Het is donderdag 12 mei. Voor weer eens wat anders zijn we graag op bezoek deze avond bij Rhubarb Studio op het Suikerunieterrein. Buurman Goldberg Escape was zo aardig een ruimte ter beschikking te stellen waar de acts DORR en I Took Your Name zouden kunnen gaan spelen. Maar eerst is er nog rustig de tijd om in gesprek te zijn met elkaar. Er zijn zo’n twintig muziekliefhebbers aanwezig, je zou haast met elke individu kennis kunnen gaan maken. Het geeft een extra dimensie aan de avond. Er zal veel worden gekletst onderling. Maar uiteraard niet tijdens de optredens, dat voel je direct. Na een tijdje horen we: “Chris is klaar. We kunnen gaan beginnen.” Dit is het teken om naar binnen te gaan. Ieder zoekt een plekje. De ruimte is precies groot genoeg.
Ergens op het Suikerunieterrein moeten we zijn. We zijn onderweg naar een muziekavond georganiseerd door non-profit muziekorganisatie Anders. Het is even zoeken. Gelukkig hebben we Google Maps en staan Laurens en Maruschka van de organisatie buiten klaar bij atelier Rhubarb Studio om ons welkom te heten. Het koude bier komt uit een bak water, de warme verhalen komen direct al op gang. Je hebt meteen in de gaten dat dit een hartelijke avond gaat worden.
Te gast bij Laurens en Maruschka
I Took Your Name
Zijn naam is Chris van der Ploeg. We kennen hem van voorheen Audiotransparent en Kendler. Alweer een aardige tijd maakt hij muziek onder de naam I Took Your Name. En ja, die naam heeft hij gepakt van een track van R.E.M. Vanavond is zijn eerste reguliere optreden sinds oktober 2020. Vorig jaar kwam het mini-album Dales & Mighty River uit. I Took Your Name keek er al naar uit eindelijk wat nummers van dat album live te mogen spelen. Van der Ploeg schildert met klanken en delicate songstructuren. Hij speelt liedjes die wellicht niet direct hun geheim prijsgeven, maar die in de loop van de tijd steeds meer kleur aan je leven weten te geven.
Van der Ploeg speelt solo. Voor het grootste gedeelte op zijn elektrische gitaar. Maar aan het eind ook één nummer op een akoestische gitaar. Het zullen vooral rustige nummers zijn, kondigt hij aan. En hij belooft voor later meer experiment. De set bestaat vooral uit mooi singer-songwriter materiaal. The Door Left Ajar is de muzikale opening en het publiek wordt meteen naar een magische plek gebracht. In stilte wordt geluisterd. Eén van de volgende tracks is The West Riding. Dat nummer gaat over een gebied in Engeland: precies de plek waar de tweede act - John Dorr - oorspronkelijk vandaan komt. Applaus komt tijdens de set meestal na het ‘dankjewel’ van de artiest. Wellicht bang om te vroeg het moment te verstoren.
Van der Ploeg laat niet na tussendoor kort wat te vertellen over de nummers. Maar ook vertelt hij een slecht verhaal (eigen bewoording) over zijn kennismaking met de mexicano. Humor mag ook. Na een aantal nummers vraagt John Dorr toch nog even naar de betekenis van dat mexicano-verhaal. Als Engelsman heeft hij dat niet geheel kunnen volgen. In het publiek ontstaat er vervolgens even een discussie over de Hollandse pot. Zo’n avond is het dus. Zoals beloofd eindigt de set van I Took Your Name met een meer experimenteel geluid. Het nummer Like Wax is al een wat ouder nummer, en eindigt met een noisy toetsensoundscape. Ondanks dat het was aangekondigd leek het publiek voor een deel verrast.
Zodra dit fijne optreden is afgelopen gaan we weer terug naar buiten. Er brandt een vuurtje, en dat is lekker warm. De zon is verdwenen, de gesprekken worden hervat. Vooral wordt er over muziek gepraat. Zo rond een uur of tien gaan we weer naar binnen. DORR gaat spelen.
DORR
Zijn naam is John Dorr. Hij is een Engelsman, woonachtig in Frankrijk. Voorheen zat hij in een band genaamd STEMS, maar nu opereert hij solo onder de naam DORR. Dankzij een loopstation en diverse instrumenten brengt hij als eenmansband een mooi vol geluid tot stand. Zijn zangstem is als een diep en monotoon fluistergehijg. Je zou kunnen zeggen dat het klinkt als Leonard Cohen, al zal het natuurlijk nooit zo sexy worden. DORR’s songmateriaal is lekker donker en gedurende de set wordt er een intense sfeer neergezet. Hij speelt nummers van het recent uitgekomen album Symptoms Of Desire. Dat is mooi, want dat album is zeker de moeite waard.
Op de bar achter hem staat een glas rode wijn en een speelgoedpiano van Oekraïense origine. De set start met het nummer Cold Ashes And Guilt. Het nummer opent met een Japans speelgoed-instrument, een Otamatone. Het is een raar ding. Het publiek luistert geboeid, wellicht zelfs nog meer dan bij I Took Your Name. Er is ruimte voor wat dissonantie in de performance van DORR. Gedurende de set gaan de hoofden van het publiek op en neer. Er worden maar een paar nummers gespeeld, maar ze zijn lekker lang. Je zou willen dat je deze act in een kelder van een verlaten oude fabriek zou kunnen aanschouwen. De donkere beats, de stuwende synth, en het aanzwellende gitaargeluid passen prima bij een ondergrondse locatie vol rook en laserlicht. Met een beetje fantasie en met de magie van de muziek voel je jezelf daar al staan.
Het nummer Blinding Light kent een prachtige opbouw, en je merkt dat deze heel goed binnen weet te komen. Het is intiem en hard tegelijk. Aan het eind ontspoort het gitaargeluid. De live-versie is daarom veel intenser dan hoe het op de plaat klinkt. Hierna moet de gitaar wel weer opnieuw gestemd worden. Heel gek. De set wordt afgesloten met Slow Motion. Een speciale versie, want cellist Charles Belfor speelt mee. Belfor en Dorr hebben samen deze middag geoefend. Het klinkt vanavond intens en prachtig. Wat is de cello toch een machtig instrument. Naar het einde toe gaat John Dorr op de knieën. Hij speelt op de speelgoedpiano, de cello neemt afscheid, en de laatste ijle toetsaanslagen benadrukken het feit dat het al een tijd donker is buiten. In slow motion worden je gedachten weer naar de realiteit teruggebracht.
Charles Belfor
Nog even blijven
Niet iedereen vertrekt meteen. Sterker nog, de meesten blijven graag nog even. Er worden nog genoeg mooie ervaringen gedeeld. Ook deze avond is zo’n mooie ervaring, iets waar we het later weer over gaan hebben, bij een nieuw kampvuur. Het is bewonderenswaardig te noemen, de manier waarop Laurens en Maruschka deze avond hebben georganiseerd. Puur uit liefhebberij. Het waren twee uitstekende acts en uiteindelijk was het een voorrecht om erbij aanwezig te mogen zijn geweest. Wij houden vanaf nu goed in de gaten welke avonden er nog door Anders. zullen worden georganiseerd. Google Maps zullen we vanaf nu niet meer nodig hebben. Deze weg gaan we zeker terugvinden.