"Eruit! Het plafond komt naar beneden!" "Eruit! Het plafond komt naar beneden!"

Winsummerfest begint eigenlijk al op het station van Groningen. Tijdens de treinreis van vijftien minuten naar Winsum wordt er onderling contact gemaakt met andere reizigers die niet bekend zijn met het dorp. Bij het uitstappen op station Winsum kijkt iedereen een beetje verdwaasd rond waar ze nu eigenlijk moeten zijn. Via pittoreske steegjes en bruggetjes komt men via Google Maps terecht in de dorpskern waar het festival is gecentreerd. Het is er druk, een feest van herkenning. Alsof cultureel Groningen het dorp heeft overgenomen. Bij café the Jolly Cat galmt het synth en gitaargeluid over het terras.

Bij binnenkomst staat de kroeg vol. In een klein hoekje van het café staat de vijfmansformatie Schau Schau uit Groningen. Postpunk, new wave. De bandleden worden bijna in het nauw gedreven door het publiek dat een meter van de band staat. De band speelt hard, in hun eigen wereld met een heerlijk donkere atmosfeer. De kracht van deze band zit hem in de up-tempo nummers. Hier laten ze zien waar ze goed in zijn. De snellere nummers zijn absoluut nodig want de rustige nummers klinken zo nu en dan wat monotoon. Schau Schau, een perfecte opwarmer voor de avond.

De vier podia bij Winsummerfest brengen je elk in een andere sfeer. Zo is in de Gouden Karper een kleine trap omhoog en kom je in een danszaal met een mooie kroonluchter en donkerrood behang op de muur. Perfect passend bij het theatrale optreden van Huub Prins, die de heupen van het publiek weer laat bewegen. De line-up van Winsummerfest is doelgericht geprogrammeerd voor de alternatieve festivalbezoeker. Het is geen brede programmering qua genres. Het is bedoeld voor een avond hard gaan op gitaren, bas, drums en zo nu en dan een synth. De doelgroep waarvoor het bedoeld is staat graag bezweet tegen elkaar aan te duwen, waar je even in je eigen wereld de zorgen van morgen kunt vergeten en met mensen kunt praten over nieuwe ontwikkelingen in de muziekscéne. Zo zijn we uiteindelijk beland bij de afsluiter van het festival. Een band die al vijf jaar niet meer op het podium heeft gestaan. Traumahelikopter, vanaf moment één gaat deze band aan en is het een half uur springen alsof de band nooit weg is geweest. De laatste emoties er nog even uit persen om straks weer de laatste trein terug te nemen naar Groningen.

Volgens de jury van het mooiste dorp van Nederland heeft Winsum een gemoedelijk centrum, beeldbepalende gebouwen en goede kroegen. De jury was alleen een klein festival met een grootse beleving vergeten te vermelden.