Dan is het na een korte pauze waarbij de zaal gevuld bleef, tijd voor de man of the hour: Blanks. Met een theatrale opkomst waarbij de nodige mysterieuze synthesizer drones vlug doorbroken worden door luid gejuich als Simon de Wit gewapend met zijn gitaar uit het donker verschijnt. De popvirtuoos, bekend geworden van zijn razendpopulaire Youtube kanaal, heeft comlpete controle over de gevulde zaal. Het is een thuiswedstrijd voor de 24 jarige Groninger en zo behandeld hij de avond ook. Al snel heeft hij de vloer gevuld met een fanbase die nog jaren mee zal gaan aan het dansen met zijn door de jaren '80 beinvloede popliedjes. Blanks wordt vaak geadverteerd als overexited. Gelukkig had hij deze avond genoeg mensen voor zich om al dat enthousiasme mee te delen.
Zoals al gezegd klinkt Blanks als de jaren '80, en dat geeft hij ook volmondig toe. Het gaat dan niet om de grauwe post-punk jaren '80, maar om de kleurrijke MTV jaren '80. Dit heeft zo zijn voor- en zijn nadelen. Aan de ene kant heb je bij elk nummer een soort gevoel van déjà vu. De melodieën zijn zo herkenbaar en binnen de pop conventies dat het soms een trucje lijkt. Dit gevoel komt het meest op bij zijn bekende remake van Post Malone's Better Now. Goed, het nummer is al een cover op zichzelf, maar de gitaarsolo klinkt toch wel heel erg als die van John Mayer op New Light. Afijn, slimme artiesten stelen soms iets en het is uiterst effectief want het publiek krijgt er geen genoeg van. De muziek is veilig en daardoor aanstekelijk, wat ademruimte overlaat voor de mensen in de zaal om volop te kunnen genieten van en weg te dromen bij de vrolijke en dansbare nummers. Blanks' enthousiasme werkt ook aanstekelijk; hoe harder hij danst en springt, des te harder danst de zaal mee. Wat dat betreft zet hij nagenoeg een perfect popconcert neer.
Wat ook meespeelt is dat Blanks de goedheid zelve is. Op een gegeven moment midden in de show krijgt hij van een fan in de voorste rij een vriendenboekje aangerijkt wat hij samen met het publiek invult. Ook vraagt een andere fan om één van zijn veters. Niet helemaal bereid om dan en daar zijn schoenveter los te maken (dat zou ook oncomfortabel dansen zijn) belooft hij de fan dat ze na de show een veter uit zijn kleedkamer krijgt. Met deze stagepresence kan het niet anders dat het publiek aan je lippen hangt, en Blanks bewijst telkens weer dat hij heel goed weet hoe een popicoon zich zou moeten gedragen. De sfeer is de hele avond niet anders dan gemoedelijk en warm en bereikt een hoogtepunt bij het nummer Higher. "Houden jullie een beetje van roadtrips?" vraagt hij voordat hij begint, en op een denkbeeldige amerikaanse highway rijden we de avondzon tegemoet.
Blanks is een slimme artiest, maar hij maakt ook vooral de muziek die hij zelf gaaf vindt, en zijn fans ook. Dat bewijst deze show in de Oosterpoort. Het was een warme, veilige avond waar niets aan schuurde. Te veilig op momenten? Misschien, maar dat doet niet af aan het feit dat Blanks hard opweg is Nederlands eigen popicoon te worden.