De avond begint met de omarmende duistere postpunk van Ioana Iorgu. Bijgestaan door schelle tonen laat ze haar zachte stem de ruimte van Vera vullen, waarbij ze gehypnotiseerd de verte in staart. Wanneer (tijdelijke) drummer Joris de beat erin zet verandert de sfeer en begint het publiek met hun hoofd op en neer te bangen, net als Ioana zelf. De zaal is nog halfleeg, maar langzaam stromen er steeds meer mensen binnen die zich onderdompelen in de strakke elektrische gitaargeluiden en de poëtische teksten. Ioana Iorgu belichaamt het contrast tussen zachtheid en duisternis, wanneer ze met een lieve glimlach vraagt: “Who’s ready for a murder story?” Vervolgens streelt ze teder de handen van een fan, terwijl ze teksten voordraagt die in je lichaam natrillen als nagels over een schoolbord. Ioana Iorgu weet een boeiende sfeer neer te zetten die haar rol als allereerste act van de allereerste Zeevonk liveshow eer aan doet.
Mensen samenbrengen en elkaar steunen in het naar buiten brengen van muziek: dat is de gedachte achter het nieuwe label Zeevonk Records. Donderdag konden we genieten van hun eerste live avond in Vera. Vier verschillende acts, waaronder een album release show: dat belooft veel goeds!
Ioana Iorgu
Ioana Iorgu
Ioana Iorgu
Waterbolk
De tweede act van de avond wordt verzorgd door Waterbolk. We worden ontroerd door de integriteit en de kwetsbaarheid van zangeres en tekstschrijver Eva Waterbolk, die met trillende handen vertelt over de angst en de onzekerheid als muzikant na de coronaperiode. In het begin klinkt haar stem zacht en bijna onzuiver, ze wordt overstemd door de elektrische gitaren en de drum. De muzikanten, allemaal van verschillende leeftijden, zijn gesloten, in hun eigen wereld. Maar met elk nummer opent eenieder op het podium zich meer naar de buitenwereld en naar elkaar. De stem van Eva klinkt steeds zekerder en haar ogen kruisen die van het publiek, terwijl ze ons overspoelt met haar droevige, poëtische teksten. De oprechtheid, de zenuwen, de kwetsbaarheid: uiteindelijk draagt het allemaal bij aan het kippenvel op onze armen.
Waterbolk
Waterbolk
Electropoëzie
De teksten van Electropoëzie zijn ook kwetsbaar, maar dan verpakt in een hele andere (rode zomer-)jas. Wouter Zwarteveen en Harmen Ridderbos, in hun karakteristieke pak en shirt, zwepen het publiek op met een mengelmoes van oude nummers en nummers van hun nieuwe album Rozenwater. Zoals altijd spat het enthousiasme en het plezier ervan af. Of dit nou je genre muziek is of niet, je wordt er hoe dan ook in meegetrokken. Stil blijven staan is geen optie, er wordt gesprongen, gelachen, gehuild, geschreeuwd en we belanden regelmatig in een moshpit. De muziek dringt aan tot vrolijkheid, maar de poëtische teksten verbergen de gerafelde randen van het leven en de dood. Bijgestaan door elektronische beats en riffjes en een opzwepende saxofoon, spuugt, fluistert en schreeuwt het duo hun energie het publiek in. Deze kan niet anders dan de controle loslaten. ‘Wat wás dat?!’ klinkt het overdonderd en verbijsterd van verschillende kanten, wanneer de rust is wedergekeerd en Electropoëzie ons met zweetdruppels op onze hoofden achterlaat.
Never Been To Berlin
Wanneer de nacht is ingevallen en de zaal alweer een beetje leeggestroomd is, worden we nog verblijd met de twee mannen van Never Been To Berlin. Sander Kaatee en Goya Buitenhuis weten het achtergebleven publiek aan te zetten hun laatste restanten energie om te zetten in feestgedruis, met hun opgewekte, dansbare beats. "We like to party!" zingen ze en dat is precies de sfeer die ze neerzetten. Ze klimmen op tafels, gooien oerkreten de zaal in, en zwaaien enthousiast met hun shirts boven het hoofd. Hun muziek blijft nog lang doordreunen in onze hoofden en is de perfecte afsluiter voor deze veelzijdige avond.
We hebben gelachen, we hebben gehuild, we hebben gedanst en we hebben genoten. De formule van Zeevonk Records lijkt te werken, deze avond belooft veel goeds voor de toekomst van het nieuwe label. Zeker iets om in de gaten te houden!