De avond begint met Woodcraft, een strijkkwintet bestaande uit vijf jonge vrienden. Het ensemble bestaat sinds 2016. Ze maken al sinds hun twaalfde muziek met elkaar en hebben een klassieke achtergrond. Hun inspiratie halen ze uit jazz, folk en klassieke muziek. Ze nemen je mee op een soort muzikale reis; ze vertellen een verhaal. Het is niet je standaard klassieke ensemble, dat wordt aan het begin al vrij snel duidelijk. Terwijl de geur van cannabis in een volle grote zaal van de Vera hangt, begint Woodcraft aan hun eerste stuk. Ze spelen met twee violen en drie cello’s.
Wat meteen opvalt is de experimentele manier van spelen. De instrumenten, zoals de violen, worden naast de manier waarop je ze ‘hoort’ te gebruiken, ook gebruikt als een soort slag of ritmisch instrument door er op te tikken en te klappen. Ook valt de lange aanloop naar het breekpunt van de stukken op. Waar je even wordt meegenomen in een rustig, maar toch apart en experimenteel stuk, volgt een climax die je wel of juist niet ziet aankomen. In positieve zin.
Alhoewel het vijftal erg goed in harmonie weet te spelen op veel vlakken, voelen sommige wat experimentele strijkacties toch wat ongemakkelijk. Je moet er echt goed voor gaan zitten om het verhaal dat Woodcraft vertelt duidend voor jezelf te kunnen maken. Anders is het een redelijke aparte verschijning en een muzikaal mysterie. Je emoties worden op de schop genomen tijdens de stukken, er is veel afwisseling in tempo en volume. Ook worden er hier en daar vocalen toegevoegd aan de stukken om het muzikaal nog wat interessanter en krachtiger te maken. Geen standaard strijkkwintet zoals eerder gezegd dus. Wel is Woodcraft voor de nauwlettende luisteraar, die ook aversie heeft met klassieke muziek zeker de moeite waard om jezelf eens te laten verrassen.