Het stroomt rijkelijk vol in een stijf uitverkochte Vera. Al bij de garderobe is te merken dat het veel vaste fans en bekenden betreft die maar al te blij zijn elkaar na een tijd weer te zien. De sfeer is gemoedelijk, openhartig en al met al gezellig. Planet Orange bestaat al sinds de vorige eeuw; dit optreden is voor veel fans weer even een lekker avondje uit. We kijken uit naar een bijzondere plaatpresentatie waar je van blues en jazz tot rock en een beetje grunge kunt gaan genieten, maar ook deze beschrijving komt tekort voor wat we meemaken.

Woodcraft

De avond begint met Woodcraft, een strijkkwintet bestaande uit vijf jonge vrienden. Het ensemble bestaat sinds 2016. Ze maken al sinds hun twaalfde muziek met elkaar en hebben een klassieke achtergrond. Hun inspiratie halen ze uit jazz, folk en klassieke muziek. Ze nemen je mee op een soort muzikale reis; ze vertellen een verhaal. Het is niet je standaard klassieke ensemble, dat wordt aan het begin al vrij snel duidelijk. Terwijl de geur van cannabis in een volle grote zaal van de Vera hangt, begint Woodcraft aan hun eerste stuk. Ze spelen met twee violen en drie cello’s.

Wat meteen opvalt is de experimentele manier van spelen. De instrumenten, zoals de violen, worden naast de manier waarop je ze ‘hoort’ te gebruiken, ook gebruikt als een soort slag of ritmisch instrument door er op te tikken en te klappen. Ook valt de lange aanloop naar het breekpunt van de stukken op. Waar je even wordt meegenomen in een rustig, maar toch apart en experimenteel stuk, volgt een climax die je wel of juist niet ziet aankomen. In positieve zin.

Alhoewel het vijftal erg goed in harmonie weet te spelen op veel vlakken, voelen sommige wat experimentele strijkacties toch wat ongemakkelijk. Je moet er echt goed voor gaan zitten om het verhaal dat Woodcraft vertelt duidend voor jezelf te kunnen maken. Anders is het een redelijke aparte verschijning en een muzikaal mysterie. Je emoties worden op de schop genomen tijdens de stukken, er is veel afwisseling in tempo en volume. Ook worden er hier en daar vocalen toegevoegd aan de stukken om het muzikaal nog wat interessanter en krachtiger te maken. Geen standaard strijkkwintet zoals eerder gezegd dus. Wel is Woodcraft voor de nauwlettende luisteraar, die ook aversie heeft met klassieke muziek zeker de moeite waard om jezelf eens te laten verrassen.

Planet Orange

Na een korte rookpauze is het tijd voor dé act van de avond: Planet Orange. Een band die al sinds 1997 bestaat. Ze presenteren vanavond hun nieuwe plaat: Saddle Up The Horse, het is pas hun vijfde album na het debuutalbum Bungalow Soul in 1998. Zanger en multi-instrumentalist Dikkie Visser komt met veel enthousiasme het podium op en zoekt direct contact met het publiek. Het publiek reageert enthousiast op deze theatrale opkomst. Het belooft een spectaculaire avond te worden.

De band begint erg sterk. Dikkie Visser begint met een soort van keelzang, het verrast in positieve zin. Hij heeft een kenmerkende rauwe stem dat de band naast de instrumentale variate nog een extra randje geeft. Zoals bekend zijn meerdere leden uit de band multi-instrumentalist, er wordt ook rijkelijk gewisseld met het gebruik van verschillende instrumenten. Naast de basis van de drums, basgitaar en elektrische gitaar wordt er ook plaats gemaakt voor een trombone, trompet, cornet, en diverse toetsen. Het geeft de muziek van Planet Orange net even iets meer, zeker de blazers van Thea Visser en Jouke van der Krieke zijn een ware toevoeging aan de sterke muzikale basis van bassist Frits Vogt, de gitaarklanken van multi-instrumentalist Robert van der Tol en drummer Ben Onderstijn. Voeg hier de aparte, absurdistische maar vermakelijk danspassen van Dikkie Visser aan toe en je hebt een fantastisch optreden. Het tovert een lach op je gezicht en je krijgt zin om te gaan bewegen.

De nieuwe muziek van Planet Orange zit vol verrassingen. Zo zijn er invloeden van grunge vanwege de vele distortion, maar dan met een aparte twist vanwege de toevoeging van de toetsen, een fluit en blaasinstrumenten. Ook invloeden van blues en jazz zijn zeker terug te horen in het optreden van Planet Orange. Dit komt vooral door de kenmerkende gitaarklanken en het typische blues ritme dat de dummer soms creëert. Rock-n-roll is ook hoorbaar gedurende het optreden, vanwege de swingende gitaarklanken. Alsof dat nog niet genoeg is, gaat de band ook nog een klein beetje richting een dromerig gevoel, door de echo op de gitaarklanken. ‘Surfgitaren’ mag je het net niet noemen, omdat het daarvoor net iets langzamer is.

Na het hele publiek warm te hebben gespeeld, volgt er wederom een korte pauze. Hierna speelt Planet Orange, tot enthousiasme van het publiek, nog lang door. Het is een avond met veel energie en variatie die vol zit met verrassingen. Planet Orange is en blijft een bijzondere band die van veel markten thuis is. Een band waar we als stad trots op mogen zijn.