Een huiskamerconcert is per definitie iets intiems. Zeker als het de huiskamer van de act zelf is, dan is het een bijna voyeuristische kijk in de safe space van de artiest. Van oudsher perfect voor singer-songwriters die hun liedjes in de kleinste vorm mogelijk vertolken, maar blijkbaar werkt het huiskamerconcert ook prima voor een experimentele math groep. Zo bewees de avond van 29 december. We waren aanwezig bij één van de twee huiskamerconcerten van shoom.

Het is donderdagavond en we bevinden ons tweehoog in één van de grote panden aan de Oostersingel. Nadat we bij de deur een kaartje betalen met een QR code die naar een ING betaalverzoek leidt, moeten we eerst twee galmende trappen op om uit te komen op een redelijk gevulde zolder-woonkamer, al neemt de band bijna twee keer zoveel ruimte in als het publiek. De band: shoom, een experimentele jazz-math-fusion band die naar eigen zeggen genres laat voor wat ze zijn. De plek: O'Palace (de huiskamer van saxofonist). Een prima hide-out voor de laatste donkere dagen van 2022.

Na een paar biertjes op het balkon worden we naar binnen gefloten. De band stapt even naar buiten en komt een paar seconden geveinsd triomfantelijk weer naar binnen om het 'podium' te beklimmen. Shoom stond al eerder in het voorprogramma van Battles in Vera afgelopen zomer en speelden ze de jongste editie van Boerfest plat. Ook zijn ze geselecteerd om op Grunnsonic te spelen in januari. Ook wisten ze door een groot aantal nominaties op de valreep nog een plekje in de Beste Nummers van Groningse Bodem te veroveren. Vanavond is het aan hen om zich te bewijzen in hun eigen huis. De muziek van shoom is volledig instrumentaal en complex in ritmes en harmonieën. Een beetje volgens de trend die uit Engeland is komen overwaaien de afgelopen 5 jaar, met vlaggenschip en als Black Midi en Black Country, New Road. Hoe herkenbaar het geluid ook is voor de kenners, shoom is echter een anomalie in de Groningse scène. Met een platenhoes van Charlie Parker als easter egg achter de drummer versnelt de band langzamerhand het tempo tot een kakofonie van gitaar- en saxlijntjes.

© Ella Ritzenhoff

Het is op sommige momenten nog te horen dat shoom een vrij nieuwe band is. Hier en daar wordt er even gestruikeld over de wisselingen in tempo en ritme, en speelt de band af en toe achter de drummer aan. Toch laten ze zien dat ze uit het goede hout gesneden zijn. De leden beheersen stuk voor stuk hun instrumenten en, afgezien van de bovengenoemde schoonheidsfoutjes, werken ze over het algemeen als goed geheel. Alleen al het feit dat de kledij van de jongens strak op elkaar is afgestemd lijkt hier op te duiden. Ironisch genoeg betekent strak op elkaar afgestemd voor shoom losse slacker-jeans, summer-of-love bloesjes en dunne gekleurde zonnebrilletjes die van John Lennon gejat hadden kunnen zijn.

De hoekige math-rock wordt na een korte pauze ingewisseld voor een nieuw nummer. Een ingetogen, gospelesque nummer dat On The Shore blijkt te heten. Lange, dromerige saxofoon-lijnen zweven over een bodem van akoestische gitaar en een ingetogen piano die op haar beurt wordt ondersteund door een subtiele, maar strakke ritme partij. Het zijn deze momenten dat shoom zich neerzet als band die niet bedelt naar luisterend publiek, maar die je de toestemming geeft om binnen te komen. De jonge band geeft hier vleugjes bewijs af van een veelbelovende toekomst.

Een opvallend element van het huiskamerconcert is het publiek zelf. Het is niet je standaard concertpubliek. De kamer staat vooral vol met vrienden van de bandleden, waaronder mensen die normaal niet snel naar een poptempel toe zouden gaan. Het is een jong publiek vanavond, wat er uiteindelijk ook voor zorgt dat men na het concert nog lang blijft hangen in de woonkamer vol instrumenten. Op een gegeven moment slepen de jongens dan toch maar weer de grote houten tafel, die even naar een achterkamer was verplaatst, terug, en neemt iedereen plaats aan de stamtafel van O'Palace. Wellicht is de schrijver van dit artikel ook net iets te lang blijven hangen, want een uur nadat de set was afgelopen zat hij diep in de bus (if you know, you know…).

In conclusie, shoom in O’Palace was een succes, en huiskamerconcerten met een volledige band mogen zeker vaker georganiseerd worden. Acts en hun werk worden vanuit een andere hoek belicht, en het publiek krijgt een unieke en persoonlijke beleving. En misschien, heel misschien, eindigen ze zelfs aan de keukentafel met de bandleden.

© Ella Ritzenhoff