Een metal optreden zou per definitie een 'force of nature' moeten zijn. Het zou de limieten van wat de PA’s en de oren van het publiek aankunnen moeten testen en grenzen verleggen. Zij het niet geluidstechnisch, dan is het op muzikaal vlak. Op de avond van 29 april in Vera testen de mannen van Axis Mundi en Insurrection wel degelijk de limieten, van de PA, de oren en de fundering, al komt het de muziek niet altijd ten goede.

Insurrection

De heren van Insurrection lopen al een tijdje mee in de metalscene van Friesland. IN 2015 kwam hun eerste EP Catatonic uit en ze hebben het podium gedeeld met acts als Cradle of Filth en King Diamond. Het viertal maakt harde trash/death metal die afwisselend bestaat uit blastbeats met hoog zwevende vlagen van virtuositeit in de lead partijen van de twee gitaristen. Vanaf het eerste moment zet de band dan ook de toon voor de rest van hun set. De vocalen van zanger en bassist Pieter Oevering hebben veel weg van Judas Priest’s Rob Halford en vooral de lead partijen van Marten Hutten vallen op als lichtpuntjes die af en toe door de donkere blastbeats heen breken. 

Op muzikaal vlak is er dan ook weinig aan te merken. De heren bewijzen dat ze van goede huize komen. Technisch zijn ze ijzersterk, al is de muziek vrij recht-toe-recht-aan op ritmisch gebied, en de stage antics zijn theatraal doordrenkt van rockster-allures. Bij vlagen doen de leunende posities die de mannen aannemen op elkaars ruggen romantisch aan op Byroniaanse wijze. De front of house mix laat echter op zich wachten. Pas na een paar nummers is de te hard gemixte bas en bassdrum teruggebracht naar een niveau waarop de zang- en gitaarpartijen tot hun recht komen. Dit lijkt op het eerste gezicht een klein probleem, maar heeft wel degelijk invloed de kwaliteit van de show. Gelukkig is dit redelijk snel opgelost en leidt het niet al te veel af van de technische, en theatrale, bekwaamheid van de band. Al met al maken ze duidelijk dat ze een gedeeld podium met eerder genoemde bands als Cradle of Filth waardig zijn en zeker een waardige opener zijn voor de hoofdact van de avond.

Axis Mundi

Ook Axis Mundi draait alweer wat jaren mee in de metal scene, al dan niet de Groningse. Na eerdere optredens in de Walrus en de Witte Wolf hebben ze de stille corona-periode gebruikt om te werken aan hun eerste album: The Sickening Symphony. Het resultaat is een wereld aan muziek op zich en bij deze plaatpresentatie in Vera zijn ze ook maar al te gretig om die wereld live te recreëren. Op dit gebied is er  dan ook, net als bij Insurrection daarvoor, weinig aan te bekritiseren. De muziek is op technisch vlak ingewikkelder dan dat van Insurrection. Je kan het Axis Mundi dan ook niet kwalijk nemen dat ze niet dezelfde tijd nemen voor het theatrale als dat Insurrection doet. Geen leundende ruggen en gewandel over het podium, maar geconcentreerde mannen die opgaan in hun muziek. Atmosferisch weet de band ook zeer te boeien: op een moment grunt leadzanger Arne Swarts langgerekte uithalen door een zee van effecten en wanen we ons in een interlude tussen de zware ritmes die leiden naar een andere dimensie. Één die van gelijke nature is als de de beste fantasy films en boeken. Het zijn deze momenten in de set waar de band laat zien wat het nieuwe album kan bereiken. De muziek is een geheuveld landschap die haar ruige terrein bij vlagen verdoezeld met het Sublieme. 

Er zit daarentegen een keerzijde aan de set van de band, eentje waar Insurrection ook mee kampte: de front of house mix. Waar Insurrection de mix redelijk goed had afgesteld halverwege de set, blijft de mix van Axis Mundi te zwaar in de lage frequenties. Doordat de baslijnen en de bassdrum zo hard gemixt zijn overschaduwen, of verbergen ze op een aantal momenten volledig de zang- en gitaar lijnen. Wat misschien nog het meest teleurstelt, is dat het orkestrale werk van toetsenist Wytze Aalders bij vlagen volledig wegvalt. Dit laat de aanzienlijke muzikaliteit van de bandleden niet volledig tot zijn recht komen. Het lijkt het publiek echter niet al te veel uit te maken. Men mosht naar hartenlust, en de headbangers vliegen voor het podium langs. De band is dan ook zeer verheugd dat er zo veel zijn komen opdagen voor een show van dit formaat na corona, en maakt tevreden een foto vanaf het podium met juichend publiek. Op dat gebied een geslaagde album-release dus. Gelukkig hebben we deze plaat om weg te dromen bij wat Axis Mundi brengt, en worden we thuis niet gestoord door een teleurstellende mix.

Axis Mundi en Insurrection hebben de fundering van Vera, zoals velen voor hun, getest met moshend publiek en trillende boxen. Al kwam de muziek niet altijd tot zijn recht door tegenvallend geluid, hebben de heren van beide bands alles gegeven, en heeft Axis Mundi laten zien dat de nieuwe plaat het spelen en wachten waard is. In conclusie: metal is een force of nature, maar soms mag het volume een stap naar achteren doen, zodat de muziek de voorgrond kan betreden.