Het is zondagavond en de kleine, sfeervolle zaal van EM2 is gevuld met mensen van verschillende leeftijden. Biertje in de hand, tevreden glimlach op de lippen. Een paar laatste zonnestralen piepen nog even naar binnen voordat de zonwering naar beneden getrokken wordt en de muzikanten op het verlaagde, houten podium plaatsnemen. Vanavond kunnen we allemaal even onze alledaagse zorgen opzij zetten en naar adem happen bij de rock muziek van Seb Zukini en Perfect Storm.

Seb Zukini

“Eigenlijk zijn ze te goed om een voorprogramma genoemd te worden." Met deze woorden wordt Seb Zukini aangekondigd voor het publiek. Het schept hoge verwachtingen voor de vijf mannen die vandaag als support optreden. Het volume zit er in elk geval gelijk goed in. De elektrische gitaar en de drum knallen door de ruimte heen en produceren beats waar je hoofd spontaan van op en neer gaat bewegen. Seb Zukini is precies wat je ervan kunt verwachten: no nonsense rock.

De heren proberen de vinger op de zere plek te leggen als het gaat om keuzes maken, zowel op maatschappelijk als op persoonlijk vlak. Kenmerkend hierbij is de stoïcijnse houding van zanger Sebastiaan Kusters, die de band een jaar geleden heeft opgericht. Met zijn handen achter zijn rug en zijn blik vooruit geeft hij een rauw randje aan de woorden die zijn lippen verlaten. Tegen het einde van het optreden komt er wat meer energie vrij. Verrassende uitbarstingen en onverwachte stiltes brengen dynamiek in de zaal. Even wordt er nog geprobeerd het publiek wat meer aan te zwepen, maar de toeschouwers houden het bij een tevreden knikken met het hoofd.

Perfect Storm

Waar Seb Zukini toch een beetje ingetogen over kwam, spat de energie er bij Perfect Storm vanaf. De, zoals ze het zelf beschrijven “langst uitgestelde CD presentatie ooit”, bestaat uit keiharde rauwe uithalen, swingende gitaarsolo’s en gevoelige harmonieën. De visie van gitarist en tekstschrijver Gert-Jan Schurer is wat de band voornamelijk gevormd heeft tot wat ze nu zijn: een mengeling van verschillende invloeden. Zo hoor je alternatieve rock, electro, pop en jazz voorbijkomen. De ritmes, harmonieën en de virtuositeit van de muzikanten doen vooral denken aan jaren 60/70 progrock bands.

In nummers als Sunful Life en No Air worden we meegenomen op een muzikale ontdekkingstocht. Avontuur, verwondering, hoop, vrijheid, liefde en kracht: het komt allemaal naar voren. Zelfs vanaf de wc kun je de passionele stemgeluiden van Adel Salfou en Hiske Oosterwijk tot je binnenste voelen doordringen, dwars door de muren heen.

Aan de danspassen van toetsenist Ard Offers en de twinkelende ogen van zangeres Hiske Oosterwijk is duidelijk te zien dat de muzikanten er plezier in hebben. Ook de andere leden staan headbangend op het podium en de Syrische zanger Adel Saflou kijkt vol enthousiasme naar zijn vrouwelijke tegenhanger als ze een indrukwekkende uithaal doet, voordat hij haar bijvalt voor een laatste harmonieuze uitspatting.

Als we na afloop naar buiten lopen zijn de zonnestralen, die eerder door de ramen binnendrongen, al lang achter de horizon verdwenen. We hebben vanavond kunnen genieten van de simpele, licht ingetogen rock van Seb Zukini. Maar de echte tornado aan geluid kwam bij Perfect Storm vandaan, die hiermee hun naam eer aan deden.