven. En wanneer ze dat doet is het effect niets minder dan magisch.
De programmeringen van VERA en OOST zijn op zichzelf al vrij vernieuwend en avontuurlijk. Breng je ze bij elkaar, dan gebeurt er iets bijzonders. Hybrid 2023 liet dat al zien. Ook dit jaar laat het festival zien dat ze iets kunnen neerzetten dat groter is dan de som der delen. “To reveal what’s next in the word of sound.” Dat is wat Hybrid naar eigen zeggen wil bereiken. De tweede editie breidde dit jaar uit met twee locaties: De Akerk en de Rabo studio in het Forum. Rennen geblazen dus voor iedereen die graag alles wil zien. Beide locaties komen tot hun volle recht door de avontuurlijke en scherpe programmering. Net als de vertrouwde podia in Vera en OOST, overigens. Als Hybrid een blik in de toekomst van grensverleggende muziek biedt, ziet die er heel rooskleurig uit.
©
Lisabeth Woltjer
Sound & Sight
De kerk is een toevluchtsoord voor ambient en new-age liefhebbers. Malibu leeft in het sublieme en klinkt als een zee die plots van kalm naar gewelddadig kan gaan. De Schotse Alliyah Enyo neemt ons mee in een warme, zachte droom. En bij de Berlijnse Petra Hermanova is de ruimte veranderd in een duistere Barokhaven. Haar verwrongen autoharp is de perfecte tegenhanger van het statige orgelspel van Elizaveta Suslova. De drie artiesten zoeken ieder op eigenzinnige wijze de snijvlakken tussen oud en nieuw, rust en onrust. Daarbij herdefiniëren ze de functies van de eeuwenoude akoestiek in het proces. Voor deze ervaring mogen we deels het Groningse DIY collectief Stroming bedanken. Zij hebben Petra Hermanova en Alliyah Enyo naar Hybrid gehaald.
Ook elders staat de herdefinitie van grenzen en functies binnen geluid, beeld en ruimte centraal. In de Rabo-studio van het forum worden de grenzen van beeld en geluid verkend. Onder andere door Ziúr, die met zijn buitensporige mix van techno, hiphop en schurende vocalen je uitdaagt om niet weg te kijken (achter hem worden grofkorrelige beelden geprojecteerd van nachtelijke bossen, vettige kapsels en stembanden) en het Groningse collectief VIDEO BSTRDS, die vol gebruik maken van de net niet 360 graden aan projecties in de zaal. Met reactieve visuals die live gemixt worden op de dub-techno van BIGBSTRD is de show een ware immersie.
©
Lisabeth Woltjer
Rust & onrust
Waar de experimenten in de Akerk en de Rabo studio (Ziúr daargelaten) het publiek vooral uitnodigen om passief te kijken en te luisteren, is dat in de kelderbar van Vera een ander verhaal. dit is het domein van Zot, het eigenwijze collectief dat vorig jaar ook één van de Zomer Café's in Vera hoste. Hier in de kelder wordt het publiek actief uitgedaagd. Allereerst door Truus de Groot en haar Plus Instruments om terug te kijken en te zien dat vernieuwing op zich niets nieuws is. Truus is met haar ruim 50 jarige ervaring een ware veteraan als het gaat om het verleggen van grenzen in elektronische muziek. En het werkt. Niemand durft stil te staan.
Na Truus komt Guttersnipe ons in de schenen trappen met een bizarre mix van extreme atonale electropunk. Het is uitermate interessant en angstaanjagend tegelijk en na enige tijd toch te vermoeiend om bij te houden. Dit is muziek die je ten minste één keer in je leven gehoord moet hebben. Gewoon om even te proeven hoe het is.
©
Lisabeth Woltjer
De mainstage van de poptempel doet waar het goed in is en neemt een uitstap naar het grensgebied van pop, rock en dance. Mandy, Indiana verweeft dance-ritmes met bijtende gitaren. De vreemde, maar aanstekelijke mix van industriële punk en techno gaat moeiteloos van dansbaar naar overweldigend. Ook Manisdron weet goed te vermaken. Enkel met een drumstel, een aantal synths en een flinke bak epilepsie-opwekkende lichten verandert Takafumi Okada als een soort duistere Lander & Adriaan de grote zaal van VERA in een losgeslagen nachtclub.
Tussen de lijntjes door
Ook in OOST heerst het avontuur. In de grote zaal fluctueren we tussen de koude techno van Emma DJ en de sinistere afro-beat van Rilou waarna we een masterclass krijgen in queer haus van JASSS. Op zolder worden we meegenomen in de krochten van noise en elektronica door onder andere de impressionistische Sara Persico, die met bijna kille precisie haar stem weet te vervormen met samples, analoge synths en schurende veldopnamen.
Om drie uur trekt Hybrid een trucje van vorig jaar opnieuw uit de kast. Waar FRONTSECTOR in 2023 de vreemde hardcore eend in de bijt was, is het dit jaar aan Meditation (ook uit Stad) om OOST te verdrinken in een moshpit. Wederom valt het goed in de smaak. Zonder vragen verandert de bovenzaal in een zweterig punkhol. Zanger Noa springt als stormram met sprintsnelheid de bovenzaal in. Dan weer speedmetal, dan weer hardcore, dan verstaanbaar, dan geschreeuw; Meditation is waanzin op de beste manier.
Hybrid laat meer nog dan Eurosonic Noorderslag zien dat er in Groningen stevige honger is naar nieuwe en vooral vernieuwende muziek. De programmering kleurt tussen alle lijntjes door en weet ogenschijnlijk moeiteloos niet alleen de doelgroepen van OOST en VERA met elkaar te verbinden, maar verbindt ook andere lokale initiatieven. Hybrid pakt de onderstroom en trekt deze zonder pardon naar boven. Met alle wonderlijke gevolgen van dien. Tot volgend jaar. En hopelijk nog vaak daarna.