In de laatste aflevering spat de creativiteit er van af. Sonson en Naaltje van de formatie HWM (High Way Music) uit Delfzijl worden naar Leeuwarden gehaald om samen met de 18-jarige Scheemdinger Jorn Prenger een track te maken. Wanneer de mannen van HWM arriveren, speelt Jorn al een funky lijn op één van de synths. “De producer zit er al,” zegt Naaltje lachend als hij binnenkomt, en de gretigheid om bezig te gaan zal een leidende draad zijn voor de hele sessie. Beleefdheden worden kort uitgewisseld, persoonlijke verhalen worden vergeleken (vooral Naaltje en Sonson denken even nostalgisch terug aan hun beginjaren als ze achter de jonge leeftijd van Jorn komen), maar al snel is het drietal druk in de weer met het uitwisselen van ideeën en dreunt er een aanstekelijke beat door de speakers.
Wisselstroom is een soort blind date voor Urban talent uit Groningen en Friesland. Het geesteskind van Popfabryk, Lake Woozoo en Noordstaat wil de scheve verhouding tussen de populariteit van hiphop in Noord-Nederland en de (on)zichtbaarheid van noordelijke artiesten in de hitlijsten doorbreken. Daarom brengt Wisselstroom zes weekenden lang een scala aan Groningse en Friese hiphopartiesten en -producers bij elkaar in de studio van Lake Woozoo. Elke aflevering biedt een kijkje in het creatieve proces gevolgd door een livesessie. Deze worden daarna online uitgebracht door Wisselstroom zelf en het landelijke platform Nederpop. Al met al dus een welkom initiatief voor de noordelijke hiphopscene.
Een lucratieve match
Dat het trio een goede chemie heeft zou je bijna een understatement kunnen noemen. Zodra er iets van een muzikale hook klinkt uit Jorns laptop, zitten Naaltje en Sonson al te neuriën op zoek naar teksten. Ook dit duurt niet lang. Zoals Sonson zelf al zegt moeten ze soms door oude ideeën spitten om iets bruikbaars te vinden, maar dit keer lijkt de eerste ingeving direct te werken. Spontaniteit stuurt de sessie: Naaltje ziet een sticker met “TRUST NO ONE” op de deur en het refrein van Trust Issues is geboren.
Het nummer komt prima uit de verf, niet ondanks de jonge producer die zich terecht een prodigy mag noemen. Tijdens de verschillende lockdowns stak Jorn zijn tijd in het leren van meerdere instrumenten en het verbeteren van zijn productie skills. Het nummer leunt dan ook zwaar op Jorn's muzikaliteit. Het begint met herkenbare, soulvolle akkoorden op een piano, ondersteund met een harde, 808-verzadigde beat die het ritme van de rap accentueert. Na een korte bridge waar een dromerige gitaarsolo klinkt gaat het nummer verder met het eerdere akkoordenschema, nu vergezeld door staccato gitaarlijntjes die het nummer voller laten klinken. Ook de vocalen van Naaltje en Sonson, alhoewel doordrenkt met autotune (maar wie houdt hier nu niet van?), zijn catchy en de raps vloeien kundig.
Wat de tekst betreft, je zou het refrein kunnen lezen als een verkenning van het effect dat sociale media heeft op moderne relaties. Obsessie en jaloezie nemen de overhand wanneer Snapchat de kans biedt 24/7 je wederhelft te volgen. Of de mannen van HWM dit ook zo lezen is de vraag. Door lijnen als: “bedankt dat ik geen fuck meer voel”, “waarom doe je dingen voor het oog” en Sonsons gebruik van “bitch” (misschien ook een symptoom van de hiphopwoordenschat in het algemeen) wordt het vingertje toch meer richting de acties van de vrouw in plaats van het medium gewezen. Dit kan op momenten uitgespeeld en ongevoelig overkomen. Maar, de liefde lijkt het te winnen als Naaltje het gebroken hart van zijn meisje komt repareren met symbolische tape. “Normaal voel ik me toxisch als je niks meer stuurt / Normaal zit ik niet rustig, maar met jou moet het lukken,” rapt hij sentimenteel. Zal zijn relatie de digitale jaloezie toch trotseren?
De livesessie oogt professioneel en het bekende licht- en camerawerk versterkt de dromerige atmosfeer van het nummer. Een minpuntje is dat alleen de jongens van HWM in beeld zijn. Met alle muzikaliteit van Jorn zou het toch mooi zijn om hem wat instrumenten te zien bespelen. Als is het maar voor de vorm. Producers hoeven niet altijd op de achtergrond te blijven. Zeker niet in een format als Wisselstroom waarin alle betrokkenen meer zichtbaarheid zouden moeten krijgen.
Afijn, de heren hebben in een weekend een catchy track neergezet die het goed zal doen in de clubs aan de Poele- en Peperstraat als de deuren weer open mogen. Het nummer sluit de Wisselstroom reeks af, en de spontaniteit en creativiteit laten nogmaals zien dat het aan talent niet ontbreekt in de noordelijke hiphopscene. Wederom bewijst het programma zich als een positieve kracht; zoals RED van Fort Buku in een vorige aflevering ook al zei, is Wisselstroom een continue bron van inspiratie en energie voor noordelijke artiesten.