Grenzeloze punk in Vera Grenzeloze punk in Vera

Na Dorpsstraat 3 is het aan de organiserende act van deze avond: Hands Off. Wederom geeft de scherp doordachte programmering van T.H.O.P. 01 Vera stilistische whiplash. De dansbare syncopatie en psychedelica van Dorpsstraat 3 maakt plaats voor agressieve riotpunk met geschreeuwde vocalen in een hoog register. Toch zit er ook een andere kant aan Hands Off dan enkel volume. Dat de band als organisator van de avond een bescheiden derde plek op het schema inneemt in plaats van de afsluitende doet niet af aan het feit dat ze waarschijnlijk de meest memorabele act zijn van de avond. Waar de voorgaande (en volgende acts) vooral op één gebied uitblinken, zij het agressie of stilistische behendigheid, zitten er twee kanten aan Hands Off. Enerzijds is de band een tweetal dat enkel met een drumstel en een luide elektrische gitaar harde punk maakt. Anderzijds is het een lo-fi band die met fuzzy drum machines een geheel uniek geluid maakt.

Misschien is Hands Off als derde act, de ‘evenaar’ van de avond, dan ook een bewuste keuze. De meer ‘traditionele’ uitingen van punk en de wat experimentelere synthkant van punk worden gecombineerd. Wat de set van Hands Off ook memorabel maakt is dat de band de meest uitgebreide podium decoratie heeft. Al de hele avond worden er op een buizen tv in de linkerhoek van de mainstage live beelden van de avond in zwart-wit uitgezonden. Hands Off projecteren deze beelden op een groot scherm achter zich. Met meerdere camera's worden shots van het publiek en de band zelf over elkaar heen gelegd wat zich tot een psychedelisch zwart-wit spektakel vormt, geheel in lijn met de esthetiek van de avond en de gratis ‘zine’, gemaakt door Tim Daniël Stienstra, die bij de deur wordt uitgedeeld. Nog even tussendoor neemt vocalist Janneke de Boer de tijd om de bands en het publiek te bedanken voor de eerste incarnatie van The Hands Off Project, om vervolgens de set af te sluiten met een schreeuw die haar stembanden de nodige gymnastiek levert. Hands Off bewijst zichzelf als middelpunt van de avond, letterlijk en figuurlijk.

Dan is het tijd voor de afsluiter van de avond: Dyatlov. Onbetwist de meest luide act van The Hands Off Project, Dyatlov maakt kille, van rancune doordrenkte noise-punk die ongenuanceerd hard van de mainstage afdondert. Al tijdens de set van Baby’s Berserk beklimmen de mannen, drie van hen zonder shirt, het podium en is hun donkere energie te voelen als die van een kwade geest. Dat kan ook bijna niet anders met een naam die refereert aan zaken als het beruchte Dyatlov’s Pass incident en de hoofdingenieur van Chernobyl tijdens de ramp van 1986. Als de set losbreekt is direct duidelijk dat het Dyatlov niets kan schelen als je morgen pijn in je nek hebt, moshen zal je! Naar eigen zeggen speelt Dyatlov nooit een nummer twee keer hetzelfde. De band is ooit gestart als jamband, en die mentaliteit werd overgedragen naar hun eigen vorm van duistere noise/postpunk. Dat de band een uniek geluid heeft is duidelijk. Alles, ook de vocalen, zijn doordrenkt van de distortion en reverb. Hierdoor is het lastig om te horen wat de frontman nu daadwerkelijk zingt. Maar dat is de bedoeling, zegt de band in een interview in de ‘zine’ van de avond.

Toch zit er een keerzijde aan de luide en nevelige jamsessie die Dyatlov neerzet: de nummers vloeien zo in elkaar over dat het onduidelijk is waar ze beginnen en eindigen. Het geheel is meer een muur van geluid dan een coherente selectie van nummers die al jammend ontleed worden; alles wordt op één hoop van fuzz en reverb gegooit. We zullen hier wel datgene gevonden hebben waar Dyatlov tegenaan schopt: de traditionele en coherente structuren die hoeksteen zijn van een ‘normale’ set. Het geheel werkt en barst van de emotie als de leden zichzelf verliezen in de muziek, maar werkt ook desoriënterend voor het publiek. Waar elke vorige act ten minste één memorabel moment in hun setlist hadden, zal de herinnering aan Dyatlov vooral uit ‘white noise’ bestaan; ruis in plaats van duidelijke ijkpunten. Dit neemt niet weg dat dit waarschijnlijk precies is wat Dyatlov wil bereiken, en bravo in dat geval. Desondanks is de band een zeer waardige afsluiter van The Hands Off Project en zijn het kundige lieden die Vera goed weten op te zwepen.