Performance is een kunst: BigBSTRD en BUG in Simplon UP Performance is een kunst: BigBSTRD en BUG in Simplon UP

Bij zo’n imposante stage setup en de boomhoge BigBSTRD zelf, verwacht je als publiek een artiest die geen fuck geeft of je het mooi vind of niet. Toch merk je dat hij niet zo’n artiest is. Wanneer de zaal zich vult met publiek verwelkomt BigBSTRD ze alsof hij een spreekbeurt voor de brugklas aan het houden is. In het Engels stelt hij zich voor, vertelt dat hij het een beetje eng vind en dat we maar gewoon beginnen. Is dit een act? Is het de bedoeling dat het overkomt alsof hij niet genoeg geoefend heeft? Misschien, maar het neemt toch iets weg van het imposante karakter dat het ontwerp van het podium probeert over te brengen.

Toch zijn de nummers indrukwekkend en doen ze niet af aan de beschrijving hierboven. Ze zijn duister, sfeervol en goed geproduceerd. Donkere soundscapes worden afgewisseld met drill-beats en er komt zelfs Noisia-esque drum ‘n bass voorbij. Diepe neuro-dubstep baslijnen vullen de toch wel aardig volle bovenzaal van Simplon. En wanneer BigBSTRD rapt, zingt, of VJ’t terwijl hij de muziek voor zich laat spreken, klopt het geheel als een bus. Het zijn alleen de lange, meanderende en schoolse praatjes tussen de nummers door die de vaart en de beleving uit de avond halen. BigBSTRD is bescheiden, maar op een verkeerde, destructieve manier.

Het helpt ook niet dat BigBSTRD soms een vijand van zijn eigen technische kunnen is. Dan staat er per ongeluk weer een fadertje niet goed, dan weer vergeet hij de compressie van zijn microfoon te halen waardoor we geen geluid horen. Het komt amateuristisch over en dat is jammer. Het is echter bewijs dat een goede producer niet automatisch een goede performer is. Oh, en Ghiel de Best, beter bekend als Popprophet, steekt ook nog even zijn neus om de hoek voor een feature. Samen spelen ze een nummer over bevredigend scrollen op Tiktok. Het contrast tussen BigBSTRD’s houding en die van Ghiel laat  zien dat performen een kunst op zich is. 

Tijdens een korte pauze in de toch wel drukke bovenbar van Simplon wordt het podium omgebouwd voor de set van BUG. Deze Amsterdamse rapper maakt harde, Nederlandstalige muziek die op de grenzen van hiphop, punk en hardrock leeft. De VJ tafel is weggehaald. In plaats daarvan staat er alleen een simpele DJ set op het podium. Wanneer de zaal weer volstroomt staat BUG in de coulissen. Zijn DJ maakt een ambient soundscape van white noise. Dan kickt de beat in en rent BUG met veel enthousiasme over het podium. Het geheel heeft een hoog Joost Klein gehalte, maar dan zonder de memes. Hoge energie, veel geschreeuw en vooral harde en snelle beats. Het is een groot contrast met BigBSTRD. En heeft hij nu zijn hond meegenomen?

BUG heeft in ieder geval een stuk meer pit dan BigBSTRD. En niet alleen in houding. Ook de muziek is harder, energieker en BUG is niet bang om met open keel de oren van zijn kop te schreeuwen. De muziek is te vergelijken met die van acts als Wargasm en The Prodigy. Het geheel is een eclectische mix van hardcore energie, punk houding, snelle hiphop en een dikke laag pessimisme. De jaren 90 zijn nooit ver weg in de set van BUG. Van het gerafelde petje tot de half kapotte jeans en het strakke topje. BUG is gekleed als een soort 'salon-grunger' die bijt als je niet oplet. Een soort 'heroin-chiq' spice girl. En dat is een compliment, want het geheel werkt. 

En toen kwam Berghain nog even om de hoek. Wanneer je heel voorzichtig tussen de mensen van de eerste rij door keek, zag je dat BUG zijn huisdier had meegenomen. Aan een ketting kronkelde een meisje over de vloer in een latex hondekop en een strategisch gescheurd T-shirt. Ken je de Gimp uit Pulp Fiction? Nou dat, maar dan iets sexier. Over deze show, hoe simpel die ook in elkaar zit, is nagedacht. BUG neemt je mee in zijn wereld van losse moralen, pessimistische vooruitzichten en schurende opwinding. Na de toch wat teleurstellende start van BigBSTRD, is de maximalistische show een welkome ontlading.