De kelderbar van Vera werd op de proef gesteld op de avond van 19 maart door twee snoeiharde acts, respectievelijk Youth Deprivation en FRONTSECTOR. Het stroomde al snel naar binnen toen de deuren opengingen en ongeveer tien minuten voordat FRONTSECTOR de boel aftrapte stond de kelder zo vol dat je al moest moshen wilde je überhaupt een biertje halen bij de bar. Kortom, dit belooft een heftige avond te worden waar de schoenen niet onbevlekt zullen blijven.

© Harold Zijp / 2022

Frontsector

FRONTSECTOR

De eerste act van de avond is dus FRONTSECTOR en vanaf de eerste gitaarslag is het menens. Na twee minuten wordt er al gecrowdsurfd en vliegen er zweet- en bierslavos en losse ledematen door de lucht. FRONTSECTOR is ongegeneerd hard en de backline kreeg al na twee minuten de volle laag. De kick moest even gefikst worden en op een gegeven moment hield frontman Sil Zijlstra's microfoon er mee op. Ook werd er flink ingebeukt door een stel afgetrapte sneakers op het effectenpaneel van gitarist Dylan Hayes en moesten de geluidstechnici de speaker stands staande houden tegen het gewicht van de moshpit.  

Ongenuanceerd hard dus, dat is FRONTSECTOR. Maar hun muziek is ook ongenuanceerd simpele punk. Niet dat daar iets mis mee is. Denk aan acts als Minor Threat en Teen Idles en je hebt een prima beeld van wat FRONTSECTOR te brengen heeft. Ouderwets raggen waarbij alle angst en bezorgdheid van de Zeitgeist uitgezweet wordt. Bij ieder ander concert zou het gebrek aan dynamiek in de set storend werken; zonder dalen kunnen er immers geen pieken zijn. Misschien is het de bedrukkende sfeer van de kelderbar die nog kleiner aanvoelt als de crowdsurfers met hun neus tegen het bezwete plafond zitten, maar de intensiteit van FRONTSECTOR werkt. De band wil losbreken, weg onder het lage plafond van de kelder en de straatstenen van Groningen laten beven.

© Harold Zijp / 2022

Youth Deprivation

Youth Deprivation

Na een kleine reorganisatie van de backline en een drukke rookpauze op de trappen van Vera is het dan tijd voor Youth Deprivation. In de line up staat een bekend gezicht; Dylan Hayes is de gitarist van beide acts vanavond, dus hij zal zijn effectenkoffertje nog even iets langer moeten beschermen tegen de alsmaar groeiende moshpit. 

Net als FRONTSECTOR tien minuten daarvoor brengt Youth Deprivation soortgelijke intense hardcore punk. Toch voelt deze band anders. Waar je bij FRONTSECTOR duidelijk de herkenbare hardcore punklijntjes kon horen, breekt Youth Deprivation een aantal keren los van de formule. De energie blijft hoog en vocalist Reynaert Vosveld proeft dezelfde druppels zweet als Sil Zijlstra voor hem, maar tussen de snelle powerchords door zitten instrumentale breakdowns met gitaarlijnen die iets weg hebben van spacerock of psychedelia. Denk aan een Fugazi riffje maar dan met meer chorus en reverb en je krijgt een prima idee van de atmosfeer. Deze stukjes brengen iets vernieuwends naar het bekende hardcore geluid. Vooral het nummer I Hate Myself imponeert met een breakdown in halftime die bijna iets weg heeft van de vroege Deftones. Je kan ervan uitgaan dat menig neus in de zaal hardhandig een vreemd achterhoofd heeft ontmoet.

De avond zou niet compleet zijn zonder een sociaal geëngageerd randje en Vosveld stelt niet teleur. Terecht wordt gesteld dat Youth Deprivation en FRONTSECTOR vaak geadverteerd worden als mannen die harde muziek brengen. Dit schept, wellicht onbedoeld, de indruk dat het hardcore wereldje nogal een boysclub is, terwijl menig lid van de bands en toeschouwers in het publiek zich niet per se als man zullen identificeren. De moshpit is een inclusief gegeven. Dezelfde ellebogen raken dezelfde ogen. Bloed is bloed en zweet is zweet, ongeacht gender of seksuele geaardheid. Het is maar een klein moment in een intense show, maar de atmosfeer veranderd. Ineens is de moshpit één beweging; één geheel. De naam van de band mag dan de afwezigheid van jeugdige zorgeloosheid zijn, maar Youth Deprivation brengt een andere vorm van zorgeloosheid. Even vergeten we de de ellende van de wereld en baden we in de ontlading van de mensen om ons heen. Even komt alles eruit en als na een sauna loopt iedereen herboren naar buiten als de band ermee stopt. 

FRONTSECTOR en Youth Deprivation, wij salueren u met onze gekneusde handen en bebloede lippen.