Wat dacht je bijvoorbeeld van trancey house van N-Gynn, gemixt met Detroit invloeden op de Forest Stage (waar een boomhut boven het podium uit prijkt). Voor een ander is er meer lomige lo-fi house op de Sun stage. Voor de echte donkere, Bergainesque technofans zijn daar de Romney en de Club in pikdonkere loodsen. In de Club verschijnen spookachtige visuals boven het podium, in de Romney wordt een oneindigheidseffect gecreëerd met spiegels en stralingsfolie over acrylglas. Hier knalt de Britse Perc tegen een uurtje of acht de knaller Immunity van SLV erin. De gehele Romney juicht nadat de intro overgaat in een stevige beat. Vanaf minuut één is het al duidelijk, de set van deze absolute technoheld sleept het publiek moeiteloos mee in een goede trip.
Waterpistolen in groot en klein formaat, bergen met Raketjesverpakkingen. Het is heet, erg heet. Zó heet, dat de organisatie van Paradigm de bezoekers toestaat haar eigen waterflesje mee te nemen en over het gehele terrein zonnebrand dispensers heeft geplaatst. Maar weerhoudt die warmte de Groninger ervan om een goed feestje te vieren? Op de zaterdagmiddag blijkt duidelijk van niet. Het terrein is ten opzichte van eerdere edities een stuk groter met zes stages, en er is voor elk wat wils.
Dan naar buiten, want eindelijk begint het af te koelen. Paradigm heeft hier een ruim aanbod versnaperingen, van veganistische pizza’s tot aan plantaardige kebab. Nergens is er sprake van een lange rij. En mocht je dan nog je outfit willen aanvullen met een opvallende accessoire, dan biedt het terrein meerdere vintage kleding standjes. Ook is er in het bos een verstopte stage te vinden. Hier voert Teddy’s Last Ride haar performance HOTLINE uit.
Terug naar de muziek. Waar in de binnenruimtes al de hele dag snoeiharde tonen klinken, wordt ook buiten het tempo flink omhoog geschroefd. In de Dome waren eerder op de middag al vlagen van 90s acid te horen, en daar vanavond wordt diezelfde toon doorgezet door Nederlandse dj’s Nuno Dos Santos B2B Joannes. Dat geluid wisselen ze af met technokrakers als Electric Deluxe (van jawel, Speedy J). Het zorgt voor een extatische sfeer in deze ronde stage. Nu het donker begint te worden, begint de ronde lichtstraal aan het plafond op te lichten. Hiermee doet deze stage denken aan een kleine versie van de Helling op Wildeburg.
Bij de mainstage valt wederom de decoratie op. Een groot insect waar licht uit komt, een grote rode dome in het midden die oplicht, en de tekst 'House Is Art' bovenop het podium. De organisatie heeft overduidelijk haar best gedaan om ook via de decoratie mensen in vervoering te brengen. Voor velen is de mainstage degene waar de Amerikaanse Berghain resident DVS1 de avond zal afsluiten. De diepe, ietwat duistere techno die hij inzet met Ficken #3 van Thomas Schumacher, gaat erin als koek. Een waardige headliner en afsluiter voor het festival.
Toch overtuigen de dj’s van eigen bodem ook prima. Zo speelt de Rotterdamse Afra in de Dome snoeiharde acid en EBM techno. Als een vinyl koningin buigt ze zich over haar platencollectie, om de tracks vervolgens onwijs soepeltjes in elkaar te laten overlopen. Hoor daar bijvoorbeeld de ontzettend trippy Ebm 2 van Thomas P. Heckmann, of afsluiter Rinse Time van MFA. Na deze track valt het stil. Waar sommigen de nacht in gaan en zich naar de binnenstage verplaatsen, vertrekken een hoop naar de uitgang van het terrein.
Na twee jaar stilte laat Paradigm goed van zich horen. Zelfs in een snikhete omgeving blijkt dat het publiek er weer megaveel zin in heeft. Die energie is dan ook zeker te danken aan de sterke organisatie van het festival. Chapeau!